De Alcoa MOU en de ezel

De MOU met Alcoa uit november 2015 was slecht nieuws voor Suriname. Zo slecht, dat deze door zowel coalitie als oppositie met algemene stemmen in DNA werd verworpen. De regering werd gevraagd met een betere deal te komen. Na 19 maanden presenteert de regering als uitkomst van de nieuwe onderhandelingen… exact dezelfde MOU uit 2015.

De regering had een 19 pagina’s tellende betoog voorbereid om de oude MOU recht te praten. De eerste 10 pagina’s begonnen met een historisch overzicht van sinds 1916 door anderen veroorzaakte ellende. De stelling was: Voorgaande regeringen zijn er stuk voor stuk niet in geslaagd iets goeds te doen voor de bauxietsector. En daarom is het niet erg als deze regering dat ook niet doet. Althans, dat is de boodschap die ik zo haalde uit deze eerste 10 pagina’s.

Daarna werden 2 pagina’s gewijd aan hoe slecht multinationals wel zijn. De daaropvolgende 2 pagina’s over waarom Suriname geen arbitrage aandurfde. De 5 resterende pagina’s ten slotte hielden een pleidooi voor de oude MOU uit 2015. Het sluitstuk was de mededeling dat dezelfde MOU, na eerder in 2015 met algemene stemmen in DNA te zijn afgewezen, nu als wetsvoorstel zal worden ingediend.

Dat de MOU een ramp is voor Suriname is geen nieuws. Dit was reeds eerder uitgebreid geanalyseerd. Een consequentie van de MOU is dat Suriname komende jaren geen nieuwe bauxiet industrie zal kunnen ontwikkelen. Tragischer is dat Suriname niet kan beschikken over de Afobakacentrale. Wij gaan een dure prijs betalen voor onze eigen stroom. De schade tot eind 2019 is ongeveer 200 miljoen US dollar.

Het is een belediging aan DNA dat de regering na 19 maanden met precies dezelfde MOU op de proppen komt. Maar erger nog, zijn de redenen die de regering aanhaalt om de MOU recht te praten:
-Surinamers zouden de Afobakacentrale niet kunnen draaien. Maar verzuimd wordt te vermelden dat de dam de afgelopen 15 jaar al door onze eigen Surinamers wordt gedraaid.
- De regering zegt dat dankzij de MOU US$ 50 miljoen aan achterstallige betalingen wordt kwijtgescholden. Maar verzuimd wordt te vermelden dat er US$ 200 miljoen wordt betaald t/m 2019. Dus om 50 miljoen te besparen gaan we 200 miljoen betalen.

De steen die de MOU is, staat nog precies daar. De ezel danst er om heen, want een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De vraag is wie de ezel wil zijn: de regering of het volk?

dr.ir. Viren Ajodhia