Financiering van onze medische zorg

De Basiszorgwet bracht, twee in de praktijk onopgeloste vraagstukken, duidelijk aan het licht.
I. In een artikel in Starnieuws, ‘de grote verwarring in de zorg’, belichtten we, de niet te budgetteren uitgaven in de zorg. Essentieel is het ontbreken van gedefinieerde kwaliteitszorg: hoe een arts of andere dienstverlener, volgens evidence-based richtlijnen, behoort te werken.
Omdat (over)productie in de zorg tot een hoger inkomen leidt, is er een financiële prikkel tot meer lab en ander onderzoek, meer medicijnen, meer verwijzingen, meer ziekenhuisopnames.

II. De financiering van onze zorg in de huidige vorm blijkt niet mogelijk, mede door de wijze van premieheffing en premie-inning: een ingewikkeld en nauwelijks te controleren systeem, waar zelfstandigen, werkgevers, werknemers, werklozen, 'hosselaars' e.a., premie moeten afdragen.
En als premieplichtige burgers aangeven daartoe niet in staat te zijn, moeten volgens de Wet repressieve maatregelen, tot aan gevangenisstraf toe, volgen.

Willen we op termijn, duurzame financiering van duurzame zorg realiseren, dan moet elke burger, volgens het solidariteitsprincipe, zorgbelasting betalen, waarmee iedereen automatisch voor de basiszorg in aanmerking komt. Solidariteit betekent, wie meer verdient of wie meer uitgeeft, zal een grotere bijdrage aan de instandhouding van de zorg moeten besteden.

Een bekend en succesvol voorbeeld van financiering uitsluitend via de belastingen is de United Kingdom. Elke ingezetene valt onder de National Health Service en heeft toegang tot gezondheidszorg die gefinancierd wordt met belastinggeld; niemand betaalt premie of betaalt rechtstreeks voor gezondheidsdiensten.
Als de inkomsten voor de zorg bekend zijn, kunnen we budgetteren en komt een eind aan de open-eind financiering, welke vooral een gevolg is van de commercie die ons zorgsysteem nu beheerst.

In onze situatie zou overwogen kunnen worden de Zorgbelasting, gelijktijdig met de BTW en op gelijksoortige wijze geïnd als de BTW, te introduceren. Alle premie-inningen vervallen daarmee.
Ondertussen moeten alle actoren meewerken aan het saneren en rationaliseren van de zorg op basis van evidence.
We mogen in de zorg niet voortgaan met meer uitgeven dan we ons als samenleving kunnen permitteren. Een totaal zorgplan is een must!

Frank Bueno de Mesquita,
Stg. t.b.v. Evidence-Based Geneeskunde in Suriname (EBGiS)
ebmasu@gmail.com