‘Bij hoge golven, bidden wij zittend’

Rond twee uur in de ochtend begint de kok met het ontbijt voor zestien man aan boord. Veertien van hen zijn moslims en vasten tijdens de maand Ramadan. “Zo kunnen wij vroeg ontbijten, onze religieuze plicht naleven en normaal het werk op het vissersschip doen”, vertelt de Indonesische visser Purwo Seriono. Hij was zondagavond, samen met ongeveer 25 andere vissers aanwezig op een Iftar-bijeenkomst op de ambassade van Indonesië in Paramaribo.

Het was de eerste Iftar-bijeenkomst voor moslims, waaronder Surinamers en Indonesiërs werkzaam in het land. De aanwezigen hebben samen het vasten verbroken, de Iftar-maaltijd genuttigd en de avondgebeden gedaan op het ambassadecomplex. “Het is prettig, een gelukkig moment. Samen bidden en ontvasten, collega’s en lokale personen ontmoeten”, omschrijft Seriono de samenkomst. Hij blijft nog een week aan land en vertrekt dan voor twee maanden om te vissen in diepzee. Het is uitdagend voor een visser om te vasten op zee. “Wij doen het met volle overtuiging, sterke wil en vanuit het hart.”

De kapitein vast ook en toont veel begrip, maar kent geen privileges toe, vertelt Acep Ivan Kurniawen. Afhankelijk van het werk en het tijdstip bidden de vissers samen, anders individueel. Het werk laat het niet altijd toe, dat zij alle dagelijkse gebeden kunnen voldoen. “Wij houden rekening met elkaar. En je bidt waar je op dat moment werkt; dus elke plek aan boord.” Bidden op zee is ook uitdagend! “Als het water onstuimig is, bij hoge golven, bidden wij zittend, anders staand”, vertelt Seriono. De twee andere zeelieden zijn een Chinees en Filipijn. Zij mogen koken wat zij willen, “wij zijn tolerant naar elkaar toe”.

Saamhorigheid in religieus en cultuur verband staat centraal tijdens de wekelijkse Iftar-bijeenkomsten tijdens de maand Ramadan, geeft chargé d'affaires Aris Garinto aan. De ambassade zet hiermee haar Iftar-traditie voort. Van het jaar heeft zij ook transport beschikbaar gesteld voor de vissers en andere Indonesiërs werkzaam in de houtsector, die van heinde en verre kwamen.

Islam-belijden kent tegenwoordig veel uitdagingen, vertelt Garinto. Hij haalt een voorbeeld uit zijn thuisland aan. De regering van Indonesië houdt de vinger strak aan de pols, als het om beïnvloeding van buitenaf gaat. Personen die in de naam van de religie andere bedoelingen hebben of radicaal zijn. “De druk is groot.” Tegelijk werkt de regering aan het vinden van een balans tussen respect en beleving van andere religiën. Hij vindt Suriname daarom een voorbeeldland. “Personen van diverse etniciteiten en verschillende religiën leven samen en groeien met elkaar op.”

Garinto is zelf katholiek en vast in deze periode ook mee. “Niet speciaal voor de Ramadan, maar ik vind het gewoon prettig en voel mij gezonder.” Op de ambassade vast een groot deel van het personeel en de werktijden zijn enigszins aangepast. Door de week breekt het personeel het vasten bij elkaar thuis of bezoeken zij verschillende moskeeën. De ambassade houdt tot aan de viering van het Ied-ul-Fitre-feest, nog drie Iftar-bijeenkomsten. Deze staan open voor alle moslims.