Een bezorgde moeder

In januari 2017 is er een onderwijsstaking o.l.v. de BvL/ALS geweest. Repetitie- en SO perioden, werden verschoven, vanwege de staking. Terwijl er nog in de paasvakantie leerstof werd ingehaald, breekt er gelijk na de paasvakantie een nieuwe stakingsperiode aan. Repetitie perioden worden wederom onderbroken. Hoe zal dit schooljaar aflopen, vraag ik mij als moeder af. Op welke wijze kan ik mijn kinderen steeds blijven motiveren, om de moed niet te verliezen? Hoeveel aan bijlessen kan ik nog betalen?? Ook ik als ouder voel het in mijn zakken. Wie komt op voor de belangen van onze kinderen? Kinderen die van ons moeten overnemen in de toekomst en ons land daadwerkelijk zullen moeten ontwikkelen. Deze kinderen die recht hebben op adequaat en kwalitatief goed onderwijs. Wat zien we gebeuren?

Om te beginnen is het stakingsrecht een fundamenteel mensenrecht, dat is vastgelegd in onze grondwet. Alle begrip voor de onderwijzers die gebruik maken van dit recht. Anderzijds hebben mijn/onze kinderen het recht op onderwijs. Een fundamenteel mensenrecht, dat ook is opgenomen in onze grondwet (Kinderrecht). Het op adequate wijze invulling geven aan het recht op onderwijs vormt namelijk de grondslag voor de ontwikkeling van onze samenleving.

Er is sprake van een 'botsing' van het recht op staking en het recht op onderwijs. Hoe vaker en langer dit een feit is, hoe groter de onzekerheid bij onze kinderen en ook bij ons als ouders, maar ook hoe moeilijker om achterstanden op pedagogisch en didactisch verantwoorde wijze in te halen. Andere gevolgen zijn demotivatie bij scholieren ten opzichte van het leren, dat zelfs door kan werken op hun persoonlijkheidsontwikkeling.

De leerkrachten doen desalniettemin hun uiterste best om de leerstof na een stakingsperiode, hoe kort of hoe lang die geweest mocht zijn, in te halen. Na een langdurige stakingsperiode wordt de leerstof in de middaguren of in weekenden/vakantie door de leerkrachten ingehaald. Deze methode ken ik uit mijn eigen studentenperiode. Echter vergeten we, dat het absorberen en bezinken en begrijpen van de leerstof, met name bij de exacte vakken ook tijd nodig heeft. Het behandelen van teveel leerstof in een korte periode is pedagogisch absoluut onverantwoord. Dit gedeelte is altijd veronachtzaamd in de hele stakingsgeschiedenis binnen het onderwijs. Het kind dat eigenlijk de rekening betaalt.
We weten ook dat een rechtmatige staking dient te voldoen aan de eisen van ultimum remedium. Ik vraag mij af in hoeverre er geen inbreuk wordt gepleegd op het gelijkheidsbeginsel, het rechtvaardigheidsbeginsel en het zorgvuldigheidsbeginsel welke ook de leerkrachten in hun beroepsuitoefening in acht dienen te nemen.

Mijn complimenten gaan zeker uit naar de schoolleiders, die een middenweg kiezen om elke dag toch nog lessen te laten verzorgen, al is het een halve dag onderwijs en hiermee ook de leerkrachten die aan de staking willen meedoen de ruimte geven. Op bepaalde dagen worden de kinderen door andere leerkrachten opgevangen, hierdoor is de achterstand niet op elke school even groot. Ik weet ook wel, dat niet alle leerkrachten de staking op deze wijze nodig achten.

Als bezorgde ouder, kom ik zeker niet aan het stakingsrecht van wie dan ook. Toch hoop ik dat er zorgvuldig wordt omgegaan met de belangen van het Surinaamse kind en overwogen wordt de staking op te schorten en erop toe te zien dat de overheid eind mei zich aan de gemaakte afspraken houdt. Indien niet, dan heeft u het recht aan uw zijde. Ik pleit voor een win-win-situatie/oplossing, die ook in het belang is van een verantwoorde ontwikkeling van onze kinderen. De overheid heeft een afspraak gemaakt, dat eind deze maand de herwaardering rond is. Ik hoop dat de redelijkheid en billijkheid in acht worden genomen bij de besluitvorming t.a.v. hervatting van het onderwijsproces door de vakbonden.

Mw. M. Fokké