DOE dringt aan op armoedebestrijding

De Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE) grijpt de Internationale Dag van de Arbeid aan om indringende aandacht te vragen voor armoede. De werkloosheid is zorgwekkend. Het aantal Surinamers dat te weinig inkomsten heeft om aan hun basisbehoeften te voldoen, groeit enorm. DOE staat ook stil bij de verdeeldheid binnen de vakbeweging.

Het is bekend dat Suriname diverse middelen van bestaan heeft. Jammer genoeg moet gesteld worden dat opeenvolgende regeringen tot nu toe in de verschillende sectoren, waar onder toerisme, (biologische) landbouw, veeteelt en visserij, onvoldoende productie hebben ontwikkeld. De signatuur van onze maatschappij is voornamelijk een consumptieve, terwijl wij over voldoende mogelijkheden beschikken om de productie en daarmee werkgelegenheid omhoog te stuwen. Te veel Surinamers hebben geen of nauwelijks geschikt werk, terwijl de grondwet in artikel 4c duidelijk stelt dat zorg van de Staat o.m. gericht moet zijn op het scheppen van voldoende werkgelegenheid.

We leven in een crisissituatie zonder weerga. De werkloosheid is schrikbarend; tal van hoger opgeleide Surinamers zitten thuis zonder emplooi of hebben een baan ver beneden hun niveau. Er zijn in de achterliggende jaren weinig banen gecreëerd. In artikel 26 lid 1 van onze grondwet wordt zelfs benadrukt dat iedereen recht heeft op werk, in overeenstemming met zijn capaciteit en dat het de plicht van de Staat is om dat recht te waarborgen (art. 27). Voor velen zijn deze artikelen holle frasen, omdat niet waar gemaakt kan worden wat in onze grondwet zo mooi beschreven staat. Het is dan, in combinatie met de grote problemen waar we als land voor staan waaronder het in waarde dalen van ons Surinaams geld, niet verwonderlijk dat de armoede stijgt.

Het aantal Surinamers dat te weinig inkomsten heeft om aan hun basisbehoeften te voldoen, groeit enorm. Aangezien de regering tekort schiet in het bepalen van de armoedegrens kan moeilijk worden aangegeven hoeveel Surinamers onder die grens moeten leven. De impact van de armoede is enorm en allesoverheersend. Niet slechts op praktisch gebied. Armoede raakt een mens tot diep in zijn wezen, in het zelfbeeld en zijn identiteit. Het geeft het gevoel een mislukkeling te zijn. Voor kinderen die in zo een klimaat opgroeien zal dat enorme gevolgen hebben voor hun ontwikkeling. Pijnlijk is het om te zien hoe kinderen vanwege gebrek niet tot hun bestemming komen, want armoede heeft al vóór de geboorte een negatieve invloed op de ontwikkeling van een kind. Constante zorgen veroorzaken een grote mate van stress bij aanstaande moeders waarbij het hormoon cortisol vrijkomt, dat zich vervolgens door de placenta heen dringt en een goede hersenontwikkeling bij het kind belemmert. Schade, die haast niet meer te herstellen is.

Op wrokoman dey past het ons dit aan de orde te stellen, omdat deze verschijnselen steeds meer zichtbaar worden onder onze bevolking. Beleidsmakers kunnen hier niet aan voorbij gaan. Een productiebeleid, zonder patronage, tyuku’s en fromu’s is nodig om werkgelegenheid te ontwikkelen en daarmee de armoede te bestrijden. Deze gedachten zijn de huidige regering bekend. Er worden echter geen daadwerkelijk stappen gezet om tot herstel te komen. Integendeel worden we steeds weer geconfronteerd met corruptieschandalen die in de politieke doofpot belanden.

Op wrokoman dey mag ook een oproep uitgaan naar de vakbeweging, omdat ook zij een bijzonder belangrijke rol vervult om welvaart en welzijn in onze samenleving te realiseren en armoede tegen te gaan. Helaas merken we dat de eenheid binnen de top van Raad van Vakcentrales in Suriname (Ravaksur) zoek is. Dit moet in het belang van de arbeidende klasse tot het verleden gaan behoren. Mag 1 mei 2017 het moment markeren waarop – in het belang van de werkende klasse en daarmee de hele samenleving – er ook in dit opzicht een keer mag komen.