Abra Broki toont weinig belangstelling voor Maisha Neus

Maisha Neus, ondersteund door de leider van 'We Zijn Moe', Curtis Hofwijks, trekt tijdens de 'Stille week' de buurten in om mensen te mobiliseren voor het eerstvolgende massaprotest. Dinsdag zijn zij naar Abra Broki geweest. Het overgrote deel van de buurtbewoners heeft de mobilisatie van een afstand gevolgd. Slechts enkelen hebben gedurfd hun misnoegen publiekelijk te uiten.

De protesten van de vakbeweging, ondersteund door enkele politieke partijen, delen van het bedrijfsleven en andere groepen worden na Pasen hervat. Neus heeft afgesproken met de vakbeweging dat zij in de tussentijd gaat mobiliseren. Op Abra Broki is men niet zo happig. “Het is gegaan zoals ik het verwacht had,” geeft Neus aan. “Ik weet dat hier de NDP sterk is vertegenwoordigd. Maar daar gaat het niet om. Ook deze bewoners ondervinden de gevolgen van het wanbeleid. Dit was geen protest. We zijn de mensen komen mobiliseren en ze de kans gegeven om zich te uiten. Een paar hebben daar goed gebruik van gemaakt.”

Enkele sprekers gaven te kennen dat ze zeer teleurgesteld zijn. Anderen riepen hun buren op om niet langer de “pina te eten”, om niet bang te zijn om aan president Desi Bouterse in zijn gezicht te zeggen: “baas, a model dies fout” omdat “a no Gado pot’ en drape ma na unu ala mala dyaso stem pot’ a man drape.” De buren bleven echter weg. In groepjes langs de straten, bij de winkel of gezeten in auto’s die in een rij geparkeerd stonden, werden de activisten gade geslagen. Een man is met een NDP vlag komen zwaaien uit protest. Hij heeft geen bijval gekregen. De vlag heeft hij toen bij een gevel gehangen die hij voor het eind van de vergadering weer heeft weggehaald.

Neus is 'best tevreden' en laat zich niet uit het veld slaan. “De mensen hebben de boodschap gehoord. Zij gaan daarmee naar huis en gaan erover nadenken. Alle Surinamers zijn de dupe van het wanbeleid. Er zijn nog meer verhogingen op komst. Het land gaat in een rap tempo achteruit. Het is tijd voor actie, iedereen is zich daar van bewust. Het is echt nu of nooit, tenzij mensen willen wachten tot ze geen brood meer kunnen kopen. We willen geen tweede Venezuela.”

René Gompers