De regering moet naar huis?

Volgens de politici Del Castilho en Castelen kunnen zij de president dwingen om zijn mandaat terug te geven, indien hij dat niet vrijwillig aan De Nationale Assemblee terug wil geven. Hij zal gedwongen worden tot aftreden, met alle gevolgen van dien. Omdat doordenken mijn hobby is, geniet ik altijd van de onzin die door sommige politici in de gemeenschap wordt gegooid.

De aanleiding om zo fel van leer te trekken tegen de regering (President) is dat deze vakbondsleiders die tevens actief met politieke partij hebben deelgenomen aan de afgelopen verkiezingen vinden dat het beleid van de regering niet hun goedkeuring kan wegdragen. Daarover valt veel te zeggen. De regering geeft zelf ook toe, dat door conjuncturele omstandigheden de staat in zwaar weer terecht is gekomen.

Heel krasse taal wordt gebezigd door zowel Guno Castelen, voorzitter SPA, als Del Castilho, voorzitter van DA’91, onder andere dat het volk wordt verarmd door slecht bestuur en corruptie, dat de gezondheidszorg in een kritieke toestand verkeert en dit alles door het verkwistende beleid en ongelimiteerde leningen van de regering. Inmiddels zijn de kiezers wijzer geworden, althans voor wat betreft de corruptieverhalen van deze heren. Van hetzelfde laken een pak. Denk aan Mathoera, Gajadin etc. en de andere grappenmakers en komedianten zoals Castelen ze noemt. Wie geen boter op zijn kop heeft kan in de zon staan.
Gelukkig geven beide politici toe dat de strijd met democratische middelen zowel nationaal als internationaal gevoerd zal worden. Nu is dat niks nieuws in Suriname. In het verleden heeft deze zelfde vakorganisatie actie ondernomen richting de ILO en Nederland voor steun bij hun plan om een regering ten val te brengen. Thans is er weer geen vertrouwen in de regering en vanaf de basis zal er strijd gevoerd worden. Er moet verandering hierin komen en SPA is niet bezig te destabiliseren. Heel wijs stelde de voorzitter dat de partij rust en orde wil.
Welnu, dat willen wij allemaal.

Hoe bereiken wij dat? Men moet niet denken dat de situatie in de tijd van regering Wijdenbosch herhaald kan worden. Wijdenbosch is niet afgetreden door de rellen en rotzooi van de oppositionele en vakbonden acties. Regering Wijdenbosch heeft na rijp beraad, in overleg met de voorzitter van De Nationale Assemblee (DNA), een keus gemaakt omdat toen de zgn. coalitieleden ook vonden dat de regering moest aftreden. Toch heeft hij het uitgevoerd toen hij vond dat hij politiek zover was (denk aan de twee bruggen).

Door deze vervroegde verkiezingen waren de consequenties voor sommige leden van DNA niet te overzien. Achteraf moest geknoeid worden met een wet over hun rechtspositie. Ingevolge artikel 56 van de Grondwet worden de leden voor een zittingsperiode van vijf jaren gekozen. Niemand kan de periode inkorten zonder wetswijziging van de Grondwet. De president is ook niet bevoegd vervroegde verkiezingen zonder meer uit te schrijven, zoals die bevoegdheid wel aanwezig was in de Grondwet van 1975. Die onzin die regelmatig in de gemeenschap wordt gespuid geef het middelmatig denkniveau over ons Staatsbestel aan.

De president en de vicepresident kunnen alleen tussentijds ingevolge artikel 74 van de Grondwet worden verplicht om af te treden en dat kan alleen, als 34 leden klaar staan om een nieuwe president/vicepresident te kiezen. Dus al die opo yari bijeenkomsten en die opgeblazen verhalen ten spijt, als de NDP-fractie van 26 leden standvastig blijft, en dat is ons symbool, kan er Staatsrechtelijk niets veranderen. Uiteraard moet de regering haar uiterste best doen om de economische omstandigheden te verbeteren.

Wat de oppositie wel zou kunnen, is anarchie en rotzooi schoppen en daardoor het land naar de verdoemenis sturen. Ik denk niet dat een verantwoordelijke Nationale Assemblee of regering lijdzaam zal toezien dat dit ons land overkomt, omdat men niet bereid is om het spel zuiver te spelen. Binnen ons staatsbestel zijn er voldoende mogelijkheden om dit de kop in te drukken.

Eugéne van der San