Doelen die wij hopen te bereiken in 2017

Het jaar 2016 ligt achter ons. Volgens evaluatie was het voor velen een rampjaar, zeker op economisch gebied. Het is voorbij, laat ons hopen dat het in 2017 (veel) beter zal gaan.
Hoop is dan ook het woord waarmee ik dit artikel wens te openen. Hoop omdat ik mij aan het begin van dit nieuwe jaar zit af te vragen of die er überhaupt nog is? Maar ook hoop omdat de goede voornemens, zo u wil wensen, die we aan het begin van het jaar maken, eigenlijk niks anders zijn dan doelen die wij hopen te realiseren. Ik hoop daarom van harte dat het u en mij zal gelukken om de door ons (vast)gestelde doelen te kunnen behalen. Een goede tip hierbij is dat Keulen en Aken niet op één dag zijn gebouwd.

Als we het afgelopen jaar even de revue laten passeren, dan komen we wellicht tot de conclusie dat er een hele hoop hopeloosheid is geweest binnen de samenleving als geheel, binnen de kerk, op de scholen maar misschien ook in uw eigen huis en persoonlijk leven. Indien we de balans opmaken, zullen in de weegschaal naar alle waarschijnlijkheid de minder mooie momenten uitsteken boven al de goede resultaten die geboekt zijn. Het is niet mijn bedoeling om in herhaling te treden over al hetgeen (behoorlijk) mis is gegaan, maar een ding is zeker , het was voor velen geen goed jaar en de feiten liggen daar. Wij kijken vol verlangen uit naar hetgeen 2017 ons zal brengen. hopend op het beste.

Ik wil hieronder dan ook mijn wens(en), gaarne met u delen. Ik hoop ten eerste dat het in de gezondheidszorg anders gaat dan het tot nu toe is geweest. Immers gezondheid is de grootste schat. Ik hoop dat de sector niet meer te lijden heeft onder de precaire situatie, maar dat er voldoende (financiële) middelen beschikbaar zijn voor een optimale en efficiënte uitvoering van de dienstverlening. Ik hoop dat de beoogde productie eindelijk opgang komt en dat er minder onnodige importen plaatsvinden. Ik hoop dat de justitie meer dan ooit te voren met man en macht zal (gaan) werken aan de indamming van de steeds ruwer worden criminaliteit. Ik hoop dat op het arbeidsveld, de rust terugkeert en dat (vak)bonden een juiste manier van 'strijd' voeren vinden om de behoeften van hun achterban te behartigen. Ik hoop dat na een of ander activiteit, minder of geen vuil op straat te zien zal zijn.

Dan kom ik bij de doelgroep die mij aan het hart ligt, de jeugdigen. Voor hen heb ik een hele hoop te hopen, they are our future right? Ik hoop dat ze zich beter zullen inzetten op school zodat aan het eind van dit schooljaar er veel betere resultaten te zien zullen zijn. Ik hoop dat ze beter leren communiceren/discussiëren, ik mis namelijk een gedegen gesprek met velen van hen. Ik hoop dat ze zich beter gaan kleden en leren gedragen in het bijzijn van ouderen. Ik hoop dat ze eens eindelijk leren dat stoer gedrag nergens toe leid en vroeg of laat alleen maar voor problemen kan zorgen. Ik spreek de hoop uit dat ze na school direct hun huizen opzoeken en niet blijven ronddwalen in de binnenstad. Ten slotte hoop ik dat er minder gevechten en of seksfilmpjes op het internet te zien zullen zijn, weet dat het je voor je leven kan achtervolgen!

En dan het verkeer. Teveel doden, om maar niet te praten over de mensen die voor het leven gewond zijn. Het is allemaal triest, zeer pijnlijk om haast elke dag via de media te moeten vernemen dat het weer eens mis is gegaan. Ik hoop daarom van harte dat het geen rampjaar wordt voor wat het verkeer betreft. Ik hoopt mensen alerter worden, minder hard rijden en zich houden aan de verkeersregels want ze zijn er niet zomaar! Ik hoop dat zij die alcohol genuttigd hebben nou eindelijk de ernst inzien van hun deelname aan het verkeer. Ik hoop dat de omgeving daarop helpt letten en zo ervoor zorgt dat er minder of geen (onschuldige) slachtoffers vallen. Hierbij denk ik in het bijzonder aan de bromfietsers, maar ook aan de buschauffeurs die soms vergeten dat ze mensen vervoeren en geen vee.

Ook voor de regering, het parlement en alle andere beleidsmaker(s) heb ik het volgende te wensen. Ik hoop dat ze de gestelde doelen voor 2017 in goed perspectief hebben en daaraan structureel werken. De bevolking kijkt immers reikhalzend uit naar betere dagen. Ik hoop dat er in het parlement minder wordt “gevochten” en dat het gedrag dat sommige parlementariërs tentoonstellen dringend achterwegen wordt gelaten. ik hoop dat oppositie en coalitie een manier vinden om samen te werken aan opbouw van dit land. Ik hoop dat ze handen ineen slaan en met voortvarendheid werken aan wetten en regels die ons land tot grotere hoogten kunnen brengen.

Dat brengt mijn op de laatste wens die ik boven aan de lijst stel. Het heeft te maken met de mentaliteit van (sommige) burgers in dit prachtig land. Soms heb ik het idee dat wij niet van dit land houden en lak hebben aan alles en iedereen. Wat opgebouwd wordt, breken we met gemak af soms met onze woorden maar meestal ook letterlijk. Ik hoop dat we met zijn allen spoedig beter gedrag aan de kaak stellen. Nieuw jaar nieuwe voornemens!.
Er is nog zoveel te doen, dat liedje kent u vast wel. Ja, er is echt veel te doen! We mogen de moed niet opgeven en de handdoek in de ring gooien want er is altijd hoop! Ik blijf daarom hopen want de hoop maakt niet beschaamd, maar de hoop doet juist leven.
Ik wens u een hoopvol 2017 toe, God zij met ons Suriname!

Nathalie Valpoort Bsc.