Basis van broodnodige eenheid

Wat een gewaarwording. De hele dag ontvang en geef ik de beste wensen voor een zalig/vrolijk kerstfeest afkomstig van Surinamers van wie ik weet dat zij een andere geloofsovertuiging hebben dan de christelijke. Eenieder doet eraan mee. Ik heb het gevoel dat het allemaal menens is en geen automatisme. Net zoals wij als Surinamers elkaar allemaal een Subh Holi of een Eid Mobarak toewensen. Dat is wel degelijk mogelijk en menens in Suriname. Dat onderscheidt ons van de rest van de wereld. Dat maakt ons uniek.

Kan dit in 2017 de basis zijn voor de broodnodige eenheid in Suriname? Kunnen wij met dit gegeven doelbewust werken aan het wegmaken van de muren die onze samenleving verscheurd houden ondanks de geestelijke drang naar eenheid die wij tijdens de verschillende religieuze feesten etaleren? Is het automatisme of vloeit het voort uit een diep geworteld respect voor elkaar als Surinamer? Doen wij dit al jaren en menen wij dit al jaren?

Vergelijk het met de rest van de wereld. Ik kom na de vergelijking inderdaad tot de conclusie dat ik verheugd ben dat ik in Suriname ben geboren en getogen met slechts een studie onderbreking van vier jaar. Mevrouw Cynthia Mc Leod, ik ben u dankbaar dat u mij en vele Surinamers er op de dag vóór kerst in het programma 90 seconden van Radio 10 aan hebt herinnerd. Het leek alsof wij voor het bovenstaande in slaap waren gevallen. U heeft ons wederom wakker geschud. En ik kon het niet nalaten: to go and tell it on the mountain. Dit is wat wij hebben. Het is goed. Zeer goed tot uitmuntend zelfs. Laten wij de dingen die wij niet goed doen verbeteren, uitroeien, met wortel en tak verwijderen om te komen tot een samenleving waarbij wij met respect zeggen: Vrolijk/Zalig Kerstfeest, Subh Holi, Eid Mobarak etc.
Voor nu:
Merry Christmas to Su.

Stan Dijksteel