Column: Moeten ze stil blijven (deel II)

Laat u niet overwinnen door het kwade
maar overwin het kwade door het goede

Wil de echte Surinamer opstaan
Op diverse fora lees je dat Surinamers aangeven over wie zich wel en niet dyadya Srananmans mogen noemen. Surinamers die verblijven in; Frankrijk, Nederland, Amerika, Brazilië of waar dan ook zouden zich niet met recht die titel mogen toe-eigenen.
"Komen jullie eerst hier wonen, dan hebben jullie recht van praten, anders moet je je mond houden. Moeten ze stil blijven? En van wie? Wordt een nationaliteit- of cultuur gevoel geografisch bepaald?"

Stilte graag
Een groep die vooral geen recht van praten heeft is die van de nabestaanden van de ‘decembermoorden’. Wie schopt ze om 28 jaar later nog steeds te rouwen om ‘dode’ mensen? Sommige jongeren geven aan dat het vóór hun tijd was, niet relevant. En de slavernij? Recht is recht en onrecht is onrecht. Waarom hebben ze nooit een stem gehad in de voorgaande regeringen? Wat is de winst geweest voor wie? Wie bepaalt uiteindelijk hoe je mag rouwen?

Insubordinatie of gerechtigheid
De profiel foto´s op Facebook van ‘recht en waarheid, of duisternis’, zal menigeen niet ontgaan zijn. Sommige Facebook gebruikers beschouwen dit als opruiend, als insubordinatie. Gaat het hier niet slechts om de grondbeginsel wanneer je met vragen zit? Wat is eigenlijk wat deze groep mensen beoogde? Gaat het daadwerkelijk alleen maar om de huidige Surinaamse president achter slot en grendel te krijgen of willen ze gewoon de waarheid en gerechtigheid, die onderdeel is van òns volkslied, òns wapen!

Allemaal Surinamers
Er moet een manier bestaan die ons allemaal bindt.

Is het ergens niet mogelijk dat in het licht van herkansing:
* Er verontschuldigingen gedaan kunnen worden, vergiffenis gevraagd kan worden, zonder alle juridische poeha aan woorden die toch maar een gedraai is van tactisch en gevat om te gaan met geld, woorden en de waarheid? Uiteindelijk is toch het geweten de beste graadmeter voor wat recht is en dat kost zeker geen geld, toont slechts karakter!
* Dat Surinamers die al jaren uit angst en traumatische ervaringen niet terug zijn geweest in Suriname gewoon terug kunnen, zonder angst voor represailles?

Als alle 'dyadya Srananmans' eens zouden proberen empathisch te zijn en denken "wat als ik hun schoenen aan had?"

Het feest van licht
Straks wordt wereldwijd het feest van Vrede en Licht gevierd. De symboliek van "het waarachtig Licht dat elk mens verlicht en naar de wereld gekomen is”. Ook in Suriname wordt overal de mooiste verlichting geplaatst.

Wanneer de donkere bladzijden uit de historie de revue gepasseerd zijn, hoop ik dat heel spoedig, we niet terug hoeven te kijken met pijn en een gevoel van ongerechtigheid, want uiteindelijk zal het recht spreken en die maakt echt vrij!

Mag het Licht aan
Toeval bestaat niet, met het thema van ‘Let a faya’.
Ik kijk uit naar de werking van dit licht, dat het werkelijk vrede mag brengen. Dat het ooit ook over de donkere dagen van die ene ‘Stille Nacht’ in december mag schijnen zodat we oprecht kunnen zingen: ‘Dit kleine licht van mij’.
Reikhalzend kijk ik uit naar de volgende ‘zetten’ van het ‘regeringsschaakspel’. Misschien komt de koning toch nog in beeld.

Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat het goed komt met Suriname. Dat het niet slechts een streven mag zijn van diverse culturen maar een sociaal cultuur. Dat de nabestaanden van welke donkere periode dan ook, gehoord mogen worden en troost mogen vinden. Ik heb respect voor de huidige gekozen regering. Ik hoop daarom dat ze in staat zal zijn om werkelijk met alle elan Suriname zal weten te brengen naar ongekende hoogten. Maar mag dan daadwerkelijk het licht aan!

(Arline Blanker)