Xaviera Spong ervaart dyamanti lobi samenleving

Het winnen van de fel begeerde Jules Chin A Foeng trofee is voor Xaviera Spong een onbeschrijfelijk moment geweest. ‘In het begin drong het niet tot mij door dat ik het festival gewonnen had. Het leek op een droom. Ik moest echt tot mezelf komen. Ik werd overrompeld door een warm gevoel, dat uit mijn binnenste kwam. Dat was voor mij de aanraking met God, de Almachtige van het heelal’, vertelt Spong aan Starnieuws.

Na het einde van de show hunkerde ik naar wat tijd en ruimte voor mezelf. ‘Ik wilde echt even alleen zijn. Die gelegenheid kreeg ik toen ik naar mijn auto liep op het terrein van de Anthony Nesty Sporthal. En op dat moment barstte ik in tranen uit. Ik gaf mijn emoties de vrije loop, omdat het tranen waren van blijdschap en dankbaarheid. Het moest er echt uit, zodat ik verder kon,’ zegt Spong. Nog voordat zij als de winnares werd bekendgemaakt, kwam het publiek al in beroering. ‘Ooooo, het was zo machtig. De mensen in de zaal begonnen te schreeuwen. Ik werd er helemaal emotioneel van. Het gevoel is gewoon priceless en deed mij meteen denken aan dyamanti lobi’, vertelt Spong zeer bewogen.

Dyamanti lobi
Dyamanti lobi, zoals Mario Vermeer het heeft omschreven, heb ik ook mogen ervaren. ‘Die warmte en die onvoorwaardelijke liefde van het publiek heb ik gevoeld tot in mijn ziel. Het gevoel was overweldigend. Het leek alsof ik als een arend vloog door God geest gedragen. Die liefde van elk van mijn collega-componisten heb ik ook ervaren. Elk van ons met onze eigen leermomenten en emoties’, geeft Spong te kennen. Volgens de winnares was haar hele familie in rep en roer door het behaalde succes.’ Mijn familie was in shock. Iedereen gilde het uit van blijdschap. Dwars door de drukte herkende ik de de stem van mijn jongere broer. Xaviera, je hebt gewonnen’, brengt Spong naar voren.

Voordat zij als componist werd aangekondigd tijdens de show, kwam het publiek al in beweging. ‘Zooo, een staande ovatie had ik niet verwacht. De emoties namen toe, toen de zanger de intro deed van Yu kor mi ati. Het was in één woord, indrukwekkend. De mensen in die zaal begonnen te schreeuwen. Het geluid werd steeds luider en luider. Het gevoel was onbeschrijfelijk. Voor mij was het gevoel, die dyamanti lobi van de Surinaamse samenleving. Je voelt het helemaal in je hart. Echt een zuiver gevoel’, beweert Spong.

Gevoel van eigen waarde
Na de launch van de Suripopliedjes ontving zij dagelijks berichten van mensen. ‘Het doel dat ik beoogde met mijn compositie, heb ik bereikt. Ik heb veel mensen bemoedigd om te leren kiezen voor zichzelf en oude denkpatronen te vernieuwen. Ik heb de pijn omgezet in iets goeds. Je moet je waarde kennen als mens. En als jij je waarde kent als mens, besef je dat je geen slachtoffer kan zijn van geen enkel mens gelijk jezelf’, benadrukt zij.

Volgens Spong durven mensen niet openlijk over hun leed te communiceren. ‘Mensen schamen zich om over hun pijn te praten of als zijn door een moeilijke periode hun ploeteren’, concludeert zij. Voor haar is deze hele ervaring ook een eyeopener geweest en heeft haar dichter bij God gebracht. ‘Ik heb gedurfd mijn verhaal met de wereld te delen en de het succes kan vergeleken worden met die waardevolle diamant zoals het eruit ziet, als het geslepen is. En het geweldig gevoel zal ik blijven memoreren als die onvervangbare dyamanti lobi of de agape liefde’, zegt Spong. Ook bedankt zij eenieder die haar op welke wijze dan ook ondersteund heeft om dit prachtige resultaat dat zij behaald heeft.

Rachel Dompig