In Nickerie verandert het ouderwetse beeld van een vrouw

Een goede huisvrouw, moeder en als zorgzame Nickeriaanse echtgenote dag en nacht klaarstaan voor manlief die op de rijstvelden aan het ploegen is. Dit is niet het beeld dat de Nickeriaanse vrouw van zichzelf heeft. Van een feministische situatie is er ook geen sprake. Parlementariër Harriette Ramdien (DNP-2000) geniet vanaf 2005 landelijke bekendheid. Zij is een boegbeeld voor veel vrouwen uit haar omgeving.

Lang voor haar schijnwerpers Paramaribo bereikten, was het voor veel Nickeriaanse vrouwen duidelijk dat die tengere mondige vrouw uit hun sociale klasse veel pit in zich heeft. Ze zou samen met andere vrouwen uit het district van zich hebben doen spreken. Ze zou niet onderdoen voor mannen en vrouwen in Paramaribo.
“Ik ben zeer tevreden met wat ik zie gebeuren onder vrouwen in Suriname, maar zeker in mijn geboorte district. Nickeriaanse zusters beseffen dat hun vrouw zijn eigenlijk helemaal niet tot uiting komt met dat zogenaamd mooi beeld dat vroeger gezien werd als een soort stand: netjes getrouwd, dan huisvrouw worden en voor het gezin zorgen”, zegt Ramdien lachend.

Steeds meer Nickeriaanse vrouwen durven niet alleen thuis, maar belangrijker volgens Ramdien, ook in politieke en sociale organisaties hun stem te laten horen. “Zij beseffen dat ze iets voor elkaar kunnen betekenen. Wat je vooral merkt is dat zij elkaar veel adviseren en ‘tools’ geven om uit een armoedige of benauwde situatie te komen. Vrouwen hier zijn gewoon mondiger geworden”, zegt de Nickeriaanse politica.

Het feit dat Nickerie in de afgelopen jaren vrouwen heeft voortgebracht die het niet onaardig hebben gedaan in de politiek, speelt een belangrijke rol bij het transformatieproces bij vrouwen in dit district. In het huidige parlement zijn dat Ramdien en Carmelita Ferreira van de NPS. Maar ook andere vrouwen zoals Marijke Djawalapersad en Sharmila Mansaram hebben daaraan bijgedragen. “Bij mij is het belangrijk dat voor het eerst in de politieke geschiedenis van het district een vrouw als lijsttrekker is geplaatst op een kandidatenlijst en het ook gewonnen heeft. Al moet ik het zelf zeggen, het heeft bij hen durf en moed aangewakkerd”. Ramdien zegt dat haar afkomst, uit een alledaags en zeker geen welgesteld Nickeriaans gezin, een identificatienorm is voor veel vrouwen.

“Ik moet eerlijk gezegd bekennen dat vijf tot zes jaar terug ik huiverig was over hoe ik mij moest bewijzen als vrouw in deze mannenwereld. Maar ik heb ervaren dat wij vrouwen ons dit gevoel hebben aangepraat”, concludeert Ramdien. “Weet je dat het eigenlijk de mannen zijn die maken dat ik me nu op mijn gemak voel. Ik heb vrijwel geen tegenstand gehad dat een vrouw in zo’n positie komt. Mijn werkkring bestaat uit veel mannen met wie ik heel goed samen werk”. Ramdien voegt er meteen aan toe dat niet alle mannen, zeker in het ‘rijstdistrict’ meteen een vrouw in deze positie accepteren. “Wie schopt je, in Nickerie nog er bij, maar langzamerhand accepteren ze het wel”.

Over de positie van de vrouw in het algemeen, zegt Ramdien dat wat Suriname betreft “we niet hoeven te klagen, maar het kan beter”. De intrede van vrouwen in de politiek heeft bijvoorbeeld niet kunnen veranderen dat zij nog altijd als een reclamestunt worden gezien. “Een vrouwen gezicht op hun lijst is in de meeste gevallen bedoeld om vrouwelijke keizers aan te trekken. Maar ze durven die vrouwen ook niet te plaatsen op plekken waar zij zeker gekozen worden. Wat die partijen niet doorhebben is dat vrouwen juist daarvan afkerig worden”.

Volgens Ramdien moet in de opmars van de vrouwen ervoor gewaakt worden dat mannen niet achtergesteld raken. “Ik zie het om me heen gebeuren. Vrouwen worden bewuster en mannen denken dat hun rol is uitgespeeld of overgenomen. Je ziet het bijvoorbeeld in ons onderwijs. Het percentage vrouwen op de universiteit is bijna driemaal meer dan mannen. In ben geen fanatieke feminist en ga daarom voor gelijkheid”, zegt Ramdien.