Boris Johnson en Nigel Farage, politieke lafaards

Ik heb mijn eerste reactie gegeven over de Brexit aan een vriend van mij op diens verzoek. Hij vroeg ook via de social media aan twee andere mannen naar hun eerste reactie. Uiteraard hebben andere posters een bijdrage in de vorm van comments geleverd. Ik zei daarbij dat het Leave kamp, dat meer bestaat uit ouderen, plattelanders en minder geschoolden op basis van emotie, dus emotioneel hun keuze gemaakt heeft. Ik had achteraf bekeken in plaats van minder geschoolden moeten zeggen, minder politiek-economisch georiënteerden.

In elk geval heb ik geen rationele argumenten gehoord van de zijde van het Leave kamp, tijdens de campagne naar het referendum toe. Wel werd door de leiders van het Leave kamp populistische issues gehanteerd, die goed overkwamen bij de meerderheid van de Britten. Reeds tijdens de campagnevoering was er duidelijke issues verschillen tussen het Leave en het Remain kamp waarneembaar. Ook viel duidelijk op tijdens de campagne, uit welke doelgroepen de beide kampen bestonden.

Ik gaf al aan uit welke doelgroepen het Leave kamp bestaat. Het is derhalve juist om aan te geven dat het Remain kamp meer uit stedelijke burgers, intellectuelen, entrepreneurs en jongeren bestaat. Deze groep kon op basis van hun kennis en het afstand doen van het conservatief nationalisme met rationele argumenten, mijns inziens de geopolitieke en (geo)economische realiteit van het moment en in de naaste toekomst van en in Europa, juist inschatten. Een zienswijze die naar mijn oordeel betere perspectief biedt voor de EU als geheel, doch ook voor de individuele lidstaten. Ik moet optekenen dat bij elke samenwerking er sprake zal bestaan van inlevering van een deel van de (klassieke)soevereiniteit, bijvoorbeeld grenzen,munt eenheid, rechtspraak etc.

Gevolgen van de Brexit
Wij hebben gelijk na de uitslag van het referendum gezien en gehoord, hoe de diverse beurzen onderuit gingen. De munteenheid van het Verenigd koninkrijk deprecieerde met enkele procenten ten opzichte van andere convertibele munten, in casu de euro en de US dollar. Er werden miljarden aan verlies geleden. Het Verenigd Koninkrijk dreigt als directe gevolg van de Brexit/Leave uiteen te vallen. Met name Schotland en Noord-Ierland dreigen uit het Britse koninkrijk te stappen en lid te blijven/worden van de EU. Zelf in Londen, wordt door jongeren en intellectuelen de roep om onafhankelijk te worden van de rest van Engeland, gehoord. Deze roep, die voor wat mij betreft, ook het predicaat emotioneel verdient, lijkt mij aan de andere kant een niet te onderschatten roep. Dit geeft aan hoe de uitslag (nipt en verrassend) diepe mentale wonden geslagen heeft in het Verenigd Koninkrijk. De protesten zullen blijven aanhouden, omdat er geen zekerheid bestaat voor de jongeren op het gebied van met name werkgelegenheid. Banken en andere ondernemingen zullen ertoe overgaan om in andere EU landen hun activiteit voort te zetten.

De lafheid van Boris en Nigel
Velen hadden verwacht dat het leiderschap bij de conservatieven door Boris Johnson overgenomen zou worden. Want na de uitslag kondigde David Cameron zijn vertrek aan. Hij gaf duidelijk te kennen het onderhandelen over de exit conform artikel 50 over te laten aan anderen. En omdat Boris Johnson een zeer vooraanstaande rol vervuld heeft in de campagne aan de kant van de Leave, had iedereen gedacht dat hij het zou aandurven het leiderschap op zich te nemen en de onderhandeling met EU te voeren over de exit. Nee, hij durft dat niet en kondigde enkele dagen na de uitslag aan dat hij niet voor het leiderschap bij de conservatieve partij gaat. Ook de heer Nigel Farage van de UkIP, de derde grote partij in Engeland en harde voorvechter van de Brexit, heeft aangekondigd het leiderschap bij UKIP vaarwel te zeggen. De man zegt tijdens een persconferentie de afgelopen zondag op zeer grappende manier, dat hij zijn levenstaak volbracht heeft, namelijk het Verenigd Koninkrijk uit de EU halen."I told you before, i want my country back and now I say, I want my life back. Dit vind ik laf, omdat Nigel Farage als Boris Johnson, hoe dan ook voor dit moment, het Verenigd Koninkrijk in een onzekere situatie gemanoeuvreerd hebben en wel in sociaaleconomisch, maatschappelijk en financieel opzicht.

Analytici vinden dat de laffe terugtrekking (mijn woorden) van Boris en Nigel Farage de kans voor wat genoemd wordt een 'soft-Brexit', groot aanwezig is. Met een Sof-Brexit wordt bedoeld, dat de gevolgen van de scheiding zo klein mogelijk zullen uitpakken. Men speculeert dat door Merkel en May, de huidige minister van buitenlandse zaken in het kabinet David Cameron, gaan werken aan een Soft-Brexit compromis. Overigens wordt verwacht dat dit compromis niet zal voldoen aan de wens eis van de Leave/Brexit. Dit omdat de onderhandeling gevoerd zal worden door juist de voorstanders van blijven in de EU. De voorhoedespelers van het Leave kamp, met name de twee rechtse populisten Boris en Nigel zullen geen enkele rol vanuit hun positie kunnen spelen. Of de andere EU lidstaten dit compromisvoorstel gaan accepteren, is nog koffiedik kijken. Ik beheers de glazen bol theorie niet en kan hierover geen voorspelling doen. Insiders binnen de EU kunnen mogelijk die inschatting wel maken

Bert Eersteling