Land is tot in de slaapkamer verdeeld

Na lang wikken en wegen en na de zoveelste perikelen (die overigens op elk gebied manifest zijn) tot me te hebben genomen, besloot ik toch nog in de pen te klimmen na ruim een jaar uit ‘de spotlight’ te zijn geweest. Overigens heb ik ook de oproep van Bakana Tori presentator Limburg gehoord die zich afvraagt waar ik blijf. Limburg weet als geen ander mij te vinden want in de verkiezingscampagne was hij toch ook dagelijks bezig de vloer aan te vegen met mij. Ik heb hem uiteindelijk een keer uitgedaagd met mij het debat aan te gaan. Inmiddels lever ik al 8 maanden mijn bijdrage aan het land. Dat kan hem dus niet zijn ontgaan.

Terugkerend naar de orde van de dag is het een feit dat het land al een tijdje in de greep van allerlei onfortuinlijke ontwikkelingen is beland.
De uitvoerende macht, regering Bouterse II heeft enorme tegenslagen gehad sinds haar aantreden: bar slechte inkomsten, ernstig gedaalde wereldmarkt prijzen en een lege staatskas inclusief een enorme schaarste aan vreemde valuta met een op hol geslagen koers in de nasleep van verspillingen (naar mijn mening door ondoordachte en ongecontroleerde uitgaven van regering Bouterse I gecreëerd).
De wetgevende macht vecht met wetten om dissidenten te behouden. De heren Sapoen en Chitan kunnen niet rekenen op mijn sympathie vanwege de weg die zij hebben gevolgd om deel uit te kunnen maken van de huidige coalitie. Ik heb nimmer respect gehad voor mensen die zich verkiesbaar stellen op de lijst van partij X en na hun verkiezing overstappen naar partij Z. Ik heb dat consequent gekwalificeerd als verraad. Het is namelijk heel simpel anders aan te pakken indien je oprecht bezig bent. Indien je zo ernstig sympathiseert met een andere partij dan geef je eerst het lidmaatschap van de eerste partij op om vervolgens je aan te sluiten bij de nieuwe. Ook wanneer je het enorm oneens bent met de lijn van de partij waarvan je lid bent, lijkt het mij handiger deze lijn te volgen dan in oeverloze discussies en rechtszaken te belanden.

De rechterlijke macht schijnt overhoop te liggen met zichzelf. Elke rechter lijkt wel een eigen interpretatie te geven van de wetten die er zijn. Uitspraken die nergens op lijken en waar je versteld van staat. Ook ik heb in verschillende aangelegenheden geprocedeerd de afgelopen periode (bijvoorbeeld in de heftige verkiezingsstrijd) en ben tot de conclusie gekomen dat we rechters hebben die genoeg bagage hebben en rechters die dat in mindere mate hebben (om het maar zacht uit te drukken).

Als ik dan kijk naar het politieke veld dan kom ik tot de conclusie dat anno 2016 zowel politieke partijen als de politiek zelf niet sporen. Als ik kijk naar de ontwikkelingen binnen de DOE en de VHP, dan zucht ik maar. Ik zucht indien ik kijk naar de kandidatenlijst van het hoofdbestuur van de VHP. Een paar senioren die ten koste van alles behouden worden en een paar junioren die ten koste van alles vervangen worden. Daarnaast steekt het dat een vrouw die toch wel haar sporen heeft verdiend, op een zijspoor wordt geplaatst (ik zie de adviesraad van de VHP als een zijspoor). Het nieuwe bestuur dat uit 25 leden zal bestaan heeft maar 4 vrouwen erin. Triest en zeer onfortuinlijk.

Opvallend is bijvoorbeeld ook dat de VHP leiding oproept om niet polariserend bezig te zijn doch er dagelijks op social media een waar slagveld zich ontwikkelt als gevolg van postings van aanhangers van rivaliserende partijen. Postings waarin men niet schroomt om vies en vuil uit te schelden. Het gaat zelfs zo ver dat er enorm discriminerende en racistische comments worden geplaatst. Ik lees al de commentaren en ik zucht, terwijl ik bedenk dat de politiek dit met ons doet. Het volk is enorm verdeeld, zelfs tot in de slaapkamer (een man takelt zijn vrouw af, omdat die het opneemt voor president Bouterse) en het einde is nog altijd niet in zicht. Voor mezelf heb ik het besluit genomen dat ik geen deel wens uit te maken van een politiek die mensen verdeelt, leert haten, in hokjes plaatst en slechts gebruikt wordt om doelen van leiders te verwezenlijken. Ik heb me voorgenomen om ooit mijn memoires te schrijven. De decennia die ik heb gegeven aan de politiek en de vele ervaringen die ik rijker ben geworden in de VHP, zijn het optekenen waard. Evenzo de vele maskers die ik heb zien vallen waarbij het toch duidelijk is dat de factor mens eigenlijk niet telt. Dat het begaan zijn met elkaars lief en leed, slechts bedoeld is voor stemmen maximalisatie. Dat kritische mensen altijd het gelag moeten betalen.

Onderwijl is het hardwerkende volk de dupe van alles. Als ik om me heen kijk zie ik heel veel mensen een enorm moeilijke tijd doormaken. Ouders die voor het brood van hun kinderen moeten zorgen en daarvoor dagelijks een enorm harde strijd leveren. Ambtenaren, chauffeurs, marktventers, landbouwers, schoonmaaksters, vuilophalers, verplegend personeel, huismoeders hebben het enorm moeilijk. Het inkomen verdampt binnen no time. Ik zou me met mijn inkomsten (dat overigens gehalveerd is door de devaluatie) schamen om te klagen want er zijn kostwinners die een groter gezin met veel minder geld moeten zien te onderhouden. Ik spreek dan ook de hoop uit dat de regering Bouterse II , met de technische en financiële assistentie van het IMF (jawel u leest het goed, ik verwelkom de assistentie van het IMF wel !) de economie weer op spoor kan brengen. Aangezien ik in het management van het ministerie van Justitie en Politie zit, weet ik uit de eerste hand dat het de overheid wel ernst is met het treffen van maatregelen om dat doel te bereiken.

Mr. drs. Sharmila Kalidien – Mansaram
(a tittre personnel)