Column: Politieke Borrelpraat 300

“Jongens, onze Ron is net gearriveerd, hij is terug van zijn ondersteuningsactiviteit op het Plein.”
“Hé, geweldig. Vertel eens, aan welke kant van de weg stond je?”
“Ja, la’we horen, nò? Stond je bij: ‘we-zijn-moe-p’a-moni-de’, of stond je bij ‘wie-een-kuil-graaft-voor-mijn-president-dondert-er-zelf-in?”
“Kletsen jullie me niet; ik heb het democratisch recht om te steunen wie ik wil.”
“Hij is zeker bij die paarse club gegaan, om vrij te drinken in een van die tenten.”
“Tide, tamara, we @$% go moro fara; Meki den kon, we wakti den; A revo e go, nanga tranga, of nee: langa langa.”
“Sjaak, ophouden met dat gescandeer van leuzen uit de vorige eeuw. Wordt toch wijzer; met leuzen schreeuwen verhogen we de verdiencapaciteit van ons land niet.”
“Weg-met-Bouta’ schreeuwen, bevat ook niet veel boodschap.”
“Wie moe is, moet gaan slapen’, zegt ook niet veel over hoe we de crisis te lijf zullen gaan.”
“Goed, blijven jullie maar verdeeld, zodat over jullie geheerst kan worden. Laten we liever kritisch kijken naar die aangekondigde bezuinigingsmaatregelen van de grootste verspiller in ons land, de Overheid, oftewel ‘Winti wai, Lanti pai.”
“Allemaal heel voorzichtige, schoorvoetend aangekondigde, vaag omlijnde beleidsmaatregelen, waarbij weer eens een bepaalde groep beschermd wordt, en de rest bekijkt het maar.”
“Wat bedoel je nou?”
“Neem bijvoorbeeld die heffingskorting en andere mindere belastingen voor loontrekkers; de overheid snijdt in z’n eigen inkomsten zodat het besteedbaar inkomen met gemiddeld 160,- srd per loontrekker omhooggaat.”
“In plaats dat je de mensen leert en een beetje dwingt om te bezuinigen, laat je ze meer geld overhouden om in die supermarkets weg te smijten aan een hoop importtroep.”
“Hé, hé, rustig aan, jij klaagt toch ook dat je niet uitkomt met je inkomen?”
“Maar ik doe er alles aan om met mijn gedevalueerd inkomen toch uit te komen. Zo staan we nu allemaal thuis een drie kwartier eerder op, kopen we de avond ervoor brood, maken we goedkoop, maar gezond beleg en ontbijten we allemaal voordat we naar het werk en school gaan. Weet je hoeveel we daarmee per maand besparen?”
“Goed idee, maar heel wat ouders en dus ook hun kinderen, kunnen het niet opbrengen om drie kwartier eerder op te staan en thuis te ontbijten en belegde broodjes van huis uit mee te nemen.”
“Dat ben ik helemaal met je eens. Het is toch gemakkelijker om te maffen tot half zeven, om dan haast-je-rep-je door het toilet, badkamer en voordeur te rennen en een tientje, nu een twintig, mee te krijgen om die vettige beleghap en soft op school te kopen, met alle respect voor de kleine ondernemers die in schoolkantines een verdienste hebben.”
“Dit land gaat ten onder aan luilakkerij en gemakzucht.”
“In het mijndorpje waar ik ben opgegroeid, moesten degenen die naar het VWO gingen de schoolbus om kwart over vijf in de ochtend nemen. Die wachtte echt niet op luilakken en langslapers.”
“Maar als je die eerste bus miste, wat dan?”
“Dan namen wij van het VWO de MULO-bus, die vertrok om kwart over zes, maar dan misten we het eerste uur op school. Maar we zijn allemaal wat in de maatschappij geworden. Ik kan tot de dag van vandaag niet uitslapen, zoals jullie hier in de stad het liefste schijnen te doen.”
“Da konden jullie in het dorp in de vakanties wel uitslapen.”
“Vergeet dat. Om kwart voor zeven loeide de bedrijfssirene en al was je in coma, je werd wakker. En net doezelde je weer weg, schreeuwde dat ding weer om zeven uur. En wie daarna bij de poort klokte, was als arbeider te laat.”
“Kan onze president niet de sirene in de wijken en in de stad weer invoeren?”
“Sullie hebben die bestaande sirene met politiebureau en al in 1980 in de fik geschoten, dus ik denk niet dat ze die sirene weer zullen invoeren.”
“Jullie babbelen teveel, wat is die volgende bezuinigingsmaatregel?”
“Wachte, wattebout mijn groep, de gepensioneerden uit overheidsdienst, die keihard hebben gewerkt en in harde guldens belasting hebben betaald? Die asociale en egoïstische overheid laat ons nog erbij belasting op ons geïnflateerd pensioen betalen. Schaamteloos.”
“Zeur niet. Men hoeft jullie oudjes niet zoet meer te houden, want jullie lopen te krom om nog op straat rotzooi te kunnen uithalen en zijn te schor om nog te kunnen schreeuwen ‘president w’e kraka yu baka’ of ‘we baka yu kraka’ of weet ik veel.”
“En jullie armen zijn te zwak om borden in de lucht te houden met ‘P’e mi pensioencompensatie de’. Geen van beide schreeuw-groepen denkt aan jullie. Ze denken alleen aan hun eigen politieke belangen.”
“Wacht maar, over vier jaar zijn we met veel meer oudjes, dan stemmen we massaal op voor mijn part de Amazonepartij. Alles is beter dan op een van die twee boevenbendes te stemmen die steeds weer vechten om aan de macht te blijven of te komen.”
“Dan vind ik de maatregel van die minister Djogo of hoe ze heet, veel directer, veel beter en veelbelovender voor de eigen productie van de kleine landbouwer.”
“Welke maatregel?”
“Om aardappelen te schrappen uit het basisvoedselpakket en daar Surinaamse aardvruchten in te zetten. Heel goed, schitterend zelfs.”
“Ja, maar daarmee bevoordeelt ze meer die landbouwende vrouwen die op haar lijken.”
“So what? Zo lang die eerlijk en hard werken, mogen ze gehonoreerd worden met mijn belastinggeld, want na nyan-nyan den uma e produceer, in plaats van die luilakken in de stad die niet eens op tijd aan het werk kunnen komen en te vroeg wegboren om allerlei hossels te doen en die nog erbij een belastingvermindering als beloning krijgen.”
“We dwalen weer alcoholisch af. De volgende maatregel is: Er zal een verhoogde invoerrechtenbelasting op luxe goederen komen.”
“Boi, wat een supermaatregel. Nu gaat die schatkist zich vullen. Ik sta paf van deze geweldige maatregel.”
“En de waarde van deze maatregel wordt in het bericht zelf verminderd omdat er staat: ‘Hiermee wordt ook beoogd om de uitvoer van vreemde valuta enigszins, jawel, enigszins, dus een beetje, een weinig, wan ptienso, in te dammen. Jij nu.”
“Ach, je kletst man, tenminste gaat die overheid wat doen aan die luxe-importen.”
“Mooi, maar ik zie geen maatregelen waar die overheid bij zichzelf zwaar bezuinigt.”
“Jawel, dienstwagens moeten worden ingeleverd en de rest moet uit eigen tank zakken, ik bedoel: uit eigen zak tanken.”
“Heren, heren, volgende maatregel: herinvoering van de rij en voertuigenbelasting.”
“Dat is een goede maatregel die veel geld zal opleveren.”
“Maar dan moet men ook met gewicht werken; al die zware trucks en houtopleggers moeten keihard betalen, want die vernielen onze wegen.”
“Maar ook hier geldt: wanneer gaat deze maatregel in? Per 1 mei? Deze overheid permitteert zich de luxe om inkomstenverhogende maatregelen ergens in de toekomst, in het verschiet, aan te kondigen. Dus dan pinaart die overheid echt nog niet echt.”
“Of is men politiek bang om deze maatregelen op korte termijn in te voeren?”
“Dies na aanpassingsprogramma op onze ‘Sranan fasi.”
“Al die andere maatregelen die volgen liggen inderdaad ‘in het verschiet’, zoals inkomsten verhogen vanuit de goktenten en kansspelen, betere inning van huurwaarde en vermogensbelasting.”
“Daar zit die grootste vetpot, maar omdat toppers zwaar deel uitmaken van deze vetpot, moet deze maatregel als laatste worden genoemd en worden uitgevoerd.”
“Inderdaad, terwijl deze maatregel als eerste al per 1 juni moest worden ingevoerd.”
“Dan gaat iemand die eens VeePee was, weer stoer uit z’n nek kraaien: ’Over my dead body.”
“Tuurlijk, de meerdere-huizenbezitters en grootgrondbezitters moeten toch beschermd worden door de politiek, want ook daar zitten de zware sponsoren van de verkiezingen.”
“Mang, zeg toch: sponsers. Net zoals dat gekke ding met ‘occupenten’. Wij zeggen ‘occupanten.”
“Ik moet naar huis, mijn vrouw ‘ept’ me net dat de stroom in onze buurt weer eens is uitgeschakeld.”
“Wacht even, breaking nieuws, we krijgen een lening van de Islamic Development Bank van 1 punt 75 miljard US dollars. Hoi, hoi, a trong gowtu noya, a trong gowtu noya, Sranan gron trong goowtu noya! Een rondje voor iedereen.”
“Kijk die stommerik, we hebben nog geen cent geleend, of we beginnen het al te verzuipen.”
“Net zoals die 2 punt 7 miljard harde Hollandse guldens ontwikkelingshulp die min of meer verdampte.”
“We krijgen alvast een schenking van de IDB om medicijnen en om onderdelen voor ons leeggeplunderd gesubsidieerd energiebedrijf te kopen.”
“Zie je hoe we onze verdiencapaciteit verhogen? Met leningen.”
“Je zeurt, dat geld gaat naar projecten.”
“Net als dat Nederlands ontwikkelingsgeld. Pe den project de?”
“No klets boi, dringi. Nul punt 9 miljard US$ van het Westen, 1 punt 75 miljard uit het Midden Oosten, dat is zowat de zelfde hoeveelheid geld als toen we in 1975 uit Nederland kregen voor ongeveer dezelfde looptijd. De geschiedenis herhaalt zich.”
“Hopelijk niet ook de gevolgen van toen. Nu moeten we het eens leren dat geld beter te besteden.”
“Met deze geldsmijters? We benne benieuwd, zou wijlen Johnny zeggen.”
“Oké, en ook proost op onze driehonderdste samenkomst hier.”

Rappa