Leerkracht en het stakingsrecht

Daar de staking van de leerkrachten aangesloten bij de Bond van Leraren (BvL) achter de rug is, vind ik het belangrijk om deze aan een nadere beschouwing te onderwerpen. Dit stuk moet gezien worden als een ‘wake- up call’ naar de werkende klasse, maar in het bijzonder naar de leerkrachten toe.

Vanaf onze jeugd tot ons graf zijn wij met leerkrachten in aanraking. Een belangrijk deel van onze vorming en opvoeding hebben wij aan hen te danken. Ik heb heel veel bewondering en respect voor hoe leerkrachten zich inzetten om leerlingen/studenten de nodige kennis bij te brengen. Terwijl de meesten van ons na onze reguliere werktijden thuis of ergens zitten te genieten, is het grootste deel van de leerkrachten thuis om huiswerk, repetitie of tentamen blaadjes te corrigeren. En dit staat in schril contrast met de waardering en het honorarium dat leerkrachten toucheren.

In de afgelopen dagen zijn leerkrachten van de middelbare scholen in beweging gekomen met als gevolg, stopzetting van het onderwijs op deze scholen. Men eist beter positionering en herwaardering door de overheid. De drie vragen die in mij opkomen zijn:
1. Waarom hebben de leerkrachten gewacht tot het derde kwartaal?
2. Was er geen andere pressiemiddel/methode om de overheid tot andere gedachten te brengen?
3. Is er genoeg rekening gehouden met de belangen van de studenten?
4. Stel dat de overheid het principe van 'no work no pay' hanteert, is de vakbond (BvL) in staat om de leerkrachten uit te betalen voor de dagen waarop zij in staking waren?
5. Is er een plan van aanpak om de verloren lesuren/achterstand in te halen, nu de staking voorbij is?

Ik hoorde voorzitter Valies zeggen dat leerkrachten het democratisch recht hebben om te staken. En dat ze gemotiveerd en bereid zijn tot het uiterste te gaan. Ook zei hij dat docenten zich bewust zijn van de consequenties van dit besluit. Zij nemen dat op de koop toe. Zij vinden dat het om een rechtvaardige strijd gaat. Voor wat dat betreft sta ik vierkant achter de heer Valies. Maar het mes snijdt aan twee kanten. Ook de leerlingen hebben recht op onderwijs. Hun toekomst staat op het spel. Ook de overheid heeft het recht om acties te ondernemen tegen de BvL. Want wie niet werkt, maakt geen aanspraak op loon. Onderwijs is een roeping. En wie in het onderwijs stapt moet zich er van vergewissen dat het een dienende beroep is. U bent een opvoeder, begeleider, mentor, stuurman en tevens een baken in zee.

Indien de staking om welke reden dan ook wordt hervat, wat ik niet wens, wordt de leerling weer het kind van de rekening. Ik doe een beroep op de overheid, maar meer in het bijzonder op de leerklachten om geen water in hun wijn te doen, want die is al dun genoeg. Maar wel hun hand over het hart te strijken en zoals altijd het belang van onze toekomstige leiders in acht te nemen.
Een bekende generaal zei ooit:
Wie dient, denkt niet alleen in ‘ik’.
Wie dient, denkt niet alleen in ‘zij’.
Wie dient, denkt ook in ‘wij’.
Daar begint de overwinning op het onrecht.
Want vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid, een betere wereld/samenleving, die maak je samen.
Want niet vanuit het ‘ik’ en het ‘zij’, maar vanuit het ‘wij’, ontstaan de goede dingen.
Dat heeft de geschiedenis ons geleerd.
Dat moeten wij blijven herdenken.
Dat moeten wij blijven afspreken.
Met onszelf.
En met elkaar.

Robby Amain