Kabinet president kan drastisch bezuinigen

Wie oproept tot bezuinigen moet voorgaan. Zeker bij de aard en omvang van de morele schuld van de regering Bouterse.
De morele schuld van deze regering bestaat uit vier kerncomponenten. Ten eerste de voortzetting van de schending van de mensenrechten van slachtoffers en nabestaanden van de politicide, oorlogsmisdrijven en misdrijven tegen de menselijkheid, middels de zelfamnestiewet van 2012. Ten tweede de ondermijning van de integriteit van het openbaar bestuur, door ‘wijdverbreide overheidscorruptie’, zoals recent ook werd bevestigd in het rapport van de Amerikaanse State Department. Ten derde onder beloftes van een sociaal contract, eroderen van de koopkracht (verarmen) van de bevolking met maar liefst 50% door stelselmatige geldontwaarding (inflatie). Ten vierde het ondergraven van eerlijke verkiezingen door misbruik van staatsmiddelen en het desinformeren van het electoraat over de staat van de overheidsfinanciën. Niemand minder dan de huidige minister van Financiën en toenmalig governor van de Centrale Bank heeft verklaard dat hij door de laatste minister van Financiën van de regering Bouterse I verkeerd was geïnformeerd.

‘Limbo’ van het IMF
President Bouterse heeft zijn nationalistische retoriek vervangen door het napraten en bewieroken van het IMF, zijn regering is financieel vastgelopen. De rol van de president van de republiek lijkt nu gedevalueerd tot ‘Limbo’ van het IMF. In plaats van te anticiperen op de voorzienbare daling van de prijzen van olie en goud, doelmatig om te gaan met de schaarse overheidsmiddelen en de economie te diversificeren, is door ongekend grootschalige corruptie, nepotisme, paarse baantjes verdelerij en monetaire financiering de staatskas en monetaire reserve leeg gezogen. In plaats van nationaal waardig te staan op eigen benen, zit deze regering nu op de schoot van China en het IMF, grote delen van het nationale economische leven, van detailhandel tot kansspelen, van houtkap tot goudexploitatie, weggevend aan ‘het buitenland’. En dan aan de bevolking en lokale ondernemers, bovenop het door de cascade aan devaluaties dramatisch ingestorte inkomen, vragen om nog meer offers. Om de schrijnende sociale ongelijkheid – zelfverrijking van de zittende politieke klasse en verarming van de massa van de Surinamers – te verhullen, zegt de president dat vooral ‘de grote boys’ zullen betalen voor de crisis. Maar is dat waar?

Bezuiniging kabinet president
De president zegt de salarissen van toppers van de parastatale bedrijven, die uitgaan van 18-24 maanden per jaar, te zullen aanpakken. Het is te weinig en te laat. Waarom zou iemand wel 14, 15, 16 of 17 maanden salaris moeten ontvangen? Een jaar telt 12 maanden, gebruikelijk internationaal is soms een 13e maand, maar doen alsof een jaar veel meer heeft dan 12 maanden om de hoogtes van de topsalarissen te maskeren, past in een cultuur van non-transparantie. Maar waarom de pijlen slechts richten op de toppers van de parastatale bedrijven? De president is qua inkomen en emolumenten ‘de grootste boy’ van de publieke sector. Waarom geeft hij niet het voorbeeld en levert om te beginnen 20% van zijn salaris is. Het mag veel lijken, maar met oud president José Mujica van Uruguay als voorbeeld, is dat een schijntje. Als hij dat doet kan dat ook gelden voor de hele supertop van de publieke sector.

Arthur Tjin A Tsoi, het Assembleelid dat de EBS corruptie onthulde, had becijferd dat het Kabinet van president Bouterse een budget had, in omvang meer dan het veertigvoudige van dat van het Kabinet van president Venetiaan. Nu in tijden van crisis zou president Bouterse het budget van zijn kabinet kunnen terugbrengen tot maximaal het budget waarmee president Venetiaan zijn werk deed. In deze crisistijd wordt het tijd dat de president, voor zover hij niet het verstandigste besluit neemt af te treden, echt gaat werken en niet duurbetaalde raadadviseurs zijn werk laat doen. Met zo een budget kan iedereen wel de president uithangen, door gewoon al je verantwoordelijkheid en werk te outsourcen aan raadsadviseurs en wat dies meer zij. Verder kan het schrappen van alle uitgaven van nepotisme de belastingbetaler nodeloze kosten besparen. Het toekennen van overheidsbanen aan familieleden in de eerste graad, nota bene met uitsluiting van andere Surinamers van de ‘sollicitatieprocedure’ en voorzien van disproportioneel hoge salarissen, wordt in fatsoenlijke landen als onvervalste corruptie gezien.

De president had zijn zoon een leidinggevende positie in de Counter Terror Unit (CTU) toebedeeld, nota bene ondanks diens strafblad. Dino Bouterse heeft met zijn gevangenisstraf van 16 jaren voor cocaïnesmokkel naar de VS, zelf aangetoond hoe fout papa zat. Opheffing van de overbodige CTU zou ook de druk op het budget van het Kabinet van de president aanzienlijk verminderen. De president heeft zijn vrouw een salaris ter hoogte van die van een volksvertegenwoordiger toegekend, compleet met een eigen ‘kabinet’. Hij heeft ook zijn dochter in zijn Kabinet aangenomen tegen een ministerssalaris. Hoe geloofwaardig is een oproep van ‘de grootste boy’ aan de samenleving om te bezuinigen, als hij niet persoonlijk, overtuigend het voorbeeld geeft?

Theo Para