Column: Politieke Borrelpraat (PRB) 295
13 Mar 2016, 22:12
foto


“Zooow heren, de kogel is door de kerk: de valutaveiling gaat na een hoop getreuzel en opschuif en ge-Misschien-keba door, en wel op 22 maart.”
“Moeten we blij zijn?”
“Tenminste is er een besluit genomen, want dat geweifel en getwijfel heeft gemaakt dat dat gespeculeer weer zeer de kop op stak.”
“Ay, a koers dyompo go na zes.”
“We gaan voor zes, zingt Des, and not for less in this mess.”
“Ja, maar is de wet intussen gewijzigd dat het kredietplafond mag worden verhoogd bij een hogere officiële koers?”
“Waarom vraag je dit moeilijk ding?”
“Omdat dit toch werd aangegeven waarom de veiling van 1 maart niet is doorgegaan.”
“O ja, dat was toen als reden aangegeven.”
“Ik zei jullie toen toch dat het een gezochte reden was, een djoteh om die veiling van 1 maart uit te stellen.”
“Da wat was de werkelijke reden van dat uitstel?”
“Ik zeg jullie: een stel politieke boys wilde nog voor het laatst volgens ‘het systeem’ een flink pak makkelijk verdiend Surinaams geld tegen welke koers dan ook via ‘the Cambio-connection’ omzetten in US dollars.”
“Waarom ‘voor het laatst’?”
“Omdat dit gesjoemel met allerlei koersen en gedoogd cambio-beleid na de valutaveiling wat moeilijk mogelijk zal zijn. Er zal dan één valutaopkoop- en verkoopkoers gelden voor heel het land.”
“Wacht even, dit begrijp ik niet, hoezo ‘makkelijk verdiende srd’ en hoezo ‘politieke boys’?”
“Luister mijn vriend, eventjes dom nuchter redeneren: onlangs werd er 6 srd voor een dollar geboden. Zeg eens eerlijk: zou jij zo hoog bieden?”
“Nee, natuurlijk niet.”
“Waarom niet?”
“Omdat ik ten eerste niet genoeg SRD heb om zo hoog te bieden, en ten tweede: wat ga ik met die dure dollars doen?”
“Wel, dat is mijn punt. Dus een importeur of handelaar zou heel moeilijk zo hoog kunnen bieden, want de artikelen die hij voor die dure dollars importeert, zullen niet verkocht worden, die gaan in srd te duur worden.”
“Ja, dat is deze keer duidelijk gebleken; de importeurs konden niet meer mee met deze hoge koers en zeiden zelfs hun importen te zullen beperken.”
“En wonder o wonder: de VSB en Ravaksur hebben uit pure ellende de handen ineen geslagen tegen dit koersgedoe. Ze eisen zeer terecht transparantie en medebeslissingsrecht op dit vlak. Geen eenzijdig achterkamertjesbeslissingen. Goed zo, eindelijk.”
“Dus de gezamenlijke importeurs hebben de koers niet opgedreven, althans deze keer niet. Voor het eerst heb ik een verklaring met al hun namen gelezen. Ook die slaan de handen ineen.”
“Zie je? Zo verenigt mijn Baas dit verdeeld volk. Zien jullie dat niet in?”
“Ach ja, dat zal wel, ja, ja.”
“Maar wie zijn dan degenen dan die zo hoog konden bieden voor de dollar?”
“Mensen die hun huishuur in dollars moeten betalen, die moeten tegen elke koers hun dollars kopen, anders worden ze op straat gezet.”
“Die zijn het ook niet. Weet je waarom ik dat zeg? Ten eerste hebben ze dat vele Surinaams geld niet om zo hoog te bieden voor de dollar, zelfs sommige winkeliers kunnen dat niet opbrengen om hun huur te betalen, en ten tweede: het moet een flink pak Surinaams geld zijn dat werd aangeboden om in dollars te worden omgezet, zo groot dat het de koers van de markt heeft beïnvloed, ja, zelfs voor een paar dagen heeft bepaald, ja toch?”
“Dan gaat het om miljoenen makkelijk verworven Surinaams geld, misschien via corruptie of zo, wie weet.”
“Of gehaald uit een achterover gedrukte container nieuw Surinaams geld.”
“Ach nee, wat een onzin kraai je nu weer uit.”
“Onzin? Kunnen jullie je die spotprent over de toenmalige governor van de CBvS nog herinneren met die trucks met containers met nieuw geld op de achtergrond?”
“Mi no sabi. In ieder geval, het waren deze keer geen importeurs, geen handelaren, geen huurders die de koers naar één op zes stuwden.”
“Daarom dacht ik aan politiek gelieerde boys, en dit gebeurde de afgelopen vijftien jaar echt niet voor de eerste keer.”
“Maar hoe gaat dat in z’n werk? Ik bedoel, laten we een geval fantaseren en beredeneren waarbij zoiets gebeurt, gewoon fictie.”
“Okee, stel ik zit in de regeertop en via-via heb ik een flink pak srd binnengehaald; wat ga ik met al die esserdeetjes doen?”
“Ik zou ze zo snel als mogelijk omzetten in US dollars, natuurlijk niet via de legale banken, want daar moet ik zeker de herkomst van zoveel geld aangeven en word ik zichtbaar.”
“Oooooh, daarom moesten die anti-witwaswetten jaren op goedkeuring in DNA wachten; onlangs pas zijn ze onder buitenlandse druk snel-snel in DNA goedgekeurd.”
“Oké, ik heb dus op de een of andere frommelige manier een flink pak srd binnengehaald, wat doe ik dan?”
“Wel, ik bel mijn cambiovriend en zeg: Pailall, arki bhai, ik heb hier zes miljoen srd, nog vers, netjes in plastic, rechtstreeks ontvangen van Lanti, Panti, Banti en Kanti. Zet dit voor me om in US dollars.”
“Ooooh, dus daarom worden de cambio’s al zeker 15 jaar nauwelijks tot niet gecontroleerd; ze dienen de witwasbelangen van bepaalde politieke toppers.”
“Natuurlijk, en die zorgden voor protectie van de cambio’s. Daardoor konden ze uitgroeien tot bijna-banken. Je kan bij cambio’s zelfs euro’s en dollars pinnen, ongelooflijk. Dat kan volgens mij nergens ter wereld.”
“Goed, dus ik bied zes miljoen srd aan om in US om te zetten, tegen welke koers dan ook. Mijn cambiovriend belt dan naar zijn collega’s, die houden een conference call en stemmen ze af tegen hoeveel srd zij hun US willen omzetten. Mijn vriend Pailall belt me na een half uur terug en zegt: Bhai, ik kan je koers 6 geven, dan ben je dat pak srd-papier kwijt en krijg je 1 miljoen US$ daarvoor in de plaats.”
“Oh, en dan zeg je: ‘seti’ en de transactie is een feit. En jouw cambio-vriend en sem club verkopen 1 miljoen US die ze voor misschien koers 4.5 hebben gekocht voor koers 6. Een schone winst van anderhalf miljoen srd.”
“Maar dan zitten die boys met een pak Surinaams geld dat devalueert. Da hoe dan?”
“Nou, stel dat de veilingkoers straks 5.3 wordt, dan hebben ze genoeg Surinaams om 1 punt 13, dus 1.130.000 US dollar te kopen, heel legaal maken ze 130.000 US dollars.”
“Tjeesis, Mina, kijk iets hier. Zonder te werken, gewoon door met US dollars en srd te schuiven en te speculeren, worden mensen overnight schatrijk.”
“En dit is al minstens 15 jaar aan de gang. Begrijp je nu waarom bepaalde figuren zo hosselen om in de regering te komen, al draait het land nog zo slecht?”
“En wij betalen het gelag. En het enige wat we bij de verkiezingen kunnen doen is bij stuivertje verwisselen; we zetten het ene stel geboefte in de plaats van het andere stel. Nu schreeuwen mensen dat ze terug willen naar dat Frontaal-geboefte, want die waren beter.”
“Ja, vooral met die Paul de landrover in hun midden.”
“In plaats dat ze massaal iets nieuws kiezen, vallen ze terug op oud geboefte.”
“En het enige waar anderen zich druk om maken is, dat de prijs in de supermarkets zal stijgen.”
“Zie je waarom het IMF zegt: het mes erin, devalueer naar een koers duidelijk boven de zwarte koers en hou het strak daarop met vooral een scherpe controle op de cambio’s en op de staatsdollars.”
“Maar dat had Gillmore toch aan het begin van de regering Bouta-1 gedaan? De officiёle koers was toen 2.8 en dankzij het florissante Vene-emmerboordersbeleid was de zwarte koers rond de verkiezingen al gestegen naar 3 punt 1, toen devalueerde Gilltmeer Woefdraad boven de zwarte koers naar 3.3 en hield de cambio’s strak en de hele zaak stabiliseerde jarenlang op 3.3 voor de US$.”
“Maar ja, op gegeven moment verwaterde de zaak en gingen de belangen van ‘the boys’ steeds meer prevaleren.”
“Ja, toen kreeg je eerst het bedanken van Wonnie onze honnieponnie op Financiёn en later het opzijzetten van A-gersie door die Woefpraat. De afgang van ons monetair beleid werd steeds duidelijker. Vandaar dat A-gersie die valutaveilingen heeft doorgedrukt en de cambio’s onder controle probeert te krijgen. Tot zover is hij geen Woeffie of Boeffie die met cambiohouders aan de officiёle tafel gaat zitten.”
“Dus we moeten bij de eerste veiling rekening houden met een koers van boven de vijf, maar een stuk onder de zes.”
“Ik zei het al, ik denk aan 5 punt 3 voor de US.”
“Zie je, dat gespeculeer begint weer. Boi, daar zijn we toch zo goed in. Jammer dat we dat niet in het buitenland doen ten gunste van onze schatkist, maar helaas in eigen land ten voordele van onze eigen zak en ten nadele van onze schatkist.”
“Oké, en terwijl die plompe Tromp in de USA steeds meer tegenwerking, maar daardoor juist steeds meer aanhang krijgt, besluiten wij met een rondje sap. Proost heren.”

Rappa
Advertenties