Regering kan de problemen niet oplossen

Sedert de afgelopen week is politiek Suriname in rep en roer. De wisselkoers is als een raket omhoog geschoten, de prijzen in de winkels stijgen dagelijks, het bedrijfsleven ziet de omzetten dalen, de deviezen zijn nagenoeg niet te krijgen, veel mensen beginnen voor hun baan te vrezen en nog steeds zijn de autoriteiten niet in staat om een governor van de Centrale Bank aan te stellen. Wat ook opvallend is, is dat niemand meer schijnt te weten welke richting de regering op wil met haar beleid.

Inmiddels is wel duidelijk dat de regeerders in plaats van te regeren en het volk hoop en perspectief te bieden, binnenskamers en in het openbaar elkaar ernstige verwijten maken. Hiermee maken de regeerders een economisch financieel vraagstuk tot een vertrouwensvraagstuk en uiteindelijk tot een politiek vraagstuk.
Het wordt met de dag duidelijker en helder dat deze regering de huidige problemen waarvoor ons land en volk staat, niet kan oplossen. De visie ontbreekt, het kapitaal ontbreekt, de richting ontbreekt, de planning ontbreekt en het kader ontbreekt om de verzwakte instituten te bemensen.

Wat in dit kader ook opvalt is dat de oppositie heel zwak uit de bus komt. Het begon al na de verkiezingen toen bleek dat de oppositie geen oppositie wilde zijn en het begrip ‘constructieve politiek’ introduceerde. Een paar weken daarna waren de oppositieleiders bij de President op balkon om in een geheim onderonsje de toekomst van ons land te bespreken. Dit, terwijl de sociaaleconomische situatie van ons land al ernstige tekenen van een crisis vertoonde. De oppositieleiders hadden de vraagstukken open en bloot in De Nationale Assemblee aan de orde moeten stellen, waar kritische leden van de oppositie als M. Jogi, A. Gajadien, R. Brunswijk en M. Bee, zeker de belangen van land en volk zouden hebben behartigd.

Geen stuivertje verwisselen
De huidige politiekvoering van de coalitie en ook die van de oppositie wordt gekenmerkt door het ontbreken van een gedragscode die land en volk beschermd en die duidelijke normen en waarden stelt. Kortom ze zijn één pot nat en het lijkt dat het bij de oppositie gaat om stuivertje te verwisselen en niet meer dan dat!
Omdat wij de conclusie trekken dat het financiële en monetaire vraagstuk zich nu heeft ontwikkeld tot een politiek vraagstuk, wordt het steeds duidelijker dat er nu naar een politieke oplossing moet worden gezocht nu blijkt dat de huidige regering niet in staat is om de vraagstukken die nu spelen op te lossen.

De huidige regering heeft het vertrouwen dat het volk in haar had, verspeeld en moet daarom in het belang van land en volk vrije en geheime verkiezingen uitschrijven. Dit is immers het instrument voor het wederom verwerven van het vertrouwen in de politiek voor politieke bestuurders.

John van Coblijn
Volksbeweging Nieuwe Politiek