Speciaal vervoer voor 2300 mensen nodig in Paramaribo

Ruim 2300 personen in Paramaribo alleen al kunnen helemaal niet of met veel moeite lopen. De meesten zitten in de leeftijdscategorie 75-79 jaar. In 2012 registreerde het Algemeen Bureau voor de Statistiek (ABS) 317 personen in deze groep. Er is speciaal vervoer voor hen nodig. Vandaag wordt stilgestaan bij de positie van mensen met een beperking.

Naarmate de leeftijd oploopt, neemt ook het aantal mensen toe dat moeilijk loopt of volledig invalide is. De toename is vanaf de leeftijdscategorie 50-54 jaar te merken. Volgens het ABS zijn er in deze groep 154 mensen die veel moeite hebben met lopen of helemaal niet kunnen lopen. De leeftijdscategorie 55-59 jaar telt 181 personen. In de groep 60-64 jaar gaat het om 166 personen en in de groep 65-69 jaar zeker 250 mensen. Samen zitten er 265 invalide of heel slecht ter been zijnde mensen in de leeftijdscategorie 70-74 jaar. Ook in de groep 85+ zit een relatief groot aantal mensen die een heel groot probleem hebben met of helemaal niet kunnen lopen: 310 personen.

Ook jongeren
Niet alleen ouderen hebben te maken met invaliditeit of problemen met het lopen. Indien de leeftijdscategorieën worden samengevoegd, dan zijn er van 0 – 49 jaar maar liefst 412 invalide of moeilijk lopende personen, alleen al in Paramaribo. Zij zijn voor hun vervoer aangewezen op speciaal (zorg)vervoer. Sommige tehuizen beschikken over een eigen rolstoelbus voor hun bewoners, maar er kan ook gebruik worden gemaakt van openbaar zorgvervoer van het Nationaal Vervoersbedrijf (NVB). Voor slecht en moeilijk mobiele personen die ’s middags of in het weekend gebruik wilden maken van zorgvervoer, waren er echter weinig mogelijkheden.

Meer opties
Coördinator Steve Tjon van MediCall Zorgvervoer bevestigt de immens grote behoefte aan speciaal vervoer, ook op de late middag en in het weekend. Het lukte dit bedrijf om ongeveer een half jaar geleden een rolstoelbus te bemachtigen. Regulier werden met de zorgtaxi’s reeds patiënten vervoerd van en naar medische instellingen en zorginstanties, maar de praktijk leerde dat vooral degenen in een rolstoel extra hulp en begeleiding nodig hebben. Tjon legt uit dat het voor patiënt én begeleider erg moeilijk is om zowel patiënt als rolstoel in een gewone personenauto te krijgen. En wie geen begeleider had, kon helemaal niet vervoerd worden.

Grote behoefte
“Al deze patiënten hebben nu de mogelijkheid om buiten de reguliere uren van het openbaar vervoer naar hun bestemming te gaan. In de afgelopen zes maanden is gebleken dat de behoefte aan deze vervoersvorm erg groot is,” vertelt Tjon. De cijfers laten die behoefte ook zien: zowel het aantal patiënten dat gebruik maakt van zorgvervoer als het aantal patiënten dat gebruik maakt van de rolstoelbus, groeit gestaag. Rolstoel- en andere patiënten kunnen nu niet alleen bijna elke dag tot in de avonduren makkelijker vervoerd worden, maar zijn ook verzekerd van deskundige begeleiding. Alle chauffeurs zijn getraind in tiltechnieken, het verlenen van EHBO en hebben jarenlange ervaring in patiëntenvervoer. Tjon: “Dát is waar we ons op willen focussen: een kwalitatief goede service aan een ieder die gebruikt maakt van onze diensten, met name slecht en moeilijk mobiele personen. Of ze nou naar een zorginstelling of bij iemand op visite gaan, zij hebben daar ook recht op.”