Minister dramatiseert situatie West-Suriname

Recentelijk heeft de minister van Juspol voor de tweede keer onterecht een stigma geplaatst op de hele gemeenschap van West-Suriname, waarbij zij de media doet geloven dat er structureel kindermisbruik en incest plaatsvinden in West Suriname. Hoewel zij ergens in haar relaas aangeeft dat die misstanden landelijk voorkomen, weiger ik als bewoner van West-Suriname voor de tweede keer op deze manier gedenigreerd te worden, waarbij er ernstige tekortkomingen vanuit zowel het wettig als traditionele gezag worden aangehaald.

De door de minister belegde persconferentie is een regelrechte belediging naar de gemeenschap van Apoera toe. En alsof dat niet genoeg is, geeft zij verder in haar relaas aan dat zij de geruchten heeft geverifieerd en daarbij gebleken is dat die informatie op waarheid berust. Zou de minister haar informatiebron dan niet bij de politie moeten bekendmaken, zodat die haar primaire taak, met name opsporen van strafbare feiten en vervolgen van de daders, kan uitvoeren?

Het moet duidelijk zijn dat ik als deel van die gemeenschap, het door de minister geïnitieerd project volledig ondersteun. Een dergelijk project zou ik in elk deel van het land toejuichen. Echter voel ik mij diep beledigd hoe zij aangeeft dat de hele gemeenschap kennis draagt van de situatie, zoals zij die beschrijft. Nog onbegrijpelijker voor mij is dat zij er emotioneel van raakt, terwijl zij niet eens weet of de informatie op waarheid berust. Hoe wilt zij dat wij, als bewoners van West-Suriname, zouden moeten accepteren dat ouders hun dochters voor ondernemers brengen, dat het een traditie is dat meisjes door mannen uit de familie worden ontmaagd, onze dochters toestaan vele malen met verschillende mannen per nacht het bed te delen etc. In wat voor samenleving denkt de minister wel dat zij in de maand oktober 2015 was tijdens haar werkbezoek aan Apoera. Heeft zij een andere situatie geconstateerd vergeleken met Paramaribo?

Ik heb het gevoel dat de minister op basis van gevallen, die zich jaren geleden hebben voorgedaan (zaak ex-minister etc.), generaliseert en om welke reden dan ook een stigma wenst te plaatsen op de bewoners van West Suriname. In 2013 is er door ADEKUS in het kader van programma PREKIMI een onderzoek verricht in het dorp Apoera, waarbij er tevens aandacht is besteed aan dit onderwerp. Daarbij is gebleken dat het overgrote deel van de samenleving -jongeren en ouders- bewust is wat kan en wat absoluut verboden is.

Ik wens de minister hierbij te vragen om de door haar verkregen informatie voortaan eerst op waarheid te toetsen (en dan bedoel ik andere bronnen dan haar huidige bronnen te raadplegen), daar de gemeenschap vanwege het verleden reeds zit opgescheept met een stigma en zij bezijden de realiteit, door oude koeien uit de sloot te halen, de situatie dramatiseert. Het voornemen van de minister moet volledig ondersteund worden, maar het project (onderzoek, faciliteren van eventuele slachtoffers etc.) hoeft niet ten koste te gaan van de reputatie van de gemeenschap. Naar mijn inziens, zou naast het door de minister geïnitieerde project, een dorpsvergadering, bijgewoond door de bewoners en andere relevante actoren, georganiseerd moeten worden om de situatie zoals aangehaald door de minister te bespreken.

Iona Edwards
Districtsraadslid van Sipaliwini (ressort Kabalebo)