Afsluiting Sura maand: ‘Zoek niet, maar wordt het licht’

In het gebedshuis, Sanggar Pambekti zitten Isabel Kasim (21 jaar, Tamanredjo) en Simone Wongsodikromo (16 jaar, Tamansarie). Zij hebben het heilig boek van het Javanisme op hun schoot, waaruit zij het gebed in de Javaanse taal lezen. De afgelopen vier weken -voor zover hun schoolwerk het toeliet- waren zij bijna dagelijks in de Sanggar voor het gebed, tijdens de heilige vastenmaand Sasi Sura (lees Suro).

“Ik heb God aanbeden en om bescherming gevraagd”, zegt Kasim. “Ik heb ook om bescherming gevraagd en om goed te werken op school”, vertelt Wongsodikromo. Beide Javanisten blikken heel tevreden terug naar het verloop van de Sura maand. “Het was niet anders dan gewoonlijk, ik heb alles normaal gedaan”, vertelt Kasim. Haar vader heeft op de eerste dag gevast, terwijl haar moeder zich de hele periode van 06.00 tot 18.00 uur heeft onthouden van voedsel, drank en slaap. “Zij kookte als normaal, maar vroeg ons wel om even te proeven.” De scholieren raden jongeren aan om een geloof aan te nemen. “Ongeacht welke religie je kiest het gaat om God aanbidden, al doen wij dit op verschillende wijze. Je gaat die Almachtige ooit nodig hebben in je leven.”

De jongedames zitten donderdagavond, achter in de zaal, tijdens een genduren(g), een dankdienst met slamentan. “Wij praten niet van een feestelijke afsluiting”, legt Ruben Djokarto van de gemeente Rahaju Langeng Utomo te Tamanredjo II uit. “Voor ons is vandaag, normaal een gebedsdag, gevolgd door een dankdienst.” Een maand lang hebben de Javanisten gezamenlijk gebeden. “Wij hebben ons gericht tot Gusti Jang Moho Agoong, God de Almachtige. Het is onze plicht als mens.” Elk gemeentelid heeft voor zichzelf bepaald om in deze periode te willen vasten. Het is geen verplichting, zolang God dagelijks wordt aanbeden. “Dit zodat je de kracht, wijsheid als mens krijgt.” Het gebed is elke avond afgesloten met een stukje voorlichting. “Het ultieme doel is dat je steeds positiever en een beter mens wordt. Je brengt de mens steeds op het rechte pad.”

Djokarto benadrukt dat geen enkele religie iemand naar het kwade brengt, maar leert over harmonie, vrede, liefde en loyaal zijn aan God. Aan het eind gaat iedereen richting God. “Wij zullen dan net als een flashlight het licht stralen. Wij moeten niet naar het licht zoeken, maar het licht worden. Dat is de essentie van ons geloof.” Onwetenden, volgens hem verwarren vaker het Javanisme met de uitingen van de Javaanse cultuur. Een Djaran Kepang hoort niet thuis bij ons, als is het een Javaanse culturele activiteit. Er zijn wel basis ceremoniële dingen, zoals de kleding tijdens een huwelijk.” Terwijl de genduren gaande is, stromen nog tientallen gasten binnen. Buurtbewoners, gemeenteleden uit Saramacca, Dijkveld, Welbedacht, Tamanredjo I en Lust en Rust. Sommige dragen bakken lekkernijen bij zich. “Als mens leef je met andere om je heen. Wij krijgen soms ook Moslims en Christenen op bezoek”, weidt Djokarto even uit over de gasten.

De Sasi Sura maand is 13 oktober ingegaan en de laatste twee weken hebben de verschillenden gemeentes dankdiensten gehouden. In Suriname belijden ongeveer vijf tot tienduizend Javanisten de Agama Jawa (Javanisme), een mengvorm van Manisme, Hindoeïsme, Boeddhisme met elementen uit de Islam. Vorig jaar is de Javanisten eenmalig een vrije dag toegekend, echter niet gelijkgesteld met de zondag.