Er stroomt water uit de kraan en het vuil wordt opgehaald

“Geweldig, ongelooflijk. Ik kan nu een wasautomaat kopen na al die jaren werken met een tjap”. Sila Oedairadjsingh kan het nog niet geloven dat er na jaren weer water uit de kraan stroomt. “Ik kan weer onder de douche staan. Ik hoef niet met een kan, water over me te gieten”, lacht ze. De familie Oedairadjsingh woont al honderd jaar op Leiding 11. “Ik ben de vierde generatie hier. Vroeger was Leiding alleen maar een smal paadje en sinds enkele maanden wonen we aan een geasfalteerde weg. Licht en telefoon hadden de mensen op Leiding al jaren, maar er stroomde zeventien jaar geen water uit de kraan. “We hadden alleen water in de periode toen de regering-Wijdenbosch aan de macht was. Maar toen hij in 2000 wegging, hield het water ook op te stromen. Wij zeiden dat hij het water met zich mee heeft genomen”, herinnert Oedairadjsingh zich nog goed.

Dat er weer water zou stromen uit de kraan, wisten de bewoners al een tijdje. De voorbereiding was al maanden zichtbaar. Er zijn dikkere buizen aangelegd en de kranen in huis werden aangesloten op het waterleidingnet. “Maar de grote verrassing was toen wij briefjes kregen van het ministerie van Openbare Werken met de mededeling dat op de dinsdag en vrijdag het vuil zal worden opgehaald. Dat hadden we niet verwacht”, zegt Oedairadjsingh. De bewoners van de omgeving hoeven het vuil niet meer te verbranden, te begraven of te vervoeren naar plekken waar de vuilniswagens langskomt. “Het vuil wordt nu voor de deur opgehaald”.

Elke maand moest de familie Oedairadjsingh 150 srd besteden aan water dat om de ene week door een tankauto werd geleverd. Dit geldt voor de meeste gezinnen die op Leiding 11 en omgeving wonen. “Vooral in de droge tijd was het leed groot. Water is zo belangrijk voor iedereen. En als veel mensen water kochten, moest je dagen wachten voor je aan de beurt was”. Mevrouw Oedairadjsingh is blij dat ze nu zonder bang te zijn dat het water op raakt weer kleren kan wassen.

Het was voor haar wennen geweest aan het leven op Leiding. Als kind is ze opgegroeid aan de Van Idsingastraat waar ze waterleiding gewend was. “Toen ik trouwde en op Leiding moest gaan wonen, zei mijn moeder dat ik naar het bos verhuisd was. Leiding was toen een bos en de straat was niet meer dan een voetpad.

Toen ik water uit het kanaal moest putten met een emmer, ben ik verschrikkelijk geschrokken. Ik zag het gezicht van een vrouw in het water en ik dacht dat het een watra mama was. Ik liet de emmer vallen in het water en rende naar huis. Ik had zoveel verhalen over watramama’s gehoord en realiseerde me niet dat ik mijn eigen spiegelbeeld zag”, vertelt Oedairadjsingh lachend. “En na zoveel jaren heb ik weer alle faciliteiten die ik als kind ook had en ik woon in een prachtige omgeving”, blikt ze tevreden terug. “De tijd waarbij wij aluinpoeder in het water uit het kanaal deden, om kleren te kunnen wassen is voorbij. Jammer dat mijn man dit niet heeft mogen meemaken, want hij sprak zo vaak over de kranen waar er geen water uit stroomde…”