Bij 69 jaar NPS

De grote mamapartij op het kruispunt tussen herstel en ondergang
De Nationale Partij Suriname (NPS) viert vandaag, dinsdag 29 september 2015 haar 69-jarig bestaan. De Actiegroep Seti NPS feliciteert alle leden en sympathisanten hartelijk met deze dag.
De NPS heeft in de politieke geschiedenis van ons land een leidende rol gespeeld bij alle grote nationale projecten: met name zelfbestuur in 1954, het Brokopondo-project, de verbroederingspolitiek in de jaren zestig, Srefidensi in 1975, West Suriname, herstel van de democratische rechtsstaat en stabilisatie van de economie in de jaren negentig.

De partij speelt momenteel een ondergeschikte rol en heeft geen grote inspirerende issues. Opmerkelijk is dat de partij deze dag viert met sportwedstrijden en een kranslegging en niet met een politieke manifestatie. Dat typeert de huidige politieke en ideologische zwakte van huidige leiding van de partij. De NPS staat op een kruispunt: doorgaan op de huidige manier en de PSV achterna of grondige reorganisatie en vernieuwing. De heersende nationale crisis biedt kansen voor de NPS, maar dan zal zij eerst de gevestigde machten in de partij, die vernieuwing tegenhouden, aan de kant moeten zetten.

Vervreemding van de massa
In 1985 en in de jaren daarna slaagden de NPS en de VHP erin een maatschappelijke meerderheid te mobiliseren op basis waarvan er een nieuwe grondwet werd gemaakt en de parlementaire democratie werd hersteld. Zij voerden met succes een economisch aanpassingsprogramma uit. In 2010 en 2015 gelukte het de NDP een meerderheidscoalitie te vormen. De morele slogans van het Front voor Democratie en Ontwikkeling bleken niet meer voldoende om een maatschappelijke meerderheid te construeren. Grote delen van het volk, met name de sociaal zwakkeren, herkenden hun verlangens onvoldoende terug in de agenda voor goed bestuur van het Front.

Toen voorzitter Venetiaan zich terugtrok en de NPS bovendien in zee ging met Pertjaha Luhur in V7, verdween daarmee voor veel mensen het resterende vertrouwen in de morele boodschap van de NPS. Waar voorgaande voorzitters de achterban nog voor zich konden winnen met grote projecten (Pengel met de emancipatie van de volkscreolen, Arron met Srefidensi en Venetiaan met herstel van de democratische rechtsstaat) en in staat bleken de macht van de kapitaalkrachtigen in de partij te weerstaan, is het de huidige leiding niet gelukt te komen met een nieuwe inspirerende boodschap en is de leiding ingepalmd door een kleine groep met grote belangen in de natuurlijke hulpbronnen.

Oude politiek zonder ethische en politieke verankering
In 2010 en 2013 waren er belangrijke bijeenkomsten in de NPS waarop werd besloten dat de partij een nieuwe koers moest inslaan. Deze nieuwe koers werd geformuleerd in een strategisch plan voor vernieuwing. De hoofdpunten van dit plan waren interne democratie en communicatie met de achterban. Van dit plan werd geen enkele paragraaf uitgevoerd. Integendeel. Er wordt een zogenaamde constructieve oppositie gevoerd. De voorzitter rent naar Leonsberg voor onderonsjes. Er worden op ondemocratische wijze interne verkiezingen georganiseerd. Het is oude politiek, maar dan zonder de oorspronkelijke morele inhoud en politieke basis.

De tegenstelling tussen de traditionele elite en de nieuwe rijken is vervaagd. Het traditionele bondgenootschap tussen de creoolse middenklasse, de vakbeweging en de volkscreolen, die in de oude NPS tot uitdrukking werd gebracht, is verzwakt. Er moeten nieuwe bondgenootschappen gevormd worden.

Blinde muur
Het land is in een economische en politieke crisis beland. Wij zijn geconfronteerd met een regering die bezig is de rechtsstaat en de parlementaire democratie te ondermijnen, onze veiligheid te bedreigen middels ongrondwettelijke gewapende machten en onze economie te ontwrichten. Suriname wordt geregeerd door ‘robber barrons’, de eigenaren van de skalians. Dit gaat gepaard met een verhevigde strijd om de natuurlijke hulpbronnen van het land, een groeiende kloof tussen arm een rijk, toenemende criminaliteit en onveiligheid, verscherpte tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen en vernietiging van het milieu. De verlangens en wensen van zeer verschillende mensen in alle lagen en uithoeken van de samenleving komen nooit op de politieke agenda. Vanaf de bonafide ondernemer, die kapot gemaakt wordt door corruptie en oneerlijke concurrentie, tot de werkloze hosselaar, vanaf de moeder, die ’s morgens de school schoonmaakt en ‘s avonds de straten veegt, tot de onbeschermde sexwerker, vanaf de mensen die opkomen voor de dieren tot de Rastafari en de winti-gelovigen.

Terwijl de politici zogenaamd bezig zijn met het algemeen belang, komen de belangen van de marginale massa van mensen, die buiten de formele productiesystemen vallen, nooit aan bod – huisvrouwen, studenten, jongeren, werklozen, hosselaars. Grote delen van de werkende klasse zijn onbeschermd omdat ze geen vakbond hebben: contractarbeiders, Horeca personeel, winkelbedienden, wachters, schoonmaaksters, enzovoort. Het onverantwoordelijk beleid van de NDP heeft deze marginale massa nog verder in de problemen gebracht. De blinde muur tussen de haves en de have nots wordt met de dag hoger en langer.

Een scherpe scheidslijn
Wil de NPS een come back maken dan zal er niet alleen intern veel moeten veranderen, maar er zal ook een nieuwe positie moeten worden ingenomen in de nationale politieke arena. Het volk smacht naar een alternatief, een nieuwe progressieve politieke meerderheid, die de behoeften van de gemarginaliseerde massa op de nationale politieke agenda weet te brengen.

Er zijn bogo-bogo kansen voor een vernieuwde NPS om weer de partij te worden waarin de nationale politieke agenda wordt gedefinieerd op basis van de behoeften van de zwakken, de kinderen, de werklozen en de gemarginaliseerde groepen. De NPS moet glashelder duidelijk maken waar zij staat in het fundamentele conflict in onze samenleving. De NPS moet een scherpe scheidslijn trekken tussen de belangen van de uitbuiters met hun skalians en de belangen van alle andere mensen die in dit land proberen te leven. Deze scherpe politieke scheidslijn is het beginpunt van een nieuwe progressieve maatschappelijke meerderheid. Het trekken van deze scherpe scheidslijn begint in de NPS zelf, tussen de kliek met hun mijnbouwconcessies en hun bezittingen in het buitenland, en de werkers, die onbaatzuchtig huis aan huis gelopen hebben en nu de klappen vangen. Het is tijd voor een echte vernieuwing. Seti NPS verwerpt elke vorm van schijndemocratie en eist stemrecht voor alle leden in het partijcongres. One man, one vote. Alleen dan zal de partij weer kunnen groeien.

Namens de vernieuwingsbeweging Seti NPS
Armand Zunder, Winston de Randamie, Wim Bakker, Albert Assen