Kluisdeuren moederbank wijd open

Terwijl u dit bericht tot u neemt is de staat Suriname aan voorschotten en leningen circa SRD. 1,7 miljard in totaliteit verschuldigd aan de Centrale Bank van Suriname. Meer dan SRD. 1,4 miljard van deze schuld is de afgelopen 5 jaar erbij gekomen. Bij deze moet worden opgemerkt dat deze leningen volgens de Bankwet, gewijzigd in 2005 van tijdelijke aard zijn.

De hoogte van de schuld bij de Centrale Bank is een bijzondere omstandigheid, want in artikel 9 van de Bankwet van 1956 bij wet gewijzigd in 2005 staan de taken van de Centrale Bank aangegeven.
Enkele van deze taken zijn in lid a. Het bevorderen van de stabiliteit in de waarde van de geldeenheid van Suriname. In f. Het bevorderen van een evenwichtige sociaal economische ontwikkeling van Suriname. En in c. Het bevorderen van de ontwikkeling van een gezond bank- en kredietwezen in Suriname. In artikel 16 lid 3. staat ook aangegeven: “Het is de bank verboden middelen beschikbaar te stellen of aan te wenden voor quasi fiscale activiteiten of op enigerlei wijze betrokken te zijn bij quasi fiscale activiteiten”. Verder is ook aangegeven dat de dekking van onze munteenheid niet minder dan 50% mag zijn, en dat deze dekking door goud en deviezen dient plaats te vinden. Tegen deze achtergrond zal dit artikel verder worden opgebouwd.

Financieel economisch nog zwakker
Door meer uit te geven dan wat men ontvangt is de financieel-economische positie van Suriname drastisch veranderd vergeleken met 2010. Er is voor plus minus SRD 1 miljard aan schatkistpapier bij de algemene banken geplaatst. Er is meer dan een enorm beroep gedaan op de mogelijkheden die de Staat heeft om bij de Centrale Bank voor korte termijn te financieren. Wat men vergeten is, is dat deze faciliteiten indien niet goed gebruikt consequenties op de samenleving hebben.
Geld dat gisteren, vorig jaar, vijf jaar of tien jaar geleden door tussenkomst van de regering en de Centrale Bank van Suriname terechtkomt in de samenleving vormt een gevaar voor de gezondheid van de Surinaamse economie.

Als de regering/overheid nu aankondigt dat zij een regeling heeft getroffen om deze middelen om te zetten van een korte termijn naar een lange termijn lening, dan moet het voor iedereen duidelijk zijn dat we financieel economisch er nog zwakker voor staan. We gaan ervan uit dat de minister van Financiën en de governor van de Centrale Bank op de hoogte zijn van de wet dat slechts tijdelijke voorschotten verstrekt mogen worden aan de overheid. Met deze handeling van het omzetten van een korte termijn naar een lange termijnlening wekt het vermoeden op dat het hier een kunstmatig foefje betreft om meer geld bij de Centrale Bank straks te kunnen gaan lenen. De dodelijke conceptie van “gooi open de kluisdeuren van de Centrale Bank” voor de politiek, is na jaren van goed beleid zijn wederopstanding ingegaan. Heeft men, of gaat men de financiële wetten van ons land overtreden?

Wat nu aan leningen verstrekt is aan de Staat en in het financieel-economisch systeem zit, gaat geen vraag uitoefenen over vijf jaar, tien jaar of twintig jaar. De vraag naar goederen en diensten is nu en ook nu alleen. Het gevolg op korte termijn minder deviezen binnen de structuren van de Surinaamse economie. Deze omstandigheid zal op de lange duur ertoe leiden dat onze munteenheid in waarde zal dalen ten opzichte van de Amerikaanse dollar en Euro als er geen enorme productie en inkomsten daartegenover staan.

Garantiestelling
De ontwikkeling van de openbare financiën in ons land en het beleid dat door diverse regeringen in de afgelopen jaren is gemaakt zijn verontrustend. Wordt de huidige trend voortgezet dan ontstaan er beperkende mogelijkheden voor toekomstige regeringen. Het heeft er veel van dat toekomstige regeringen het heel moeilijk zullen krijgen indien het beleid niet wordt gewijzigd een beroep te kunnen doen op de Centrale Bank voor financieringsmogelijkheden ‘alla dol’. Krijgen wij de garantie van de huidige machthebbers, dat door omvangrijke duurzame inkomsten geen enkele toekomstige regering meer een beroep zal doen op voorschotten van de Centrale Bank in de komende jaren? En waarom zeggen wij dat? Omdat voortzetting van dit beleid toekomstige regeringen geen ruimte zal bieden voor voorschotten bij de Centrale Bank.

Gaat de regering ons ook garanderen dat er een begin wordt gemaakt met de aflossing van de uitstaande posten bij de Centrale Bank? Overigens had het bericht moeten komen van de Centrale Bank zelf als financiële autoriteit. Plaatsen we dit bericht tegen het licht van een politieke communicatieve policy, dan kan het als politiek onverstandig worden aangemerkt. Het is niet de taak van het kabinet van de president, in een goed functionerende democratie, dat dergelijke gevoelige financiële informatie naar de markt en de gemeenschap wordt doorgespeeld. Het is opmerkelijk dat het financieel economisch bericht zonder cijfermatige onderbouwing is vrijgegeven. Wij als gemeenschap en ook anderen daarbuiten willen cijfermatig geïnformeerd zijn wat er met ons land gebeurt. Wij willen al onze instituten en organen kunnen volgen.

De pijn van hoge prijzen
Op dit moment zijn de condities van ons land van dien aard, dat we concluderen dat er geen sprake meer is van risico’s van regeringshandelingen of van ondersteuningshandelingen via de Centrale Bank aan de overheid. Er is weinig ruimte om de huidige crises situatie te romantiseren. Wij bevinden ons midden in de gevolgen van handelingen van de coalitie, oppositie, instituten en organen en de regering die pijn zullen veroorzaken. En die pijn gaat de totale gemeenschap ervaren in de vorm van hogere prijzen voor alles en nog wat we aan goederen en diensten nodig zullen hebben. De consequenties voor de economie van Suriname zijn onvoorspelbaar op dit moment.

Vele van de mensen en instituten hier bovengenoemd zullen daar minder last van hebben vanwege hun economische positie. Wij als gemeenschap zullen ernstig getroffen worden. Het bericht zoals het gepubliceerd is, roept het gevoel op dat men er alles aan wil doen dat enkele artikelen die gepubliceerd zijn ter bescherming van ons land en volk in de Bankwet gewijzigd in 2005 niet wordt toegepast op functionarissen zoals de minister van Financiën, de president van de Centrale Bank en anderen.
Wij hebben de indruk dat er geen interesse is in een goed functionerend systeem voor de totale samenleving. Wat men echter over het hoofd ziet, is dat de functionarissen volgens de bankwet en de wet op de staatsschuld ook na hun aftreden aansprakelijk zijn voor elke chaos die wordt gecreëerd binnen het financieel systeem van ons land.

Strafbepalingen
Een beter idee en gevoel voor de huidige politieke situatie in Suriname krijgen wij wanneer wij artikel 35 van de Bankwet erop na slaan. In artikel 35 a, hoofdstuk 8 van de Bankwet wordt het volgende aangegeven: Strafbepalingen, overgangs- en slotbepalingen 1. Opzettelijke overtreding van het bepaalde in artikel 21 leden 2 en 4 van deze wet, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste 10 jaren en geldboete van ten hoogste SRD. 2.000.000. Lid 2. Niet opzettelijke overtreding van het bepaalde in artikel 21 2 en 4 van deze wet, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en een geldboete van ten hoogste SRD,1.000.000. Lid 3. De in dit artikel strafbaar gestelde feiten worden aangemerkt als misdrijven. Lid 4. Iedere strafoplegging volgens dit artikel bevat tevens de ontzetting voor tenminste tien jaren van elk der navolgende rechten. a. het bekleden van ambten of van bepaalde ambten. b. het kiezen en de verkiesbaarheid bij krachtens wettelijk voorschrift uitgeschreven verkiezingen voor de volksvertegenwoordigende organen. Lid 5. Indien toepasselijk bevat iedere strafoplegging tevens de ontneming van de waarde der zaken of zaken zelf die geheel of gedeeltelijk door middel van de feiten strafbaar gesteld bij dit artikel zijn verkregen. Gelijke toepassing vindt plaats ten aanzien van het geldelijk voordeel het welk de schuldige of een ander is toegevallen.

Meer hebben we er niet aan toe te voegen. Als u van Suriname houdt werkt u het verder uit.

John van Coblijn