Regering versus maatschappelijke vraagstukken

De nieuw te vormen regering moet aan de hand van het regeringsprogramma worden gevormd. Nu zijn er felle speculaties over wie welke ministerspost zal invullen. Echter is het regeringsprogramma het basis ingrediënt om een regering te vormen dat in staat is om maatschappelijke vraagstukken op te lossen.

De discussie moet dus worden gevoerd over het vast te stellen regeerprogramma en niet over de invulling van ministerposten. Dit is van belang omdat elke afzonderlijke minister zijn beleid moet afstemmen op het regeerprogramma. Normaliter is dit programma een uittreksel van de grootste partij met de inpassing van de politieke programma’s van de overige coalitiepartijen.

De kern moet zijn of de aan te stellen minister in staat zal zijn om een dusdanig beleid te voeren dat past binnen het regeerprogramma, dat gericht moet zijn op maatschappelijke vraagstukken. Daarnaast moeten deze vraagstukken vanuit een integraal perspectief worden benaderd. Alleen dan kan de economie zich verder ontwikkelen, waarbij er onderscheid moet worden gemaakt tussen korte- en lange termijn beleid.

Herbeoordeling en integrale visie
Ook de organisaties binnen de ministeriële diensten zullen daarop moeten worden ingericht. Er zal een zogenaamde herbeoordeling moeten plaatsvinden om de juiste gekwalificeerde persoon aan te stellen voor desbetreffende functie. Dat er vanuit integrale visie beleid zal moeten worden geformuleerd blijkt door de aandacht die wordt gegeven aan onder andere de klimaatverandering. Dit beleidsonderwerp zal een steeds belangrijker item worden. Als er geen adequate maatregelen worden getroffen, zal lands economie enorme schade oplopen.

De dijkdoorbraak te Weg naar Zee heeft laten zien dat er op een andere wijze moet worden omgegaan met het ecologische aspect. Een integrale beleid zal de juiste balans dienen te omvatten waarbij de sociale- en economische aspecten worden meegewogen.

Het te voeren beleid zal niet alleen algemene handvatten moeten bevatten, maar ook duidelijke SMART doelstellingen. Alleen dan kan periodiek een evaluatie worden uitgevoerd over het gevoerde beleid. Omdat parlementsleden daarbij een controlerende rol hebben, dienen de politieke partijen eveneens rekening te houden met de kwalificatie van desbetreffende lid. Aangezien een DNA-lid moet toezien op de uitvoering van het regeerprogramma in relatie met de begroting, wat weer is gekoppeld aan de SMART doelstellingen van het te voeren integrale beleid.

Als er voor wordt gekozen een integrale beleid te voeren, zal er op een andere wijze een regering moeten worden gevormd. Het aantal ministerposten dienen zal moeten worden afgestemd op de realisatie van het programma. Uiteraard zal dit gevolgen hebben, omdat er drastische reductie van het aantal ministerposten zal plaatsvinden. Te meer dat er een differentiatie is van de verschillende portefeuilles.

Kortom er kunnen korte termijn besluiten worden genomen die direct geld opleveren, maar op lange termijn geld zullen kosten. Er zal een keuze moeten worden gemaakt waarbij ecologische vraagstukken de boventoon moet voeren. Bijvoorbeeld het inspelen op de mondiale behoefte dat het oerwoud zoveel mogelijk wordt behouden. Voor Suriname liggen hier kansen om inkomsten te genereren gezien de klimaatverandering. Anderzijds zijn er mijnbouwactiviteiten die bijdragen aan lands economie. Echter is dit gericht op korte termijn economische ontwikkeling, terwijl de inkomsten op lange termijn juist het tegenovergesteld zijn.

Robbie Mohansingh