Ronny Asabina hakt sociaal akkoord in mootjes

Parlementariër Ronny Asabina (BEP) heeft in De Nationale Assemblee tijdens de algemene politieke beschouwingen 2015 geen spaan heel gelaten van het sociaal akkoord dat de regering op 1 oktober 2010 met het volk had gesloten. “Het sociaal beleid van deze regering creëert een voedingsbodem voor sociale uitsluiting en discriminatie.”

Het sociaal beleid geeft onvoldoende kansen aan kansarmen, geeft geen gelijke kansen aan eenieder. Het leeft op gespannen voet met het motto van het ministerie van Sociale Zaken No gi mi soso fisi, ma leri mi uku; Van armenzorg naar duurzame voorspoed. Het leeft op gespannen voet met de opvatting van de president over positieve discriminatie naar kansarmen toe. De naakte waarheid is dat het binnenland het stiefkind is van het beleid van deze regering. Het binnenland heeft stank voor dank gekregen en is bekaaid afgekomen van het sociaal beleid,. In deze bewoordingen formuleert Asabina de uitvoering van het sociaal beleid van de regering.

“Ik blijf erbij het binnenland heeft geen hulp nodig, wat het binnenland nodig heeft is sociale rechtvaardigheid en een menswaardig bestaan.” Hij stelt dat het beleven van de positieve effecten van een sociaal akkoord met het oog op uitbanning van armoede zonder versterking van de concurrentiepositie van het klein en middenbedrijf gedoemd is te mislukken. Vooral op het gebied van werkgelegenheid. Stap voor stap heeft Asabina het sociaal beleid van de regering uit elkaar gehaald. Hij wijst op de “bittere realiteit dat de binnenlandbewoners op grote schaal” worden geconfronteerd met discriminatie en sociale uitsluiting. De toegang tot de meest elementaire behoeften waaronder een goede gezondheidszorg, onderwijs, schoon drinkwater en transportdiensten is geen vanzelfsprekendheid. “Hun basisrechten worden nog steeds op grote schaal geschonden.”

Voor wat uitvoering van de sociale wetten, Wet Nationale Basiszorgverzekering, Wet Algemeen pensioen en wet Minimum Uurloon in het binnenland zegt de BEP-parlementariër dat daar weinig van te zien is. “Onrechtvaardig en discriminerend, onverantwoordelijk, onverstandig en immoreel,” zijn de bewoordingen die Asabina gebruikt om zich hierover te uiten. Hij vraagt zich af of de regering niet met vuur speelt. “Juist zwakkeren zou je moeten beschermen.” Het sociaal beleid op het gebied van medische zorg is in het binnenland niet sociaal, maar asociaal, voegt hij eraan toe. Ook de grondrechten en decentralisatie haalt hij aan. “Erkenning van de collectieve landenrechten is in deze regeerperiode een volstrekte dode letter geworden.” Over de corruptie merkt hij op dat “ik moet tot mijn spijt zeggen dat corruptie steeds meer en meer als nationale trots, zich als volksport aan het ontwikkelen is. En dat is een zeer zorgelijke ontwikkeling.”