De politieke situatie 2010-2015

Men moet zich niet blindstaren en vastpinnen aan de politieke situatie van 2010. De analisten moeten ook weten, dat de cijfers reeds achterhaald zijn.
De kiezers volgen de politiek op de voet en ze zijn nu kritischer geworden, dan voorheen. Ze willen niet meer gebruikt worden als stemvee!
Emotie, ras en geloof spelen niet zo’n belangrijke rol meer; vooral niet bij de jongeren. Er is tegenwoordig meer sprake van acculturatie, dan vroeger. Wanprestatie, arrogantie en hoogmoed van politici wordt afgestraft.
Een DNA-lid, dat nauwelijks iets inbrengt, dient de eer aan zich zelf te houden en moet zich niet herkiesbaar stellen.

Met het huidige kiesstelsel (men moet twee jaren aaneengesloten/onafgebroken in het desbetreffende district wonen), is het heel moeilijk om goed geschoold kader te vinden in bepaalde districten. Het is niet om te generaliseren, maar de kieswet gaat niet op voor het gehele land en dient zonder meer gewijzigd te worden.

Wie gaat om het land- of volksbelang?
De hedendaagse politici koppelen het politieke werk eerder aan zelfverrijking en familie - en vriendjespolitiek. Velen vragen zich af of het ooit in Suriname echt professioneel en democratisch zal toegaan. Met de huidige technologie moet het zonder meer beter worden. Omkoping en corruptie zullen nooit verdwijnen, want men is meer bezig met revolutie i.p.v. evolutie.

Er zijn grote partijen, die hun stempel hebben gedrukt in de Surinaamse politiek, maar door allerlei factoren zijn ze gedegradeerd. Deze les is een aantal politici en partijen duur komen te staan. De eens bloeiende PSV betekent nu haast niets; de NPS en de KTPI zijn enorm achteruit gegaan.
De meeste kiezers geloven niet meer in de motieven van politici en DNA-kandidaten.

Roy Harpal