Linus Diko (44), de nieuwe minister van Regionale Ontwikkeling, beschouwt politiek slechts als een middel om vooruitgang te realiseren: “Voor het land in het algemeen en voor de achtergestelde gebieden in het bijzonder.“
Diko vertelt dat het decentralisatieproces, de grondrechten van de marrons en inheemsen en de organisatie van het traditioneel gezag de komende vijf jaar prioriteit genieten. Zo is het ook opgenomen in het regeerakkoord. “Natuurlijk sta ik daar achter. Deze aandachtspunten komen uit de gezamenlijke verkiezingsprogramma’s van de combinaties die in de coalitie zitten, dus sta ik er automatisch achter”, zegt Diko.

Voor Diko is het ministerschap hetzelfde als een managersfunctie. “Het ministerie moet gemanaged worden en ik zit hier als de manager. Voor mij is het niet bijzonder, omdat het iets is dat ik al gewoon ben. Natuurlijk is het land vele malen groter dan een bedrijf. Niet dat ik geen waardering heb voor een managersfunctie in het bedrijfsleven, maar ik bedoel dat er eigenlijk niets bijzonders is aan een managersrol.”

Diko vertelt dat hij niet met alle geweld minister wilde worden. Zijn politieke ambities zijn bepaald door de mensen door wie hij is voorgedragen.”De kernen van Boven-Suriname en Brokopondo hebben een beroep op mij gedaan om iets te kunnen betekenen voor de partij. En als ik op zo’n manier word benaderd, heb ik daar meteen ook de ambities voor; zo eenvoudig is het.”

Heisa
Hij had niet gedacht dat zijn voordracht voor heisa zou zorgen binnen zijn partij. Het hoofdbestuur van de BEP had ook Raymond Landveld voor deze functie gepolst. Landveld en Diko zijn neven. Na protesten van de structuren uit Brokopondo en Boven-Suriname viel de keuze op Diko als ministerskandidaat. Dat verhaal ligt allang achter hem: de nieuwe minister geeft aan dat hij zich nu vooral op het werk en op de toekomst focust.

Diko is geboren in het dorpje Asigron in district Brokopondo, in de omgeving van Victoria. Hij is Saramaccaner: “Men zegt vaak Aucaner. Mijn vader is deels Aucaans, misschien een kwart, want zijn moeder is half Aucaans, en zijn grootmoeder is weer puur Aucaans. Mijn moeder is van Nieuw Lombé, Jaw Jaw. Ach, weet je, hou het er maar op dat ik marron ben.” Diko is getrouwd met Letitia Meulenhof. Uit zijn eerste relatie heeft hij vijf kinderen, onder wie een tweeling. Uit zijn huidige relatie heeft hij een dochter. De minister is Rooms Katholiek van geloof.

Surgold
Diko heeft tot zijn vierde jaar op Asigron bij zijn grootmoeder gewoond en is toen verhuisd naar zijn moeder te Nieuw Lombé, waar hij tot zijn achtste jaar bleef. De laatste jaren van de lagere school woonde hij opnieuw bij zijn grootmoeder. In 1978 kwam hij na de basisschool naar Paramaribo voor verdere studie. Hij verbleef in een internaat en bezocht de St. Paulusschool: “Ik ben als tweede beste van de B-richting van die school geslaagd; dat is echt een leuke herinnering”. Verder bezocht hij het Miranda Lyceum en de Faculteit der Technologische Wetenschappen van de Anton de Kom Universiteit. Diko is Doctor (PhD) in de technologische Wetenschappen en studeerde af aan de Katholieke Universiteit in Leuven, België.

Vóór hij minister werd, was Diko werkzaam bij Surgold, een joint venture tussen Alcoa en Newmont. Dat was vanaf 2003 tot de vorige maand, toen hij tot minister werd beëdigd. Bij Surgold heeft hij in verschillende functies gediend: van senior geologist tot database manager en employee relations advisor (HRM). Vanaf 2007 was hij actief als community en external relations manager. Van1995 tot en met 2003 doceerde Diko daarnaast delfstofproductie aan de Anton de Kom Universiteit in Suriname.

Vooruitgang realiseren
Diko is al geruime tijd lid van de Broederschap en Eenheid in Politiek (BEP). In 2001 werd hij door verschillende regio’s voorgedragen voor het hoofdbestuur en inmiddels is hij ondervoorzitter van de BEP. Politiek is naar de mening van Diko slechts een middel om vooruitgang te realiseren. Voor het land in het algemeen en voor de achtergestelde gebieden in het bijzonder. “Het ministerschap, deel uitmaken van een regering is het middel. We hebben dat middel sedert 2005 in handen, als BEP/A-Combinatie. Wat we nu moeten doen is het bewerkstelligen van vooruitgang.”

Diko is zeer te spreken over de kennismaking met het personeel op zijn ministerie: “Het deed me denken aan de titel van het prozabundel van de mulo-school, ’Wortu ne tang abra’, het was echt fantastisch.”
Voor koppensnellen op zijn ministerie hoeft niemand zich zorgen te maken. “Ook al heb je er misschien graag mensen bij met een beleidsvisie die overeenkomt met de jouwe.” Maar omdat zijn voorganger eveneens afkomstig is uit de BEP, vond Diko het niet noodzakelijk om met een horde vertrouwenspersonen binnen te stappen. Hij heeft wel een persoonlijke assistent en nieuwe koffiedame aangesteld. “Iemand die weet hoe zij de koffie van de minister moet klaarmaken.”

Tijdens het interview komt de directeur van RO, Patricia Meulenhof, binnenstappen. “Zij zal in ieder geval niet vervangen worden. “Daar hebben we geen enkele reden voor. De directeur heeft een zeer goede job gedaan”. Hij benadrukt dat het niet vanwege de familierelatie is. Diko is getrouwd met de jongere zus van Meulenhof.

tekst en foto Sharon Crawford