PALU: Sociale wetten vergroten welvaart en welzijn

Met de aanname van de wetten Minimum Uurloon, Algemeen Pensioen 2014 en Nationaal Basiszorgverzekering is een belangrijke stap gezet voor het blijvend vergroten van welvaart en welzijn voor de samenleving. De Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU) wenst een evenwichtig ontwikkelingsbeleid waarin sociale zekerheid stimuleert tot de gemeenschapszin en de offervaardigheid die voor de opbouw van Suriname dringend noodzakelijk zijn. Dit stelt voorzitter Jim Hok van de PALU. Hij merkt op dat een onderdeel van het sociaal contract is gerealiseerd dat aan de vooravond van de verkiezingen van 2010 aan het volk werd voorgehouden door president Desi Bouterse, toen in zijn hoedanigheid van voorzitter van de Megacombinatie.

De realisatie van deze wetten is ook voor de PALU een belangrijke opsteker. Immers, als enige politieke partij destijds, pleitte de PALU reeds in haar eerste verkiezingsprogramma van 1977, het Nationaal Urgentie Programma, voor versterking van de ‘sociale zekerheid’. Intussen was het pleidooi vanuit de PALU voor met name het garanderen van de mogelijkheid tot pensioenopbouw door alle werkenden onafhankelijk van wat voor werk ze doen en een basiszorgverzekering reeds door anderen onderkend, maar opeenvolgende regeringen zijn niet tot realisatie ervan gekomen. De regering, met de president voorop en in zijn kielzog de vicepresident, De Nationale Assemblee en iedereen die aan de totstandkoming van deze wetten heeft bijgedragen, verdienen hiervoor grote lof.

Belangrijke basis

“Misschien is het allemaal nog niet perfect, maar de basis is daar en het is goed dat we niet nóg langer hebben getalmd. Degenen die aan deze wetten hun steun hebben onthouden, die zijn voorbij gegaan aan de belangen en behoeften van al die mensen die dagelijks lijden onder het ontbreken van deze voorzieningen. Deze ‘stemonthouders’ zullen dan ook helemaal niet hebben begrepen dat hiermee ook een belangrijke basis is gelegd voor productieverhoging binnen onze samenleving, eveneens een cruciaal programmapunt van de PALU al vanaf het Nationaal Urgentie Programma (NUP) uit 1977”, stelt Hok.

De kosten van het sociaal zekerheidsstelsel zullen uiteindelijk wel door de samenleving worden gedragen. Hok stelt daarom voor om nu de fundamentele discussie te voeren hoe het sociaal zekerheidsstelsel verder vorm en inhoud moet krijgen, waarbij vooral gekeken wordt naar de financiering en het aspect van de investeringen in de reële sfeer. “Het volk moet in staat worden gesteld om een goed inkomen te verdienen en de kosten van dit soort sociale zekerheden te dragen”, meent Hok. Volgens hem moet elke sociale investeringen hand in hand gaan met investeringen in de reële sfeer. Hok is van mening dat dit de enige manier is om het sociaal zekerheidsstelsel duurzaam in te richten.