Regering ‘worstelt’ met verdediging sociale wetten

Vandaag zal in de tweede ronde, bij de behandeling van de drie sociale wetten het parlement indringender ingaan op de inhoud van de door de regering ingediende wetsvoorstellen. Vicepresident Robert Ameerali is 'al worstelend' met antwoorden door de eerste ronde heen weten te komen. De assembleeleden komen vanmiddag aan het woord.

De algemene Pensioenwet bleek de minst moeilijke voor de regering te zijn. De vicepresident nam voldoende tijd om daar op in te gaan. Wat de wet nationale basiszorg betreft, heeft Ameerali niet veel meer gezegd dan wat tot nu toe in het ontwerp staat aangegeven. De beantwoording van vragen door de regering over Minimum Uurloon was, wat Ameerali ook heeft toegegeven, een rapportage van het traject hoe deze ontwerpwet tot stand is gekomen.

Veel werk te verzetten
Voor alle drie conceptwetten geldt dat er nog behoorlijk veel werk verzet moet worden voordat alle lagen van de samenleving daadwerkelijk effectief gebruik kunnen maken van deze sociale voorzieningen. Voor wat betreft de ontwerpwet Minimum Uurloon, heeft de regering nog geen akkoord kunnen bereiken over wat een Surinamer minimaal betaald moet krijgen. Het bedrijfsleven en de vakbeweging liggen nog niet op één lijn als het gaat om de bedragen. Overheidsinstituten zijn intussen ingeschakeld om wederom exercities te plegen, waarna opnieuw met partijen afgestemd zal worden. Ook het door de regering geopperd voorstel van een minimumloon van SRD 4 is volgens Ameerali aangehouden. Dit was een middenweg nadat de vakbeweging vasthield aan SRD 5 en het bedrijfsleven aan SRD 3 per uur.

Waar de regering over deze sociale wetten vrij duidelijk en vastberaden in is, is dat deze de inlossing is van een doelbewust gesloten contract de bevolking. “Het moet afrekenen met een periode van economische groei zonder ontwikkeling voor de gemeenschap”, begon Ameerali dan ook de verdediging van de regering met een algemeen beeld over de sociale wetten. Volgens hem heeft de regering samen met de sociale partners, bedrijfsleven en vakbeweging, gekozen voor stapsgewijze invoering van sociale voorzieningen en het integraal stimuleren van een sociaal zekerheidsstelsel. “De economie moet dienstbaar zijn aan de bevolking en is een belangrijk middel om sociale doelen na te streven”, zei de vicepresident.

Cruciale vragen
Ondanks het gezamenlijke doel, blijkt in alle drie ontwerpwetten, geen overeenstemming te zijn. Cruciale vragen, zoals wie allemaal bijdragen aan het nieuwe pensioenfonds, het zichtbaar maken van groepen die voor pensioen in aanmerking komen en hoe kleine bedrijven het moeten klaarspelen bij te dragen aan het fonds, zijn tot nu toe onbevredigd beantwoord. Bij de wet nationale ziektekostenverzekering, is vooral nog een discussiepunt, hoe het pakket er uit moet zien, wat het zal kosten en hoe dat precies betaald gaat worden. Over de ontwerpwet Minimum Uurloon moet gezegd worden dat slechts het nobele idee dat al tientallen jaren bestaat, overeind is gebleven. De cijfers en het uiteindelijke bedrag waar de Surinamer naar uitkijkt, zijn nog altijd een discussiepunt.

De aanname van de sociale wetten nog vóór het einde van deze regeerperiode, is politiek belangrijk voor de regering. Het sociaal contract zal koste wat het kost nagekomen moeten worden. De regering worstelt zich dan ook vol ijver door de behandeling. Die gaat gepaard met felle tegenstand van vooral grote delen van de oppositie en kritische kanttekeningen die vanuit de coalitie af en toe niet achter worden gehouden. De moeizame behandeling zal uiteindelijk moeten eindigen met de aanname van de sociale wetten, door het parlement… of beter gezegd, in elk geval de volle ondersteuning van de krappe 26 personen tellende coalitie. De vraag is welke politieke overweging de oppositie zal maken. Vóór of tegen de sociale wetten stemmen.

Wilfred Leeuwin