Ingezonden: Meneer Misiedjan, laat uw haar alstublieft precies zo!

Elk jaar vecht ik ertegen. De rigide mentaliteit waarmee leerkrachten het denken, de creativiteit en de schoonheid van onze jeugd proberen te verminken, onder het mom van orde en discipline.
Regels zijn regels, toch? NEE! Regels beïnvloeden ons leven en moeten goed overdacht worden. Regels die een verkeerd effect hebben moeten afgeschaft worden.

In het schoolreglement van elke voj-school vind je verboden op oorbellen, vlechtjes, geschoren haar, neusringen, lippenstift, nagellak, korte rokken en wat dies meer zij. Ik ben docent op het Instituut voor de Opleiding van Leraren en onlangs namen studenten in een rollenspel met algemene stemmen aan dat ze meisjes die met skinny broeken naar school zouden komen, in een wijde rok zouden hullen, opgehouden met touw en zo de hele dag zouden laten rondlopen, als afschrikmiddel voor andere leerlingen.

Ik kon wel huilen. Met vernedering sla je elk gevoel van zelfvertrouwen en veiligheid kapot. Juist dat wat kinderen nodig hebben om te leren en zich positief te ontwikkelen. De acht weken ‘Psychologie van de adolescentie’ die ze het vorig kwartaal gehad hadden, hadden ze alleen maar geleerd voor het tentamen. De vertaalslag naar de eigen klas was niet gemaakt.

Ze hadden niet gezien dat ook de tieners op hun school onzeker worden door lichamelijke veranderingen in de puberteit. Dat ze met het mooi maken van hun lichaam aandacht en zekerheid zoeken. En ja, dat hun hormonen wakker worden en dat ze gezien willen worden door het andere geslacht. Dat proces moet je begeleiden, niet op inhakken. Tieners moet je leren om te gaan met hun twijfels en onzekerheden, met hun drang naar vrijheid en zelfstandigheid.

Waarom dwingen we onze jongens in een patroon waarbij ze allemaal hun haar kort en plat moeten knippen? Waarom dwingen we ze in een denkwijze waar ruimte is voor maar één norm van mooi-zijn. We plakken vervolgens allerlei etiketten aan het platte kopje, zoals netjes, oplettend, beschaafd, gedisciplineerd. Vanzelfsprekend is een niet-kortgeschoren-hoofd dan vies, wild, ongedisciplineerd.
We zijn als de dood zo bang dat onze jeugd iets doet tegen de regels.

Experimenteren hebben we verboden. Wel, laat me er dit van zeggen; alle grote sociale veranderingen zijn begonnen met mensen die zich tegen de regels hebben verzet. Zo zijn de rechten van zwarten in Amerika erkend omdat iemand ooit begon te weigeren achter in de bus te zitten. Zo is er een eind gekomen aan apartheid in Zuid-Afrika omdat mensen weigerden langer met pasjes rond te lopen. Zo is er een eind gekomen aan de tweede wereldoorlog, omdat mensen in het verzet gingen gingen tegen overheersing en Jodenvervolging.

Experimenteren is nog zo iets waar opvoeders als de dood zo bang voor zijn. Ook daarover kan ik kort zijn. De hele technologische wetenschap is gebaseerd op experimenten. Dat wij nu zomaar in een vliegtuig stappen, over de oceaan vliegen en na een paar uur op een ander continent uitstappen hebben wij te danken aan mensen die geëxperimenteerd hebben met zwaarte- en zweefkracht. Dat u nu op een knopje kan drukken en er licht is, heeft decennia aan experimenten gekost.

Tenslotte over schoonheid. Ieder mens, ieder volk heeft zijn eigen schoonheid. In Suriname weten we dit. Dagelijks zien we een caleidoscoop aan culturen om ons heen. We zijn er trots op, we bieden onze diversiteit zelfs aan als belangrijke toeristische attractie. De miss-verkiezingen laten zien dat ieder op zijn eigen manier mooi is en dat elke cultuur zich op zijn eigen manier mooi maakt. Als we onze eigen schoonheid beseffen zal het uit onze ogen, van onze huid afstralen. Om in dichterstaal te spreken:
Te yu sabi suma na yu,
no wan sma
n’ afu verteri yu suma na yu,
no wan sma
n’afu aksi suma na yu,
bika ala sma sa si
fa yu e fit’ grontapu ai.

Meneer Misiedjan, laat uw haar alstublieft precies zo.

(Ismene Krishnadath, 22 augustus 2010)