De Nieuwe Leeuw: Pre-electorale samenwerking is een must

De gebruikte drogreden door belanghebbende politieke hoeken dat het bezwaar van pre-electorale samenwerkingsverbanden de 'versnippering van het politieke landschap' zou zijn, geldt voor landen waar er sprake is van een stabiele en homogene bevolkingssamenstelling misschien wel, maar gaat totaal niet op voor onze multi-etnische en pluralistische samenleving. De onderlinge verschillen beperken zich in onze situatie bovendien niet slechts tot de etnische maar ook de culturele-, religieuze en sociaal maatschappelijke aspecten van onze relatief kleine bevolking van nauwelijks 500.000 zielen en leggen daarom een bijzondere druk op de noodzaak tot het harmonisch naast elkaar kunnen bestaan van de diverse minderheidsgroeperingen.

In feite wordt de Surinaamse samenleving gevormd door een groot aantal minderheidsgroepen welke vaak als de kleurrijke Surinaamse bloementuin wordt getypeerd. Geen van deze groepen kan zich namelijk een substantiële meerderheid noemen ten opzichte van de andere om op basis van hun aantal zich het recht toe te meten namens alle andere te kunnen spreken. De onderlinge verschillen en daarmede de belangen vertonen daartoe vaak te grote verschillen en zijn veelal ook nog tegenstrijdig. De politieke scheidslijnen in ons land liepen dan ook vaak langs etnische, culturele, religieuze, enz. Misschien een ongewenste situatie maar wel een niet te ontkennen realiteit waarmee ernstig rekening moet worden gehouden. De politieke wijsheid van weleer heeft daarom dan ook zeer terecht en misschien zelfs nog onvoldoende het middel van pre-electorale samenwerkingsverbanden gehanteerd om de voor ons land zo typerende harmonie tussen de verschillende groeperingen te bewerkstelligen.

Het heilloze streven om artikel 7 van de kiesregeling te schrappen welke in feite onherroepelijk alleen is ingegeven door de drang naar suprematie en alleenheerschappij en uiteindelijk slechts kan uitmonden in dictatuur is dan ook slechts te beschouwen als een rechtstreekse ondermijning van onze vredige samenleving en de democratie in ons land. Het simplistische idee van een tweepartijenstelsel welke bij enkelen leeft gaat voor ons land voorlopig nog totaal niet op en dient ook niet te worden gepresenteerd als ideaal. Dit is namelijk verre van de waarheid. Als links niet deugt en rechts ook niet, wat blijft er dan over? De democratie wordt in dat systeem namelijk slechts omgewisseld voor de 'particratie', een staatsvorm waarbij de macht in handen is van politieke partijen en waar partijbonzen het wel en wee van een hele natie bepalen. Wij hopen dat deze bijdrage die voortkomt uit een discussie daaromtrent binnen onze partijgelederen meer begrip en besef zal brengen bij diegenen die onze democratie in een ondoordacht avontuur denken te moeten storten.

De Nieuwe Leeuw (DNL)