Blog: Surinamer! Dan hoe dan?

Surinamer in de juridische (of staatsrechtelijke) zin van het woord ben je als de kleur van je paspoort donkerblauw is en het is uitgegeven door de Republiek Suriname. Zo simpel is dat in emotionele zin echter niet.
Elke dag weer arbeiden enkele duizenden samen met mij in dit land die zich ondanks het andere kleurtje van het paspoort emotioneel met dit land verbonden weten en zich zo Surinaams voelen als ik dat ben. Een Surinaamse verbondenheid die geheel terecht is als je werkt aan en voor Suriname, belastingen betaalt (hopelijk) en hier oud wil worden en sterven. Het enige echte verschil tussen mij en die categorie Surinamer is de kleur van het paspoort. Over een andere categorie anders gekleurde paspoorten die hier woont en weinig bijdraagt anders dan afgeven op wat hier niet deugt, kunnen we kort zijn. Een enkeltje naar waar u zich beter thuis voelt of een goed gesprek over de bijdrage welke u echt zou kunnen leveren is serieus het overwegen waard.

Veel groter echter is de groep emotioneel met Suriname verbonden mensen die veelal om economische of sociaal maatschappelijke reden buiten het land wonen. Voor het grootste deel waardige ambassadeurs van Suriname die alle ontwikkelingen nauwgezet volgen, daar vaak een hele uitgesproken mening over hebben en regelmatig op afstand hun bijdrage leveren. Met een paar honderd Surinamers weer thuis rondom de feestdagen, geen mooiere periode om te reflecteren op het gedrag en de houding van jezelf en al die anderen die een liefde- liefde, liefde-haat, LAT relatie hebben met Suriname. Staand op JAP luchthaven als de passagiers van een volle december vlucht vanuit Schiphol onze aankomsthal verlaten is al een belevenis op zich. De blikken variëren van ‘mi doro’, ik ben er, tot uiterste verbazing over de staat van de nu aanwezige voorzieningen. “Hoe bedoel je betaald parkeren, met parkeerkaart in Su, echt waar”? De winterlaarzen nog wel aan, jassen en cadeaus op de trolleys verlaten ze vermoeid de luchthaven.

Thuiskomen of toerist zijn waar ooit thuis is geweest; een wereld van verschil. Volg een willekeurige conversatie tussen een ingezetene en een niet-ingezetene en het zal je verbazen hoe on-Surinaams je eigen kondreman soms klinkt. Vrolijk word ik van het soort afstand Surinamer dat beseft dat het vergelijken van leefwerelden weinig zinvol is en kritisch zijn mag en moet zelf, maar wel op dusdanige wijze dat je er jezelf en een ander niet mee tot last bent. Boos word ik, maar ook hilarisch zijn de types die vaak niet gehinderd door een concrete bijdrage aan deze of de andere kant van de oceaan lopen af te geven op het land waar ze vervolgens wel zelf voor gekozen hebben om naar toe te komen. In iedere familie heb je wel enkele van deze gasten die je liever uitzwaait dan verwelkomt. Tussen deze twee uitersten in is er een bonte schakering van Surinamers die graag naar Suriname komt en met elkaar gemeen heeft een hunkering naar het vertrouwde dat dan toch zo vertrouwd niet meer is. Apart gevoel lijkt het mij, thuis komen en niet echt meer thuis zijn in het land waar je vandaan komt. Openstaan voor de veranderingen in jezelf die het thuis komen anders doen zijn helpt, ook het daarbij accepteren dat stilstaan ook voor Suriname geen optie is. Wat kan en zal uw bijdrage zijn in het op positieve en constructieve wijze ondersteunen van ontwikkelingen, ook wanneer hier uw bed (nog) niet permanent staat.

Welke overweging ook aan het ander kleurtje van het paspoort ten grondslag ligt, het is ieders goed recht te kiezen voor het staatsburgerschap dat gegeven de omstandigheden nu of in het verleden houvast geeft. Daar kan en mag ik verder geen waardeoordeel over hebben en toch doe ik een oproep of indringende vraag aan diegenen die nu deels hun lot verbonden hebben aan dit land door er te wonen.
Over iets langer dan een jaar worden er verkiezingen gehouden; staat u aan de kantlijn als niet-stem gerechtigde of overweegt u toch ook heel serieus mede de toekomst van dit land te helpen bepalen?
Suriname heeft recht ook op uw stem; durft u??

Helyante Mac-Donald

www.CrossedLinesadvisory.sr/blog CrossedLines Advisory Services Suriname is de naam waaronder Helyante L. Mac-Donald actief is als managementconsultant en trainer. Dienstverlening op het snijvlak van Organisatie inrichting, Businessplanning en Marketing is waar de passie ligt van deze veelzijdige bedrijfseconoom. Schrijven is een sterk verwaarloosde hobby die zij, nu haar dochter uit huis is, met veel plezier weer heeft opgepakt.