India telt 65 actieve terroristische groepen

India heeft een oppervlakte van 3.287.240 vierkante kilometers en een aantal inwoners van 1.21 miljard (census 2011) verspreid over 28 staten en 7 zogenaamde 'union territories'. Eind augustus 2013 liet de Indiase regering bij monde van onderminister R.P.N. Singh van Binnenlandse Zaken weten dat binnen de grenzen van zijn land ruim 65 terroristische groepen actief zijn.

Geen enkel ander land ter wereld heeft zoveel op eigen bodem ontstane terroristische groepen als India. Buiten India wordt een aantal genoemd van ruim veertig in de Verenigde Staten van Amerika en Canada, maar dan gaat het om internationaal bekende namen zoals FARC, Hamas, Hezbollah, de ‘Kurdistan Workers Party’ (PKK) etc. die geen van allen direct op Amerikaans of Canadees grondgebied opereren.

De lijst van actieve terroristische groepen in India laat zien dat in Jammu & Kashmir vijf organisaties opereren, in Assam 11, Meghalaya 4, Tripura 2, Nagaland 4, Mizoram 2, Punjab 3 en Manipur 34.
Volgens India krijgen de terroristen ondersteuning en fondsen van zusterorganisaties in het buitenland, vooral van buurland en aartsvijand Pakistan. Maar de in India actieve terroristische groepen hebben/hadden ook lijnen lopen naar landen zoals Bangladesh, Bhutan, Myanmar (=Burma) en Sri Lanka. De ondersteuning behelst onderdak, training, wapens en geld.

Algemeen kan gesteld worden dat de militante groepen, met name die in Kashmir en de Noordoostelijke zogenaamde zevenzustersstaten (Arunachal Pradesh, Assam, Manipur, Meghalaya, Mizoram, Nagaland en Tripura) bijna alle een afscheidingsagenda hebben d.w.z. onafhankelijk willen zijn van India.
In de staten zoals Andhra Pradesh waar de radicale, linkse People’s War Group (ook bekend als de Naxalieten) en Maoïsten actief zijn, gaat het niet om onafhankelijkheid, maar om de vestiging van een 'Volksregering' door middel van gewapende strijd.

Begin rebellie
Direct na de onafhankelijkheid zag India in de verschillende deelstaten de opkomst van rebellerende groepen die er niet voor terugdeinsden om grof geweld te gebruiken voor de realisering van hun doelen.
In Nagaland begon de rebellie om zich af te scheiden reeds in 1950. In Mizoram begon die in 1961, in Manipur in 1964. In de staat Assam, die op Nagaland na, de meest onstabiele staat is in de noordoostelijke regio, startte de rebellie in 1979. Tripura (=drie steden) zag rondom 1990 een opleving van terroristische activiteiten.

De reeds genoemde Naxalieten zijn al langer dan twintig jaar actief in de zuidelijke staat Andhra Pradesh, maar heeft ook cellen die actief zijn in delen van Bihar, Chattisgarh, Jharkand, Karnataka, Maharashtra, Odisha (vroeger Orissa), Uttar Pradesh en West Bengal.
In Tamil Nadu begon in 1980 een afscheidingsbeweging die samen met de Sri Lankese rebellen van de Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) een onafhankelijke staat voor de Tamils wilden.
In 2009 kwam na 26 jaar een naar alle waarschijnlijkheid definitief einde aan de opstand van de Tamil-rebellen toen het Sri Lankese regeringsleger honderdduizenden Tamils samendreef in de laatste uithoek die de Tamil Tijgers in Sri Lanka nog controleerden. Met de val van de LTTE in Sri Lanka is ook de dreiging van de Indiase Tamils voor afscheiding sterk verminderd.

Belangrijk is te vermelden dat de LTTE de enige terroristische organisatie ter wereld is die twee wereldleiders heeft vermoord, te weten, de vroegere Indiase premier Rajiv Gandhi in 1991 en de Sri Lankese president Ranasinghe Premadasa in 1993. Zij was ook de enige terroristische organisatie ter wereld die beschikte over een land-, lucht- en zeemacht. In 1994 verbood de Indiase regering deze organisatie, het Amerikaanse FBI bestempelde de LTTE als de 'deadliest terrorist organization in the world'.

In de Punjab zijn nog drie militante groepen actief: Babbar Khalsa International (BKI); Khalistan Zindabad Force (KZF) en Khalistan Commando Force (KCF). Deze groepen streven vanaf 1978 naar een onafhankelijke staat voor de Sikhs, die de naam Khalistan (Land of the pure) moet krijgen.

Van de vijf in de Kashmir Vallei opererende terroristische groepen wordt aangenomen dat zij sterke banden hebben met de in buurland Pakistan gevestigde militante groepen. In India is men er ook van overtuigd dat de banden van deze vijf groepen ook rechtstreeks lopen naar de Inter Services Intelligence (ISI), de Pakistaanse geheime dienst.
De vijf groepen in Kashmir zijn: Hizb-ul-Mujahideen: Jaish-e-Mohammed: Harkat-ul-Ansar: Lashkar-e-Tayyeba en Al Badr.

Omslag
In Kashmir waar Moslims de meerderheid van de bevolking uitmaken, kan worden opgemerkt dat in eerste instantie het streven is geweest om zich aan te sluiten bij de Islamitische Republiek Pakistan. Sommige militanten wensen echter een volledig onafhankelijk Kashmir, maar de laatste jaren is bij de meeste van de aldaar opererende rebellerende groepen de tendens om toch wel binnen India te blijven, maar met een zoveel als mogelijk autonome status.

De belangrijkste oorzaak voor deze omslag is dat men in economisch opzicht een toekomst met India veel gunstiger inschat dan een aansluiting bij Pakistan. De Kashmiri Moslim meerderheid, die vanwege religieuze sentimenten zich wenste aan te sluiten bij Pakistan ziet daar niet meer zoveel voordelen aan. De economische motieven zijn het aan het winnen van de religieuze.

Gedurende mijn verblijf in Nieuw Delhi ontmoette ik steeds meer Kashmiri zakenlui die er de voorkeur aangaven om in de Indiase hoofdstad of in andere delen van het land een bestaan op te bouwen. De huidige eerste minister van Jammu & Kashmir, Omar Abdullah, was tijdens mijn periode in Nieuw Delhi enige jaren onderminister van Buitenlandse Zaken van India. Tijdens ontmoetingen die wij met hem hadden sprak hij altijd zijn overtuiging uit dat Jammu & Kashmir een integraal onderdeel is van India en dat Pakistan steeds meer uit het vizier van zijn mede Kashmiris aan het verdwijnen is.

Niets nieuws aan terrorisme
De hier voren geschetste ontwikkelingen in India tonen dat er niets nieuws is aan terrorisme, dat in de context van dit artikel omschreven kan worden als het doden van mensen om politieke redenen met het uiteindelijke doel de omverwerping van een regime.

Reeds in een vroeg stadium van haar bestaan moest de Republiek India telkenmale een antwoord vinden op activiteiten van militante groepen die middels geweld veranderingen probeerden af te dwingen. En dat juist op het grondgebied waar Mohandas Karamchand Gandhi, de grootste voorvechter van geweldloosheid, is geboren, heeft geleefd en rondgelopen.

Zelfmoordterrorisme is niet begonnen met de aanvallen op Amerikaans grondgebied in september, 2001. In haar studie 'The positive branding of Islam', wijst Angelic Alihusain-Del Castilho er op dat zelfmoordterrorisme teruggaat tot de oude Joodse Zealots die het hebben gebruikt om Judea te bevrijden van de Romeinse bezetting. Uit de 11e en de 12e kent men de Ismaili moordenaars, terwijl uit de meer recente geschiedenis ook de Japanse Kamikaze piloten gerekend kunnen worden tot zelfmoordaanvallers. Volgens Alihusain-Del Castilho werden zelfmoord bommen al in 1981 geïntroduceerd door een Islamitische Shia groep in een aanval op de Iraakse ambassade in Beiroet.

In zijn studie 'Dying To Win' zegt de Amerikaanse hoogleraar, Robert Pape, dat in Sri Lanka de Tamil Tijgers als eersten zelfmoord aanvallen hebben 'gepopulariseerd' en op grote schaal hebben gebruikt. Volgens de bekende Indiase columnist Swaminathan Ayar waren de Tamil Tijgers de eersten die kinderen trainden als terroristen. Dat ook vrouwen werden getraind blijkt uit het feit dat in 1991 Rajiv Gandhi werd vermoord door een vrouwelijke Tamil terrorist.

Zowel Alihusain-Del Castilho als Robert Pape wijzen in hun studies erop dat er geen tot weinig relatie bestaat tussen zelfmoordterrorisme en één van de belangrijke wereldgodsdiensten. Zelfmoordaanvallen hebben geen religieuze basis, het wordt meer gedreven door strategische objectieven.

Een oplossing voor het probleem van terrorisme in India is niet in zicht, noch op korte noch op middellange termijn. De koppen die men haast iedere ochtend in Indiase kranten kan lezen, bewijzen dat de strijd tegen terrorisme een bijna dagelijkse strijd is, die veel levens eist, grote inspanningen en offers vereist en heel veel geld kost.

Rudie Alihusain