'Marronverdragen zijn een kopie van de Jamaicaanse'

In het zojuist verschenen tweede nummer voor 2013 van het Surinaamse Juristen Blad heeft Mr.Dr.W. Donner in een belangwekkend artikel een nieuw licht doen schijnen op het karakter van de Marronverdragen. Het is bij velen niet bekend dat er een historische relatie bestaat tussen de verdragen die in de toenmalige kolonie cq het wingewest Suriname gesloten waren met de Marrons en die welke in Jamaica waren afgesloten met de aldaar wonende Marrons. Hieruit blijkt overigens dat de term Marrons niet uniek is voor Suriname, maar wellicht een vertaling is van het engelse Marroons.

In de 18e eeuw kwamen in Jamaica twee vredesverdragen tot stand tussen de Marroons en het bestuur aldaar, namelijk in 1737 en 1738. In Suriname kwam nauwelijks twintig jaar daarna, in 1760 het traktaat met de Aukaners, dat thans als nationale dag wordt gevierd, tot stand en in 1762 het traktaat met de Saramaccaners.

Donner verwijst naar zijn boek over de Marronoorlogen, waarbij hij stelt dat de toenmalige gouverneur een delegatie stuurde naar de opperbevelhebber der Aukaner Strijdkrachten Araby om tot een vergelijking te komen. Dat er contact bestond tussen de Marrons in Suriname en die van Jamaica blijkt uit het feit dat Araby verwees naar de verdragen die in Jamaica waren gesloten met de Engelsen. Hij was bereid onder dezelfde voorwaarden als op Jamaica vrede te sluiten.

Donner wijst erop dat de verdragen in Jamaica gesloten waren namens en met machtiging van de Koning. In Suriname werd het eerste traktaat gesloten met de gouverneur en de Raad van Politie en Criminele Justitie, dat toen als een soort parlement fungeerde. Donner vraagt zich af of Suriname toen als een soevereine staat kon worden beschouwd, die zelfstandig bevoegd was om traktaten te sluiten. Hij stelt de rechtsgeldigheid van zowel de Surinaamse als Jamaicaanse aan de orde. De vraag is of de Marrons een eigen staat vormden.
Om te kunnen spreken van een staat is de afbakening van het grondgebied, territorialiteit, noodzakelijk. Noch de Jamaicaanse, noch de Surinaamse Marrongebieden zijn ooit door een soevereine staat als nationale staat erkend. Vandaar dar de auteur zijn twijfel uitspreekt over de rechtsgeldigheid van de traktaten.

Behalve het artikel van Donner bevat het jubileumnummer van het SJB, dat haar 50 jarig bestaan met dit jaar 2013 viert, vele andere interessante artikelen onder andere over het Surinaams Ruimtelijk Ordeningsrecht dat middels het Ministerie van ROGB regelmatig in de belangstelling staat van de hand van twee Nederlandse rechtswetenschappers Turenhout en Verbruggen. Verder van de hand van Van Genderen-Naar een artikel over de voorlopige toepassing van verdragen en overeenkomsten zoals de EPA en de Grondwet van Suriname. Belangrijk is verder ook de herplaatsing van een artikel van Halfhide over eigendom van delfstoffen, welk artikel door de auteur (oud-advocaat) geactualiseerd is.

Carlo Jadnanansing