Vroeger, in de tijd dat het nog niet hip was om vinyl in huis te hebben als het om muziek ging, kocht ik verzamelplaten. Ook wel ‘verzamelpees’ genoemd. Daar had je van die speciale bakken voor in de platenzaak. Een schreeuwerig, felgekleurde display ernaast. En steevast een halfnaakte juffrouw op de hoes. ‘Alle dertien goed’. ‘De grootste polderpophits van het jaar’. ‘De allerbeste carnavalskrakers’. Twee goeie nummers en ik nam de rest op de koop toe. Zo haalde ik behalve een steengoed nummer van The Whispers of The Spinners (‘Rubberband Man’) ook het laatste hitje van The Rubettes in huis (‘Sugar baby love’).

Het was ook de tijd dat een platenmaatschappij in de verste verte nog geen label werd genoemd. Een hit was nog gewoon een hit en geen track. En die hit haalden we in huis als singeltje (45 toeren). De elpees (33 toeren) van Dureco en Arcade waren het populairst. Die firma kon zich zelfs Ster-spotjes veroorloven met zo’n vette jingle eronder: ‘Nú in de winkel’, ‘Mis ‘m niet’, ‘Voor al uw feesten en partijen’. Zulke commercials werden ingesproken met een zwoele deejaystem van Radio Veronica dat toen net als Radio Noordzee vanaf een piratenschip de laatste hits aan land bracht: ‘Voor slechts 14,95’, ‘Bij jou om de hoek’. En dan, in het geval van Arcade, geheid als uitsmijter het kwaliteitskeurmerk eroverheen: ‘Van Dino natuurlijk!’

Wie ze met die Dino bedoelden is mij altijd een raadsel gebleven. De holding misschien, de samensteller van de verzamelaar of wie weet, de voorzitter van de jury die wekelijks de alarmschijf moest uitkiezen. Maar waar het om gaat is dat de woorden de laatste dagen weer ouderwets door mijn hoofd dreunen: ‘Van Dino natuurlijk!’

Want inderdaad, we zijn weer helemaal terug bij af. Waar ik dit jaar mijn comeback heb gemaakt als deejay en weer ouderwets mijn vinyl in de strijd gooi om als bij toverslag de dansvloer te vullen, daar zijn we ook weer terug in de tijd dat Suriname nog gewoon een roversnest werd genoemd. Een bananenrepubliek. Een narcostaat.

En de timing was perfect, om met de president te spreken. Het verrassende nieuws uit Panama kwam namelijk precies op het moment dat hij voor de tweede keer in korte tijd een internationale voorzittershamer te pakken had. Bovendien had hij een handvol collega-staatshoofden op visite die zich zo op hun gemak voelden dat ze zonder ook maar de lafste en slapste bodyguard een ommetje langs de Waterkant durfden te maken. ‘Op de schoen’, zo verklaarde de president tijdens een persconferentie. Die ga ik onthouden, dacht ik meteen. Kan nog van pas komen als ik een van mijn kinderen sta te coachen. Of Wesley Sneijder weer eens van grootheidswaan moet behoeden nu hij zijn opmerkelijke terugkeer in Oranje heeft gemaakt.

Voor mij persoonlijk is deze tori trouwens ook best sneu. Ben ik net klaar met een uitgebreid achtergrondverhaal voor een gerenommeerd opinieblad over de opkomst van Suriname, krijgen we dit. Terwijl ik juist wil laten zien dat de Surinaamse economie dwars tegen de waarschuwingen van het IMF in al een paar jaar heel aardig aantrekt, de republiek in de regio zienderogen respect en status afdwingt en er tegelijkertijd een zeker zelfbewustzijn in de samenleving valt te bespeuren, pakken die Yankees zomaar de zoon van de president op. Ai baya, kunnen we weer van voren af aan beginnen.

Want de president zal de komende jaren alles uit de kast moeten halen om op de door hem zo vurig verlangde manier de geschiedenis in te gaan. Sociale woningbouw in Sipaliwini. Torenhoge toeslagen voor on- en minvermogenden. Ziekenhuizen in Marowijne, Coronie, Saramacca en Boven-Suriname. Die bruggen kan hij net zo goed laten zitten; tunnels moeten er komen om de overkant van de Corantijn of Marowijne te bereiken. En internationaal zal hij op zijn minst een stoel in de Veiligheidsraad in de wacht moeten slepen om zijn geloofwaardigheid terug te krijgen. Anders is het definitief gedaan met zijn reputatie.

‘Die president die vanaf 2010 weer aan de macht kwam, daar was toch iets mee? Nee, we hebben het niet over die rechtszaak van die moorden; dat was iets uit de eeuw daarvoor. Net als die veroordeling wegens drugssmokkel. In beide gevallen zaten die dekselse bakra’s er trouwens achter. Dat weet toch iedereen? Nee, er was iets anders met dat staatshoofd.’ ‘Van wie is-ie ook weer de vader?’ ‘Verdraaid, nu je het zegt... Van Dino natuurlijk!’

Diederik Samwel