WK 2010: Met Máxima als trofee naar het spelershotel

Eindelijk fluit de scheidsrechter uit Oezbekistan voor het laatst. Meteen vliegen de spelers elkaar om de schouders. De brasa’s waar coach Bert van Marwijk de complete selectie op trakteert, doen zowaar Zuid-Amerikaans aan. Dirk Kuyt trekt meteen zijn shirt uit en Giovanni van Bronckhorst kijkt heel ondeugend. Logisch, hij geniet nog na van die fantastische pegel in de bovenhoek waarmee hij na twintig minuten de score opende.

Intussen maken Persie en Sneijdertje aanstalten de tribunes te beklimmen om prinses Máxima om de hals te vliegen. Robben werpt -hoe snel integreert een voetballer na één seizoen bij Bayern München? - kushandjes in de camera terwijl Bommel met een grijns van oor tot oor uit alle macht probeert zijn zoontje thuis in de huiskamer deelgenoot te maken van het daverende succes. Iets verderop gaan ‘Stecklenburgh’, ‘Haitingue’ en ‘Bue Larouge’, zoals de Engelse commentator hen aanduidt, voor in de polonaise.

Was de wedstrijd mooi? Rook de tweede Oranjegoal niet een heel klein beetje naar buitenspel? Waarom pakte ‘Stecklenborough’ dat afstandschot van Forlán eigenlijk niet? En hoe kon er in blessuretijd nog een tegengoal vallen? Welja, laat die journalisten straks maar komen met hun vragen, de spelers hebben er maling aan. Nederland staat gewoon in de finale. Wat willen ze nog meer?

Dan schakelt de regie terug naar Paramaribo. In een doods decor meldt presentator Qoesje tot twee keer toe bloedserieus dat Nederland zojuist door middel van een 3-1 overwinning de finale van het WK voetbal heeft gehaald. Hij zegt er wel bij dat het verdiend is, deelt keurig de welgemeende felicitaties uit aan Nederland om vervolgens het woord te geven aan zijn collega die hoognodig cadeautjes moet uitdelen om de sponsor te gerieven. Plaats van handeling is de V-tunnel waar vrijwel geen mens valt te bekennen maar waar volgens de presentator niettemin sprake is van uitzinnige vreugde.

Schei toch uit, man! We willen terug naar Zuid-Afrika! Wanneer krijgen de helden van Oranje hun eerste biertje? Hoeveel volgen er daarna nog? Slapen ze vanavond eindelijk weer eens naast en met hun vrouw? Details willen we horen! Wat ging er door ze heen bij de opgelegde kansen die werden gemist? Was het een vooropgezet plan om Uruguay vlak voor rust terug in de wedstrijd te laten komen? Bewegende beelden willen we zien, interviews, eindeloze herhalingen, voetbalhumor, spelers die elkaar nat spatten terwijl ze voor de camera staan. Máxima die op de schouders mee gaat naar het hotel om gemengd te douchen.

Dan belt mijn vrouw vanuit Amsterdam. We hebben elkaar namelijk afgelost vorige week. Met gevaar voor eigen leven fietst ze door het centrum. Haar woorden gaan verloren in getoeter, gejoel, geschreeuw, sirenes en vuvuzela’s. Goed om te horen dat de overwinning ook tot mijn geboortegrond is doorgedrongen maar het lijkt me verstandiger dat ze ophangt. Tegen Japan, in de poulefase, vond ik het al een oorlogsgebied en ik vermoed dat de situatie er niet beter op is geworden de afgelopen twee weken.

Snel surf ik langs de nieuwssites. Tegen beter weten in: onze internetverbinding is te traag om highlights terug te zien. Plotseling verlang ik naar de BBC. Onderkoeld en deskundig commentaar, Clarence Seedorf in vloeiend Engels, hier en daar een terechte kritische noot over het vertoonde spel en we staan weer met beide benen op de grond. Maar we ontvangen hier geen BBC! Er zit niets anders op dan vanavond laat de hele wedstrijd nog een keer te bekijken. Want dat doen ze dan weer wel bij de STVS.

(Diederik Samwel)