WK 2010: Nederlandse bank beslissend tegen Uruguay

Vanmiddag speelt Nederland in Kaapstad tegen Uruguay om een plaats in de WK-finale. Met tienduizenden Hollanders op de tribune of voor de megaschermen in het centrum van de stad heeft het veel weg van een thuiswedstrijd voor Oranje, de nummer vier van de wereld. Volgens menig kenner begint Nederland dan ook als favoriet aan de wedstrijd maar zoiets kan ook heel gunstig uitpakken voor de tegenstander. Uruguay, dat diep in de vorige eeuw twee keer (1930 en 1950) wereldkampioen werd, kan immers lekker vrijuit spelen. De ploeg heeft niets te verliezen; vrijwel niemand had erop gerekend dat het land zo ver zou komen.

De kwalificatie voor het eindtoernooi werd afgedwongen in twee beslissingswedstrijden tegen Costa Rica (0-1 uit en 1-1 thuis) en ook de poule-indeling met Frankrijk, Mexico en Zuid-Afrika deed de koers bij de bookmakers alleen maar stijgen. En nu moeten ze het in de halve finale ook nog eens zonder Ajax-topscorer Luis Suarez (geschorst na zijn heldhaftige handsbal op de lijn in de 120ste minuut tegen Ghana), rechtsback Jorge Fusile (tweede gele kaart), Ajax-talent Nicolas Lodeiro en captain Diego Lugano (beiden geblesseerd) stellen. Alle Uruguayaanse hoop is gevestigd op Diego Forlàn, de messcherpe aanvaller van Atletico Madrid, die dit seizoen al twee wedstrijden in de verlenging wist te beslissen (tegen Zuid-Korea in de achtste finale en de finale van de Europa League tegen Fulham).

Of Uruguay inderdaad beschikt over een hecht vriendenteam zoals de spelers zelf beweren moet blijken uit de breedte van de selectie. Want zoals de Tour de France in bed wordt gewonnen, een schaakmatch tussen de oren zijn beslag krijgt en de afloop van een bokspartij zich in de sportschool aftekent, zo wordt de halve finale op het WK voetbal op de bank beslist.

Sebastian Abreu, ook wel El Loco (de Gek) genoemd, start bij Uruguay waarschijnlijk in de basis. Volgens teamgenoten schijnt er hier en daar een steekje los te zitten bij deze aanvaller, anders neem je de laatste strafschop in de serie tegen Ghana niet met zoveel risico. Met woeste haardos en stevige baard ziet hij er gevaarlijk uit en schijnt hij dezelfde vechtlust en mentaliteit te hebben als Luis Suarez. Over de andere Uruguyaanse reserves valt niets te melden, behalve dat het om doorgewinterde en niets ontziende professionals gaat.

Daartegenover staat de Nederlandse bank. Voor de geschorste rechtsback Gregory van der Wiel (inmiddels al in de belangstelling van Bayern München) en verdedigende middenvelder Nigel de Jong komen vermoedelijk Khalid Bouhlarouz en Demy de Zeeuw in het veld. Verder vervangt coach Bert van Marwijk André Ooijer weer door Joris Mathijsen, centraal achterin. Maar toch zijn die omzettingen niet beslissend. De verdere bezetting van de bank geeft vanmiddag de doorslag. En dan heb ik het niet over de andere wisselspelers (Van der Vaart, Elia of Babel).

Eerder hadden we het over het verschil tussen wereldster Diego Maradona bij Argentinië en kruidenier Lars Lagerbäck als Nigeriaanse coach. Hun presentatie kan het verdere verloop van de wedstrijd bepalen. Al moet gezegd dat Diego zaterdag tegen Duitsland niets had in te brengen. Hij had zijn kunstjes al vertoond in de groepsfase, toen het nog niet nodig was.

Maar let u straks vooral op de coaching bij Nederland. Kijk, van Bert van Marwijk moeten de jongens het niet hebben. De eerste keer dat mijn vrouw hem zag tijdens een interview won hij meteen haar onvoorwaardelijke sympathie. En dat wil best iets zeggen omdat ze zich pas tegen de kwartfinale enigszins voor het toernooi begint te interesseren. Keurige verschijning, onze Bert, helemaal niets op aan te merken. Type Wim Kok, iemand van wie je ongezien een tweedehands auto zou kopen. Maar geen figuur waarmee we de oorlog winnen.

Dat is ook helemaal niet nodig want naast hem zit Frank de Boer. Liplezen hoeft niet om te zien welke krachttermen hij eruit gooit tijdens de wedstrijd. Bij de Ajax- jeugd heeft hij zich al lang en breed bewezen als coach. Hij heeft al talloze aanbiedingen van topclubs naast zich neergelegd. Waarom? In 1998 miste Oranje de WK-finale omdat het de penalties minder goed nam dan de Brazilianen. Maar Frank heeft altijd het idee gehad dat ze toen die wereldbeker hadden moeten pakken. Daar is hij zich in de loop der jaren steeds bewuster van geworden en dat gaat hij deze week nog recht zetten. Is het niet op het veld dan maar vanaf de bank. Daar heeft hij de Oranjespelers stuk voor stuk van doordrongen in de afgelopen weken. Let vooral op Franks ongeëvenaarde beheersing van de wenkbrauwen. Daar kan geen Uruguyaan tegenop.

(Diederik Samwel)