WK 2010: Nóg een klap voor het continent

Duitsland verplettert Argentinië met 4-0. En waren ze tenminste strijdend ten onder gegaan dan hadden de fans na een paar nachtjes slapen nog een beetje vrede gehad met de uitschakeling. Maar het leek of de Argentijnen zich al halverwege de wedstrijd bij het verlies hadden neergelegd. Mede daarom viel er niets af te dingen op de uitslag. Het was dat de Duitsers zelf ook verbaasd waren over het gemak waarmee ze met de bal aan de voet door het Argentijnse strafschopgebied konden wandelen, anders was die Klose meteen topscorer aller tijden op WK-toernooien geworden.

Zo van de mat worden geveegd, dat had niemand verwacht. Waar waren de soli van Messi? De koelbloedigheid van Higuain? De rushes van Tevez? Ook de schoonzoon van Maradona kon er niets meer aan doen in de tweede helft. Waar het aan lag? Laten we het houden op een gebrek aan strijdlust en teamgeest, in combinatie met een forse dosis overmoed en arrogantie. En laten die Duitsers nou per definitie overlopen van de eerste twee basisingrediënten voor een voetbalploeg terwijl ze ook nog eens extra geprikkeld raken door een tegenstander die verwacht dat de overwinning vroeg of laat toch wel komt aanwaaien.

In die zin was er zeker een parallel met de uitschakeling van Brazilië een dag eerder. Die lieten zich ook de kaas van het brood eten al speelde Oranje het iets riskanter door hun tegenstander eerst op voorsprong te laten komen. Duitsland kwam geen moment in gevaar vandaag. Zeker, Argentinië viel wel aan maar deed dat door veel te lopen met de bal en vervolgens uit lastige hoeken op doel te schieten. En toen Messi al in de eerste helft de bal op eigen helft moest gaan halen, wisten de Duitsers dat het goed zat.

Met de 4-0 overwinning brengt Duitsland de ogenschijnlijke hegemonie van Zuid-Amerika weer terug tot de juiste proporties. Zaten er vijf Zuid-Amerikaanse ploegen bij de laatste zestien en vier bij de laatste acht, na vandaag is daar misschien nog maar eentje (Uruguay) van over, even aangenomen dat Spanje straks van Paraguay wint.

Ook in Suriname is de klap hard aangekomen. Maar de ware Surinaamse voetbalkraker laat zich niet kennen. Vandaag nog verdwijnen alle geelgroene en blauwwitte vlaggen in de kast om plaats te maken voor rood-wit-blauw met een oranje tintje. Of kiezen we toch voor Spanje?

(Diederik Samwel)