Ingezonden: Viering Keti Koti 150 jaar; kon het niet beter?

Auteursrecht is ook een mensenrecht. Hoe gaan wij hiermee om na 150 jaar Keti Koti?
De gevestigde beleving van slavernij wekt het beeld van onderdrukking van 'zwarte' mensen door 'witte' mensen. De 'zwarte' mensen werden destijds zwaar mishandeld en vernederd door de 'witte' mensen.
Deze onderdrukking heeft destijds wortels geschoten bij vele Surinamers die nu middels kennisoverdracht via generaties lering getrokken hebben van die witte mensen.

Velen zijn het met elkaar eens dat de slavernij in verscholen en verkapte vorm voortgezet wordt in Suriname. Om Slavernij helemaal uit te bannen worden er ook wetten en regels gemaakt. Zo ook voor de (Surinaamse) auteurs die 50 jaren na de afschaffing van de slavernij de Wet Auteursrecht in 1913 geïntroduceerd kregen. De Surinaamse grondwet geeft hier ook uitgebreid invulling aan in Artikel 34 waarin onder meer staat dat: “1. Eigendom, zowel van de gemeenschap als van het individu, vervult een maatschappelijke functie. Een ieder heeft het recht op ongestoord genot van zijn eigendom behoudens de beperkingen die uit het recht voortvloeien. 2. Onteigening kan alleen geschieden in het algemeen belang volgens regels bij wet te stellen en tegen vooraf verzekerde schadeloosstelling. 3. Schadeloosstelling behoeft niet vooraf verzekerd te zijn, wanneer in geval van nood, onverwijlde onteigening geboden is. 4. In gevallen bij of krachtens de wet bepaald, bestaat recht op schadevergoeding, indien in het algemeen belang eigendom door het bevoegde gezag wordt vernietigd of onbruikbaar gemaakt of de uitoefening van het eigendomsrecht wordt beperkt.

Heden, in 2013 is de Surinaamse Auteurswet 100 jaar oud terwijl de auteurs in eigen land het genot uit het recht, maar bovenal de collectieve exploitatie hiervan, continu wordt beperkt en zelfs weggenomen. Het is de taak van de 3 hoogste respectabele machten in het land om voornamelijk ook dit mensenrecht hoog in het vaandel te houden, daar de auteurs met hun eigen geestelijk eigendom niet alleen inkomsten genereren maar ook onze cultuur bevorderen en mede trendsetter zijn van onze toekomst.
Maar de werkelijkheid is anders.

Wetten en regels zijn tot dode letters gemaakt door commerciële muziekgebruikers die voornamelijk op grote schaal inbreuk plegen op het auteursrecht en zichzelf tot een zogenaamde macht verheffen. Met allerlei drogredenen worden deze in bescherming genomen door juist de handhaver van de wet. Er wordt naar deze zogenaamde macht geluisterd en conform hun wensen en grieven gehandeld terwijl rechtzoekenden die minder daadkrachtig zijn worden uitgesloten van de besluitvorming over hun eigen producten en eigendommen.
De abrupte intrekking van de Sasur beschikking is daar het meest recent bewijs van.

Heeft de afschaffing van de slavernij ook op dit gebied effect gesorteerd? Wie zijn in dit verband de 'witte' en 'zwarte' mensen in Suriname? Wij zelf natuurlijk. Als wij met zijn allen hierbij stilstaan, de hand in eigen boezem steken, conform wet en recht handelen en ons simpelweg houden aan rechterlijke uitspraken zonder egoïsme en populisme lukt het ons zonder meer om ook deze vorm van slavernij af te schaffen. De materiële investeringen in het herdenken van mensenrechten gebeurtenissen (feesten) vooral op deze 01 juli dag komt dan ook beter tot zijn recht. Haast bij elk evenement vandaag is inbreuk gepleegd op het muziekauteursrecht en daardoor ook op het mensenrecht middels illegaal muziekgebruik. De organisatie van de viering lag voornamelijk in handen van de overheid en muziekauteurs keken machteloos toe, het bekend scenario zoals het vanouds voor de afschaffing van de slavernij nog toeging.

Bestuur Stichting Auteursrechten Suriname