Marrons

Onze voorouders werden tegen hun wil naar dit land gebracht, ze werden verhandeld en gedwongen voor hun eigenaren te werken, zij plantten de
gewassen en oogstten de opbrengst voor hun meesters, zij zwoegden op het
land in de hete zon en in de stromende regen, zij ondergingen afschuwelijk
onrecht en stierven in gevangenschap, zij vluchtten in het onbekende
oerwoud waar het leven even hard was, maar wisten op de een of andere
manier te overleven, zij verdedigden hun kwetsbare vrijheid, hun trots en
zelfrespect, zij bouwden hun eigen dorpen, plantten hun eigen gewassen en
behielden hun eigen cultuur, zij eerden hun voorouders en aanbaden hun
eigen goden, zij werden sterker en sterker, zij sloten vrede met degenen die
hun hadden gevangen genomen, honderd jaar voor de slavernij in het land
werd afgeschaft. Zij overleefden verschrikkelijke ziekten, vooroordeel,
discriminatie en isolement, geleidelijk aan werden zij echte bewoners van het
tropisch regenwoud dat hun in leven hield met zijn overvloedige rijkdom, zij
kerfden hun korjalen uit boomstammen, bouwden hun hutten van het hout en
bedekten ze met palmbladeren, de rivieren boden hen vis, het bos zorgde
voor wild en hun kostgrondjes voor mais, bacoven en cassave, zij oogstten
geneesmiddelen uit het bos en goud uit de rivierbeddingen. Ze bouwden aan
de dam die anderen van stroom voorziet en een belangrijk deel van hun
woongebied in een stuwmeer veranderde.

Wij, hun nakomelingen werken als gezondheidswerkers mee in onze eigen
poliklinieken en streekziekenhuizen, bouwen scholen voor onze kinderen,
‘lodges’ voor toeristen en een museum om de offers van onze voorouders, nu
onze trotse erfenis, te eren, we gaan voor hogere opleidingen naar de
universiteit in Paramaribo en komen snel vooruit op de maatschappelijke
ladder, we streden een ongelijke strijd tegen de dictatuur, werden opnieuw
uit ons woongebied verdreven, raakten op drift, maar herstelden de
democratie en nemen nu deel aan de regering van het land, we zijn de
‘survivers of the fittest’, gehard door honderden jaren van loodzware
geschiedenis en nu beter dan ooit voorbereid op de toekomst.

Theo Hiemcke