Doodvonnis fauna Para

Het is een heel ongelukkige beslissing van de beleidsmakers om een giftig middel te gebruiken tegen het gras in de kreken van het district Para. Het middel tast volgens de beleidsmakers alleen het gras aan en verder niets, want het breekt af in de natuur. Dat het alleen het gras vernietigt, zal een feit zijn en dat het afbreekt in de natuur zal ook wel waar zijn. Echter stopt het effect van de effectiviteit van het middel niet bij de afbraak in de natuur en precies daar verdwijnt de milieuvriendelijkheid van het middel.

Het gras dat in de waterlopen voorkomt, dient namelijk als de kraamkamer voor het leven in en boven het water. Als het gras op deze manier wordt bestreden, dan zullen de kreken niets anders worden dan dode kreken waar de mensen en de fauna zeker niet aan vissen kunnen komen. Voor de fauna is het een doodvonnis, voor de voorkomende zichtbare reigers zoals de sokoireiger,de mangrovereiger, de verschillende bosdoksen, de duikelaar, de groene ijsvogel, de Amerikaanse reuzenijsvogel, de tigrifowroe,de zilverreiger, de blauwe reiger, kwak, krombek, ani, anaki eigenlijk teveel om op te noemen van de vogels boven het water en die afhankelijk zijn van de vissen die schuilen in het gras.

Ecologische ramp
Voor de fauna in het water is het even erg, want de vissen hebben geen gras meer om hun kuit te schieten.Vissen zoeken beschutting en bescherming voor hun kuit/kroos in het gras. Het gras verschaft door de vele elementen in het water ook voeding aan het nieuwe leven. De kleine visjes die verder groeien! Ze vormen zelfs voedsel voor de vissen die hoger op de voedselladder staan. Denk maar aan de migrerende vissen die speciaal de rivieren binnen komen op zoek naar kreken om zich te vermenigvuldigen. Zeer bekend is de trapoen.

Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) dient te weten waar de broedplaatsen van deze vissen zijn. De rivieren en kreken van Para maken daar deel van uit. Als het gras er niet meer is, is er geen voedsel voor de trapoen na de lange reis uit zee en kunnen de vissen niet paren zonder in kracht bij te komen, laat staan kuit schieten in het afwezige beschermende gras. Ditzelfde beeld geldt voor de niet migrerende vissen, dat zijn de zoetwater vissen en de bekende zwampvissen. Het gras heeft dezelfde functie voor deze vissen en dient zelfs als voeding voor de niet roofvissen. De lokale bevolking die gewend is aan de eiwitvoorziening uit de kreken zal het zeker merken. Het effect op het ecosysteem is dan niet meer lokaal, want van de migrerende vissen is bekend dat als ze niet kunnen reproduceren op hun plek van geboorte, dan is er geen tijd om een andere plek te zoeken.Een generatie(s) vissen wordt of worden dan overgeslagen. Voor de vogels geldt hetzelfde.

Dat LVV bij de beslissing is betrokken, maakt de zaak alleen maar onduidelijker aangezien de deskundigen op het ministerie dienen te weten wat voor functie het gras op de waterlopen heeft. Op de foto is duidelijk te zien dat het niet om kleine afvoerkreekjes gaat, maar om bevaarbare (grote) waterlopen. Dat het gras in de kreken opgehaald moeten worden, daar twijfelt niemand aan. Het gras bestrijden met een giftig middel is echter een ander verhaal.

Ik hoop hiermee een bijdrage te leveren aan het voorkomen van een berekenbare ecologische ramp in Para.

Siao, Wen You