Boris is niet meer

Als je naar de dierentuin gaat, zal de leegte in de kooi van de Bengaalse tijgers direct opvallen. Boris is woensdag aan nierfalen overleden. Hij was een jaar lang aan de medicijnen, maar heeft het uiteindelijk moeten opgeven.

Zestien jaar geleden werden in de Paramaribo Zoo drie welpjes geboren. “Ze waren zo ondervoed en mager, maar de directeur weigerde ze aan mij mee te geven om ze te verzorgen,” vertelt Laurens Pereira aan Starnieuws. Eén van de welpjes ging dood en met de hulp van de dierenarts Edmund Rozenblad, kreeg Pereira de twee tijgerwelpjes mee om te verzorgen.

Ze kregen de namen Boris en Jeltsin. De tijgertjes waren huisgenoten van de familie Pereira. Was Pereira niet bang de wilde dieren te kweken? “Nee hoor, ze zijn gewoon grote katten. En omdat ze nachtdieren zijn moet je ze vanaf ongeveer vier uur ’s middags in hun kooi doen...want anders gaan ze op jacht.” Pereira die een veehouderij heeft, nam de tijgers mee naar de koeien. “En niemand durfde de straat in te komen,” haalt hij zijn herinneringen op aan Boris. Hij vertelt dat Jeltsin niet zo tam was als Boris.

Showtime
Om geld in te zamelen voor een kooi, ging hij elke week naar een Esso-servicestation om te showen met Boris. “Het was echt showtime, de mensen waren razend enthousiast om Boris een ‘pootje’ of kusje te geven.” Met de actie ‘Boris met 1 gulden in je tank’ is toen de verblijfplaats van de Bengaalse tijgers in de Paramaribo Zoo gebouwd.

Thuis bij de familie Pereira was er een toeloop van zowel Surinamers als buitenlanders die de tijgers kwamen bewonderen. “Iedereen kwam kijken, zelfs de Amerikaanse ambassadeur en zijn vrouw.” Als Pereira met Boris in de auto reed, was het “een hele sensatie”. Want dan was het raam open en stak Boris zijn kop naar buiten.

Dierentuin
Boris en Jeltsin zijn van baby tot volwassen dieren gekweekt door de familie Pereira. Ze kregen 7 kilo vlees per dag, “want ik moest ze natuurlijk geen honger laten lijden, anders gingen mijn koeien eraan.” Toen de tijgers 1,5 jaar waren, verhuisden ze naar de dierentuin. “We hebben twee mooie tijgers teruggegeven.”

Vaker moest de directeur van de dierentuin hem roepen, omdat Boris helemaal uit zijn doen leek. Later zou blijken dat de dieren tot op een afstand van 10 kilometer het geluid van zijn auto konden waarnemen. Ettelijke keren reed hij over de Saramacca doorsteek, toen hij werd gebeld om Boris te komen kalmeren. “Ik ging er heen, aaide hem en sprak met hem. Ik ben tot zijn laatste dag bij hem betrokken geweest.”

“Geef mij een poot, geef mij een kus en geef haar een brasa.” Boris was goed getraind. In de slaapkamer van zijn zoon was het vaak een gevecht om wie er in het bed zou liggen. “Die tijd en die herinneringen kan niemand me afnemen,” zegt Pereira. Ontdaan is hij zeker door het heengaan van zijn huisgenoot, maar “het is Gods werk.”

Boris is 16 jaar geworden en heeft een nette begrafenis gehad. Bengaalse tijgers kunnen 22 jaar worden.