De kater van 140 jaar immigratie (aangeboden)

Als je na 140 jaar immigratie nog niet eens weet hoe je de naam van jouw eigen bevolkingsgroep moet schrijven waartoe je denkt te behoren, zullen al jouw activiteiten beneden elk aanvaardbaar cultureel niveau zijn.

Een voorbeeld: ondanks al het intellect dat de Hindostanen in 140 jaar tijd hebben voortgebracht, nemen velen het niet zo nauw met het juiste taalgebruik. Want wat is het nou: Hindustaan, Hindostaan of Hindoestaan?

Was het zo moeilijk hiervoor een woordenboek te raadplegen, even een taalkundige te vragen of de redactie van een krant te bellen? Dus men heeft ook nooit iets gelezen van Clemens Biswamitre, van Rudolf van Lier, van pater De Klerk, van Albert Helman, van Jhan Adhin, van Frits Mitrasingh en kent men het bestaan ook niet van de Encyclopedie van Suriname van 1977? Die hebben het allemaal over Hindostanen, met een hoofdletter 'H' en een 'o'. Dus geen 'oe' en ook geen 'u'.

Wanneer ik op het grote reclamebord van de overheid lees, dat men het heeft over Hindustanen, een woord dat nergens in een Nederlandstalig woordenboek voorkomt, aarzel ik om verder te gaan. Want men heeft het niet over de Hindostaan waartoe ik behoor en ook niet over de Hindoestaan waartoe mijn hindoebuurman behoort, maar over Hindustanen, waartoe wij geen van beiden behoren. Dan ga ik terug naar huis en wacht op de volgende 140 jaren en hopelijk begrijpen dan alle Surinamers wat in de 'dikke' Van Dale staat; 'woorden ontlenen hun betekenis aan het gebruik' (Verba valent usu).


Benjamin S. Mitrasingh