Column: Lef

Joshua Waiganjo is zijn naam. Hij is van middelbare leeftijd. Hij woont in Kenia, in the Rift Valley en deed iets wat het wereldnieuws haalde. Vijf jaar lang deed hij zich voor als commissaris van politie. Hij reed rond in politie-auto’s. Hij woonde vergaderingen bij van hoge politie-functionarissen zonder dat iemand door had dat hij een nep-agent was. Tijdens zijn vijf 'dienstjaren' heeft hij naar willekeur mensen ontslagen en aangenomen.
Zijn ondergeschikten zeiden dat ze bang waren voor hem, omdat hij zich gewelddadig gedroeg en andere politieagenten onderwierp aan 'mentale marteling'. Ze dachten wel dat hij geen echte politieagent was, maar niemand durfde erover te praten.

Hij werd gearresteerd toen hij met een helikopter meeging naar een plek van de moord op een 40-tal politie-agenten. Er gingen heel wat hoge politie-functionarissen mee. Daar viel hij door de mand omdat hij zich verdacht gedroeg. Bij een huiszoeking bleek dat hij verschillende uniformen had van hoge politie-functionarissen.

Wat een fascinerend verhaal! Je moet echt lef hebben om dit te doen, vooral als je geen salaris kreeg zoals Joshua. Die deed het kennelijk dus voor de kick.
Wat ging er in zijn hoofd om, vraag ik me af? En hoe zal dat thuis gegaan zijn.

Ik stel me het volgende voor.
Joshua denkt: “Ik wil altijd al politieman worden, maar ik weet niet hoe.”
Stem in zijn hoofd: “Je moet naar de politie-academie…”
Joshua: “Nee man, dat duurt te lang. Autoriteit is gekoppeld aan een uniform. Als ik een uniform draag, hoe kan iemand weten dat ik GEEN politieman was.”

Tja, Joshua heeft wel een punt. Dus steelt hij politie-uniformen (God weet hoe). Op een goede dag trekt hij ze aan.
Zijn vrouw: “Joshua, hoe komt je aan het uniform.”
Joshua: “Ik ben in dienst gegaan bij de politie.”
Vrouw: “Als politie-commissaris! Hoe kan dat?”
Joshua: “Dit is Kenia, het land van onbegrensde mogelijkheden.”

Joshua is een dya-dya man. Een man met lef en zonder vrees.
Ik stel me voor dat het zo is gegaan. Op een goede dag stapt hij een politie-station binnen in de Rift Valley. Hij kijkt streng voor zich uit en salueert zijn 'ondergeschikten'. Die zien zijn uniform en durven niet naar een legitimatie te vragen van de hoogste baas. En die hoogste baas moet super intelligent zijn.
Want nu moet hij allerlei gesprekken voeren en er steeds mee weg zien te komen. Hoe heeft hij dat in hemelsnaam gedaan? Hij moet toch een superieur hebben gehad? Hoe functioneerde die leidinggevende?
Anyway, vijf jaar lang heeft Joshua de meeste lol gehad. Hij was aanwezig op meetings met hoge politie-functionarissen en deed gewoon mee. Je moet meesterlijk goed zijn om dit te kunnen.
Natuurlijk is het niet goed te praten, maar ik heb een heimelijke bewondering voor dit soort mensen: gewoon lekker doen waar je zin in hebt, in dit geval politie-commissaris spelen.
Je kunt zeggen: hij deugt niet. Ik zeg: het systeem deugt niet.

Ik kwam nog meer dan dit soort gevallen tegen.
In Nigeria heeft de 34-jarige Simeon Kejohu zich voorgedaan als een arts in een ziekenhuis in de hoofdstad Calabar. Hij deed zich voor als Dr. Collins Okafor. Hij heeft anderhalve jaar ongestoord kunnen werken als arts. Hij liep tegen de lamp door een toevalligheid. De regering had een nieuw informatiesysteem ingevoerd voor alle ziekenhuizen en eiste dat alle medici zich via dat systeem opnieuw moesten registreren. Toen hij zich registreerde, bleek dat er in een ander ziekenhuis ook een Dr. Collins Okafar werkte. Zo is hij ontmaskerd.
De man was opgeleid als techneut in de gezondheidszorg. Kennelijk besloot hij op een goede dag, kijkend naar de artsen om zich heen, om te doen waar hij echt van hield, dokter spelen.
Dus ging hij naar een ander ziekenhuis en kwam binnen als Dr. Collins Okafar. Je moet echt lef hebben om dit te kunnen doen. Petje af, Simeon! Niemand is gestorven door zijn actie. Ik denk dat hij ongeveer zo te werk ging:
Simeon, alias Collins: “Hmm, u voelt hier pijn rond uw hart? Ik neem het zekere voor het onzekere en verwijs u naar de cardioloog.”
Bij de andere patiënt: “Hmmm, u heeft pijn aan de mond? Ik geef u een verwijsbrief voor de kaakchirurg.”
Op zo’n manier kun je het best lang volhouden, lijkt me. Je moet alleen wel durven.

U denkt zeker: dit gebeurt alleen in Afrika.
Mis hoor! In Florida heeft Oneal Ron Morris zich voorgedaan als plastische chirurg. Hij liep tegen de lamp doordat een Hindostaan, Rajee Narinesingh, een goedkope chirurg zocht. Altijd weer die goedkope Hindostaan, zul je denken. Maar zijn actie heeft wel Morris ontmaskerd. Rajee wilde vollere lippen, een gevulde kin en volle wangen. Hij had niet door dat er iets mis was met zijn geest.
Anyway, hij werd door Morris geïnjecteerd met een mengsel van cement, lijm en ander gevaarlijk spul. Rajee kreeg klachten en klaagde de man aan.

Je kijkt ernaar en denkt: Long live the global world en leve de fun.

Sandew Hira