Ingezonden: Samenwerking Inheemse organisaties

De Organisatie van Inheemsen in Suriname (OIS) organiseerden op zaterdag 16 maart een openbare bijeenkomst met als thema 'de samenwerking tussen Inheemse organisaties'. Hiertoe waren naast vele Inheemse NGO’s en culturele verenigingen ook uitgenodigd de VIDS en vertegenwoordigers van het Bureau Volkscontacten. Daarnaast enkele journalisten.

De bedoeling was een open discussie over de uitgangspunten om te komen tot gezamenlijk optrekken in het kader van de Inheemse belangen in Suriname. Zoals bekend zijn er op dat punt enige oude obstakels te overwinnen. Belangrijk is o.a. de integriteit van diegenen die geacht worden in het belang van de Inheemse bevolkingsgroep activiteiten en projecten te initiëren en te begeleiden.

Een aantal organisaties is komen participeren, ondanks pogingen hen van de meeting weg te houden en onderschreven de uitgangspunten van de bijeenkomst, welke in kleiner verband dan toch voortgang heeft gevonden.
Helaas moest het volgende geconstateerd worden:
- Er werden voor de meeting telefoontjes gepleegd om door te geven aan leden van het OIS bestuur dat men zou komen om de vergadering 'te bossen'.
- Het is gebleken dat journalisten werd aangezegd liever niet te verschijnen op de meeting.
- Inheemse organisaties werd aangespoord de meting te boycotten.
- Uiteindelijk is geen van degenen die telefonisch stoere taal heeft uitgeslagen ook daadwerkelijk verschenen op de meeting zelf; blijkbaar was de moed hen in de schoenen gezonken, omdat de feiten tegen hen zouden pleiten en hun argumenten niet steekhoudend zijn.
- Zowel VIDS als Bureau Volkscontacten zijn zonder bericht niet komen opdagen
De vraag kan daarom gevoeglijk worden gesteld of men wel echt samenwerking wil op een brede basis. Dit is al jaren discussiepunt met de VIDS geweest onder het vorige bestuur o.l.v. kapitein Pane, die steeds met een smoesje bleef volharden in het ontwijken van effectieve samenwerking.

Nu was de hoop dat het nieuw gekozen VIDS bestuur open zou staan voor een volwaardige behandeling van de andere Inheemse organisaties. Of is de roep om samenwerking toch weer een dekmantel om tegen alle logica en feiten, een kleine vriendenkring in het zadel te krijgen dan wel te houden, zodat als vanouds te verwachten geldstromen bestemd voor Inheemse projecten kunnen worden gekanaliseerd in de zakken van enkele betrokkenen die dicht bij het vuur hebben plaats genomen?

Tientallen jaren is dat zo gegaan. Vanuit allerlei bronnen bleken financierders vaker bereid de Inheemse bevolking te steunen en projecten op diverse gebieden te steunen. Het effect bleef vrijwel altijd uit, doordat de gelden door de sluis van een groepje profiteurs ging, waarna bleek dat betrokken gemeenschappen soms zelfs niet eens in kennis werden gesteld van het bestaan van zo’n project, of slechts een mager aftreksel in handen kregen.
Dit moet doorbroken worden. Er moeten transparante mechanismen komen ter controle op deze activiteiten. Projecten moeten rechtstreeks met de betrokken gemeenschappen worden uitgevoerd en niet via onproductieve en storende tussenstations.

Ten slotte: Inheemse organisaties moeten allen betrokken worden en wel op basis van hun inbreng en invloed in de Inheemse gemeenschap en niet op basis van mooie praatjes die niet onderbouwd worden door feiten en bewijzen. Organisaties die alleen in naam bestaan, maar als bijvoorbeeld vereniging ongeveer nul leden kennen, dan wel stichtingen die niet wortelen in de betreffende gemeenschap maar alleen op radio en TV bestaan middels prachtige uitspraken maar in de Inheemse dorpen bekend staan als onbetrouwbaar, kunnen daarin niet langer een hoofdrol blijven spelen. Parasiteren ten koste van de gemeenschap moet nu eens afgelopen zijn. We willen alleen nog werken met mensen en organisaties die zich in de eerste plaats inzetten om samen met de gemeenschap ontwikkeling op gang te brengen en die niet zogenaamd voor de gemeenschap bepalen wat en hoe er moet gebeuren, met als resultaat alleen de eigen gevulde zak.

Uiteraard zal dit bij degenen die zich aangesproken voelen het nodige ongenoegen opwekken en zij zullen zich op basis van hun eigenbelang uit alle macht hiertegen verzetten, maar dat zal ons er niet van moeten weerhouden nu eens schoon schip te maken en de Inheemse gemeenschap vlot te trekken uit haar eeuwenlange stagnatie.
Hiervoor vragen wij de steun van de Surinaamse overheid. Laat u niet langer in de luren leggen door mooipraters, maar eis van een ieder bewijzen van hetgeen naar voren wordt gebracht en controleer hoe de verantwoordelijken omgaan met gemeenschapsgeld. Het gaat om die gemeenschap; niet ons die dit aankaarten!

Norine Bolman-Brank
Voorzitter Stichting Indigenous Art Products