Een voorbeeld voor politici

Politicus/vakbondsleider Jiwan Sital gooit de handdoek in de ring. Sital, voorzitter van de Politieke Vleugel van de FAL (PVF) zal de actieve politiek vaarwel zeggen. Zijn naam zal niet meer prijken bij de verkiezingen van 25 mei.
Sital zegt dat hij dit besluit weldoordacht genomen heeft. De PVF vroeg drie keer aan het electoraat om op haar te stemmen. De partij kreeg in 1996 drie zetels en hierna telkens twee zetels in het parlement.

Voor Sital is drie keer scheepsrecht. Hij steekt de hand in eigen boezem en concludeert dat hij heeft gefaald als politiek leider. En wie faalt, moet hier consequenties aan verbinden.
Dit is een houding die zelden gedemonstreerd wordt in de Surinaamse politiek. Mensen die falen, houden de eer niet aan zichzelf. Ze wringen zich in vele bochten om op de stoel te blijven zitten. Er wordt bijna nooit consequenties verbonden.

Sital heeft in de afgelopen vijftien jaar bewezen een parlementariër te zijn die zijn huiswerk goed doet. Hij besteedt tijd en zorg aan wetsontwerpen die worden behandeld in de Nationale Assemblee. De parlementariër zorgt ervoor dat hij zijn beweringen staaft. Hij diept zaken goed uit en slaagt erin om in voor het volk begrijpelijke taal, de onderwerpen te behandelen.

Het is jammer dat een politicus van een formaat als Sital, die zijn werk in het parlement bijzonder serieus heeft genomen, nu afscheid neemt. Het volk raakt een bewogen en goede politicus kwijt. Aan de andere kant kan Sital als voorbeeld worden gesteld. Hij beseft dat wanneer om de gunst van de kiezer wordt gevraagd en deze uitblijft je dan onvoldoende draagvlak hebt.

Als een leider geen genoegen neemt met de twee zetels die het volk de partij geeft, dan wordt het inderdaad tijd om hier consequenties aan te verbinden. En dat is precies wat Sital nu doet. Hij stapt op ondanks de grote waardering die hij heeft in de samenleving. Er zijn weinig politici in Suriname die beseffen wanneer de tijd aangebroken is om te gaan. In haast alle politieke partijen zijn er mensen die vóór de onafhankelijkheid een dominante politieke rol speelden. Er is een millennium gewisseld, maar in de politiek dringt het tot machthebbers de roep om verandering niet door. En dat kan hen bij de komende verkiezingen de das omdoen.