WK 2010: Waarom Brazilië het lastig had tegen Noord-Korea

Brazilië won vanmiddag met enige moeite van Noord-Korea (2-1). Het lag niet aan het tactisch concept van de Noord-Koreanen dat Brazilië geen al te flitsend voetbal heeft laten zien. Dat concept hadden mijn zoon en ik in onze huiskamer ook wel kunnen verzinnen. Ze hadden bovendien een half jaar de tijd om uit te dokteren hoe de linies zo compact mogelijk op elkaar moesten aansluiten. De Engelse commentator had het over ‘regiments of players in red’ en daar zat wat in.

Gedisciplineerd, haast voorgeprogrammeerd, werd de ruimte kort gehouden en de bal weggewerkt om er een enkele keer verdacht gevaarlijk uit te komen. Daar hadden de Noord-Koreanen een halve spits voor opgetrommeld, type campingvoetballer, die nog heel best met een bal uit de voeten kon. Hij was meteen ook de enige Noord-Koreaan die nog nooit in het land is geweest waarvan hij de kleuren stond te verdedigen. Met de papieren van zijn ouders zat het wel snor maar hij was geboren en getogen in Japan.

Nee, het was ook niet zo dat de Brazilianen hun dag niet hadden en de Noord-Koreanen wel. Of dat die keeper van Noord-Korea in een bloedvorm stak. Integendeel zelfs, want zomaar de bal in de korte hoek laten inschieten doen ze in Suriname ook niet meer vanaf de U-elfjes. Zo kwam Brazilië heel goedkoop aan een 1-0 voorsprong en raakte het ook wat beter op dreef. De tweede goal mocht er zijn en biedt hoop voor het vervolg.

Nee, de werkelijke reden dat Noord-Korea zo geducht tegenstand bood, moeten we, zoals zo vaak in het voetbal, zoeken in de details. In dit geval in de kleding. Waar ik vanochtend al las dat de Hollanders met mutsen op en truien aan de training afwerkten omdat de temperatuur plotseling tien graden was gedropt, verschenen zeker drie Brazilianen met handschoenen aan op het veld. A no kan, mi boi. Romario deed het vroeger bij PSV en hij trok er ook nog zo’n mallotige maillot bij aan. Geen gezicht en de tegenstander weet bovendien meteen hoe het met je is gesteld.

Kennelijk heeft dat watjesgedrag met de tropen te maken. Nog niet zo lang geleden was ik mee met het Surinaams elftal naar Costa Rica waar de internationals het al na een half uur voor gezien hielden op de training omdat het maar een graadje of vijftien was en het lichtjes begon te motregenen. Drie extra trainingsjacks waren niet genoeg. De volgende dag kreeg natio met 7-0 aan de broek.

Vandaag hadden de Braziliaanse topvoetballers het koud. Ze droegen een colletje onder hun voetbalshirt. Vriendjes. Kijk vanavond nog even naar de Noord-Koreanen. Die speelden in een heel gewoon shirtje zonder hemd eronder en waren daarmee de enige WK-voetballers die niet door een multinational worden gesponsord maar door een beginnend sportmerk waar ook Letitia Vriesde in Suriname furore mee probeert te maken. De finishing touch bestond uit de outfit van de coach van Noord-Korea. Hij droeg een vale donkerblauwe regenjas, precies zoals coaches die horen te dragen langs de lijn. Niks maatkostuum of trainingspak, gewoon een oersaaie regenjas.

Gezien de weersomstandigheden zie ik dan ook geheide kansen voor de Noord-Europese ploegen en ook team-USA, want de winter staat op het punt te beginnen in Zuid-Afrika. En vlak Ghana en Ivoorkust ook niet uit. Hun roots liggen dan wel dichtbij de evenaar maar het zijn stuk voor stuk doorgewinterde Europese profs.

(Diederik Samwel)