WK 2010: Beginnen tegen Denemarken, altijd lastig

Over de eerste helft verwijs ik graag naar de Engelse commentator: “Both teams play as if they are on the training pitch. No opportunities, not even a bit of danger for the goal keepers. Needless to say the score is still double blank.” De man ergerde zich groen en geel aan het spelpeil en we konden hem geen ongelijk geven.

Ik ben na een klein kwartiertje dan ook in een nieuw boek begonnen: “Flat earth news”. In de Nederlandse vertaling “Gebakken lucht”, geschreven door de Britse journalist Nick Davies. Het gaat over de talloze gebreken in de journalistiek. Machtig interessant. Hoe pr- en persbureaus de berichtgeving in de media beheersen. Een krachtige ondersteuning ook voor het artikel in de laatste Parbode waarin wordt aangetoond dat de Surinaamse dagbladen klakkeloos en zonder bronvermelding kopij overnemen uit het buitenland.

In de rust kregen we een sms van mijn broer. Volgens hem moest Eljero Elia erin. Goed idee, vonden wij, maar voor we goed en wel klaar zaten voor de tweede helft kopte de Deen Poulsen (in het Engels: Poelsen) de bal voor de zekerheid zelf maar in het doel. Over goksyndicaten gesproken. Vlak voor tijd haalde dezelfde speler met een fraaie omhaal nog een inzet van Affelay van de doellijn, hetgeen alleen maar kan betekenen dat hij alles moest geven om die 0-2 eindstand op het scorebord te krijgen. Ik schat dat Poelsen nu anderhalve ton euro op zijn bankrekening krijgt bijgeschreven.

Wat ons verder is opgevallen aan de eerste wedstrijd van Oranje? Eerst de minpunten. Nigel de Jong, een van de betere spelers, pakte geheel volgens verwachting maar volkomen onnodig zijn eerste gele kaart. Wesley Sneijder liep ook in Zuid-Afrika de hele tijd met die verongelijkte uitdrukking op zijn smoel, alsof hem keer op keer groot onrecht werd aangedaan. Captain Giovanni van Bronckhorst zat er een paar keer flink naast en gaf veel ruimte weg. Mathijsen én Van Bronckhorst lieten zich wel heel simpel in de luren leggen door Dennis Rommedahl, toch niet voor niets wisselspeler bij Ajax. Dat geeft te denken voor later in het toernooi wanneer ze tegenover pakweg Rooney, Torres of zelfs een handige Paraguayaan komen te staan. Van Persie zat op één flitsende balaanname na totaal niet in de wedstrijd. John Heitinga verloor voor zijn doen te veel kopduels. Verder speelde het Nederlands elftal traag en voorspelbaar, een beetje naar Frans model.

Maar dat laatste valt net zo goed als pluspunt te beschouwen. Want dat trage en voorspelbare spelletje diende natuurlijk alleen maar om de concurrentie zand in de ogen te strooien. Daarnaast speelde Mark van Bommel, die zeker niet tot onze favoriete spelers behoort, een degelijke wedstrijd. Hij scoorde bijna en wat vooral mee viel: hij liet zijn arsenaal aan wegwerpgebaartjes en provocerende trucjes ditmaal achterwege. Daar kunnen we wat mee in het vervolg.

Ander lichtpuntjes vormden het optreden van Rafael van der Vaart, de invalbeurt van Eljero Elia en de als altijd overijverige Dirk Kuyt. Dat begon trouwens al bij het volkslied dat hij uit volle borst mee zong. Toen hij scoorde, begon de Engelse commentaar overigens een heel verhaal over zijn “famous fishing family from Cetwike”. Ook een pluim voor assistent-coach Frank de Boer. Met vanouds norse blik - misschien moet hij aan het ontbijt wat vaker tegenover Sneijdertje gaan zitten - gooide hij er vanaf de bank een paar stevige krachttermen tegenaan. Smullen geblazen voor de liplezers.

Onze prognose: Nederland wint met 1-0 van Japan door een heel gemakkelijk gegeven strafschop en gaat met Kameroen door naar de volgende ronde. Daarin wacht Paraguay. Dan gaat het toernooi pas echt beginnen.

(Diederik Samwel)